به گزارش گروه فرهنگ و هنر خبرگزاری برنا؛ معمولا رخدادها و اتفاقات روز هر جامعه‌ای دارای فاعل و مفعول‌هایی است که براساس هنجار یا ناهنجاری تاثیراتی را بر جامعه می گذارد که این تاثیرات گاهی نیازمند تحلیل و بررسی و کنترل است و گاهی به نشانه ای از معروف است که بایستی هرکسی با هر جایگاهی دیگران را به آن امر کند گاهی در مقام مسئول و گاهی در مقام یک شهروند که البته در دین مبین از آن به عنوان امر به معروف یاد می شود.
از آنجا که در امور ناهنجار نهی از منکر در تقابل امر به معروف است و در دین نیز یکی از سفارش‌های موکد می باشد، در زمان ناهنجاری که گاهی به آسیب می رسد همگان موظف هستند برای تعالی جامعه یکدیگر را به آن گوشزد کنند.
در بطن ناهنجاری ها و آسیب های اجتماعی برخی از افراد در مقام مسئول بایستی پیگیر، ناظر و جوابگو باشند و در واقع قانون و قواعد اجتماعی حیطه نظارت مسئولان را در حوزه های مختلف اجتماعی از جمله آسیب ها و ناهنجاری ها مشخص کرده است. اینکه گاهی اوقات کم کاری‌مان را گردن هم بیندازیم، مشخصا نه از سر دلسوزی است نه براساس قاعده و قانون است نه شیوه‌ای است که بتوان به آن در رسیدن به آرمان‌ها استناد کرد.
اینکه بازیگر یا بازیگرانی خارج از حوزه فعالیت‌شان در حوزه نمایشی (تئاتر سینما و تلویزیون) با چه شیوه‌ای زندگی می کنند و تعریف عرفی‌شان از حضور در جوامع مختلف با چه فاکتورهایی همراه است، مستقیما به خودشان و مراجع ذی صلاح برمی گردد.
درحقیقت با تعریف درست مسئولیت مسئولین در حوزه‌های مختلف به این نتیجه می‌رسیم که اگر موضوع، محتوا، سبک و ساختار، لحن و گویش، پوشش و حجاب و... در یک اثر سینمایی یا تلویزیونی مرجع نظارت دارد، حضور افراد در جامعه نیز با هر وضعیتی مرجع نظارت مستقیم خود را دارد و درحقیقت نمی‌توان افراد را به انتساب شغل و حرفه‌شان در جغرافیای مختلف با همان قواعد و چارچوب‌های حرفه‌ای مورد عتاب قرار داد.
اینکه برخی حضور چند بازیگر با پوشش و حجاب مناسب و نامناسب را به وزیر ارشاد مرتبط می دانند، به این نکته برمی‌گردد که گویا افراد فعال در حوزه‌های فرهنگی در زندگی شخصی‌شان نیز تحت نظارت وزارت ارشاد هستند درحالی که این مسئله منطقی به نظر نمی رسد.
اینکه بازیگری به هر دلیلی با وضعیت نامناسب در سینما حاضر می شود (البته بعدا بابت این مسئله عذرخواهی هم می کند) موضوعی است که پیش از قضاوت و پیدا کردن مسئول و برگردن هم انداختن آن، نیازمند یک تحلیل اجتماعی، جامعه شناختی با تعیین مسئولیت‌ها هست که قطعا در این بررسی چارچوب صلاحیت و وظایف هر سازمان و ارگان مشخص می گردد.
بی تردید برای اینکه یک هنجار یا یک ناهنجاری را در مقابل هم قرار داده و به تحلیل و بررسی آن برسیم نیاز است اتفاق را ریشه یابی کرده و دلایل منطقی تری برای جز به جز آن بیابیم.
قطعا یک بازیگر سینما یا تلویزیون برای حضور در یک مهمانی خصوصی از وزیر ارشاد مجوز نمی گیرد در حالی که قطعا یک مجری تلویزیون برای حضور در مقابل دوربین بایستی براساس چارچوب، قواعد و قوانین رسانه ملی بپوشد، گریم داشته باشد و از ادبیات استاندارد رسانه ای در گویش و گفت و گو و... استفاده کند.
با این توصیف باید گفت گاهی اوقات اتفاقات متفاوت نیازمند موثران مختلف است و نمی شود به دلیل آنکه نمی توانیم عامل اصلی را بیابیم و مورد نقد قرار دهیم به شوشتر گردن مس‌گری را بزنیم!
ادامه دارد...