به گزارش گروه اجتماعی خبرگزاری برنا؛ تاندونیت مچ دست به التهاب تاندون یا زردپی در این قسمت از بدن گفته می شود. تاندون ها طناب های فیبری و ضخیمی هستند که عضلات را به استخوان ها متصل می کنند.
تاندونیت می تواند در نتیجه یک آسیب دیدگی یا حرکت تکراری شکل بگیرد که موجب مالش تاندون روی دیگر بافت های بدن مانند استخوان می شود.
مچ دست انسان دارای تاندون های بسیاری است. به همراه هم، آنها امکان حرکت مچ، کف دست و انگشتان را فراهم می کنند. تاندونیت می تواند به واسطه یک آسیب دیدگی یا استفاده بیش از حد در هر تاندون مچ دست شکل بگیرد.
علائم
درد شایع‌ترین علامت تاندونیت مچ دست است. درد ممکن است خفیف بوده و شاید با حرکت مچ دست تشدید شود.
از دیگر علائم تاندونیت مچ دست می توان به موارد زیر اشاره کرد:
- گرما و قرمزی
- تورم و التهاب که می تواند دامنه حرکت مچ دست را کاهش دهد و انجام حرکات تکراری مانند ارسال پیام متنی یا تایپ را دشوارتر سازد
- احساس سایش یا شنیدن صدا هنگام حرکت مچ دست
- ضعف در مچ دست
دلایل
حرکات تکراری و استفاده بیش از حد شایع‌ترین دلایل تاندونیت مچ دست هستند. به عنوان مثال، این شرایط می تواند به واسطه موارد زیر شکل بگیرد:
- تایپ کردن و استفاده از ماوس کامپیوتر
- انجام بازی های ویدئویی
- ارسال پیام های متنی
- نوشتن با استفاده از قلم و کاغذ
- انجام وظایف بدنی تکراری مانند چکش زدن یا خرد کردن چوب
- انجام ورزش هایی که نیازمند استفاده از مچ دست هستند
عوامل زیر نیز ممکن است موجب تاندونیت مچ دست شده یا در ابتلا به آن نقش داشته باشند:- سن
- وضع اندامی ضعیف در مچ دست
- همترازی نامناسب مفاصل
- آسیب حاد ناشی از زمین خوردن یا ضربه های دیگر
- دیابت
درمان های خانگی
در موارد خفیف تاندونیت مچ دست، فرد ممکن است قادر به درمان این شرایط در خانه باشد. از جمله درمان های خانگی بالقوه برای تاندونیت مچ دست می توان به موارد زیر اشاره کرد:
- پرهیز از هرگونه فعالیت تکراری که می تواند موجب تاندونیت شده یا در ابتلا به آن نقش داشته باشد
- استفاده از یخ روی مچ دست برای کاهش التهاب
- استفاده از یک آتل برای به حداقل رساندن حرکت و پیشگیری از آسیب بیشتر
- مصرف داروهای مسکن بدون نسخه و داروهای ضد التهاب غیر استروئیدی برای کاهش التهاب
در صورت عدم بهبود تاندونیت مچ دست با استفاده از این روش ها یا اگر مشکوک هستید که این شرایط در نتیجه یک آسیب دیدگی شکل گرفته است، باید به پزشک مراجعه کنید. پزشک شدت تاندونیت را ارزیابی کرده و گزینه های درمان اضافه را پیشنهاد خواهد کرد.
گزینه های درمان
گزینه های درمان مختلفی برای تاندونیت مچ دست وجود دارند. نوع درمان که یک پزشک توصیه می کند به دلیل و شدت شرایط بستگی خواهد داشت.
از جمله گزینه های غیر جراحی برای درمان تاندونیت مچ دست می توان به موارد زیر اشاره کرد:
- تمرینات کششی سبک
- استفاده از آتل یا بریس مچ دست برای کاهش حرکت و پیشگیری از آسیب بیشتر
- تجویز داروهای ضد التهاب غیر استروئیدی برای کاهش درد و تورم
- تزریق استروئید در مچ دست برای کاهش التهاب
- کاردرمانی
اگر این گزینه های درمان ناموفق باشند، یا آسیب دیدگی در تاندون وجود داشته باشد، ممکن است به انجام عمل جراحی برای بهبود تاندونیت مچ دست نیاز باشد. شکل خاص تاندونیت مشخص می کند که یک فرد نامزد خوبی برای انجام عمل جراحی است یا خیر، زیرا این روش در همه موارد مفید نیست.
عمل های جراحی سبک معمولا با بی حسی موضعی انجام می شوند اما در موارد پیچیده‌تر ممکن است به بیهوشی عمومی نیاز باشد.
پیشگیری
نکته های زیر می توانند به افراد در پیشگیری از ابتلا به تاندونیت مچ دست کمک کنند:
- پرهیز از فعالیت های تکراری تا حد امکان که می تواند دلیل تاندونیت مچ دست بوده یا در ابتلا به آن نقش داشته باشند.
- تعیین زمان های استراحت منظم حین انجام فعالیت های تکراری که مچ دست را درگیر می کنند.
- استفاده از یک بریس یا آتل هنگام انجام وظایف تکراری مانند تایپ کردن یا فعالیت های دیگر که ممکن است بر مچ فشار وارد کنند.
انجام تمرینات کششی برای تقویت مچ دست.