به گزارش گروه اجتماعی خبرگزاری برنا؛ مت‌آمفتامین برای درمان خط دوم اختلال کم‌توجهی بیش‌فعالی و چاقی‌های مزمن، به صورت محدود در پزشکی کاربرد دارد. در مصارف ابتدایی و دوزهای کم، مت‌آمفتامین با تحریک گیرنده‌های مغز باعث افزایش انرژی و تمرکز، سرخوشی، کاهش اشتها و بی‌خوابی در فرد می‌شود اما در دوزهای بالا می‌تواند عوارض خطرناکی مانند تشنج، خونریزی مغزی و روان‌پریشی را ایجاد کند. همچنین مصرف طولانی مدت مت‌آمفتامین عواقب جسمی، روانی، و اجتماعی بسیاری را برای مصرف‌کنندگان در پی دارد.
طی چندسال اخیر همواره اخبار گوناگونی در خصوص جنایت هایی که ناشی از مصرف شیشه بوده است منتشر شده، جنایت‌هایی که حاکی از قتل همسر، فرزند، دوستان و نزدیکان توسط فرد مصرف کننده، به بدترین شیوه‌های ممکن دارد. مصرف شیشه و مواد توهم‌زا با از بین بردن سرکوبگرهای مغز کاری می‌کند که فرد بر اثر توهم به جای بریدن میوه، سر فرزند خود را ببرد.
دکتر رضا تیموری، متخصص مغز و اعصاب در رابطه با اثرات مصرف شیشه در افراد، گفت: مواد روانگردان و داروهای توهم‌زا دسته‌ای از داروهای اعتیادآور اند. موادی مانند شیشه اثرات روحی و روانی دارند و با اینکه فرد ابتدا برای کاهش تنش و اضطراب از آنها استفاده می‌کند تا بتواند به آرامش نسبی برسد اما موجب تخریب بخش‌هایی از مغز می‌شود. از جمله ویژگی‌های منفی این مواد، توهم‌زا بودن آنهاست. متأسفانه برخی اطرافیان فرد را برای مصرف این مواد با بیان اینکه آرام می‌شوی و در خلسه فرو می‌روی، تشویق می‌کنند و از آن بدتر، تجربه کم و دید ناکافی فرد می‌تواند او را برای مصرف این مواد مخدر دچار چالش کند.
این متخصص مغز و اعصاب در پاسخ به این سوال که اثر توهم‌زای این داروها به چه شکلی است؟ عنوان کرد: این داروها با تغییر نوروترانسمیترها یا میانجی‌های شیمیایی که در مغز واسطه‌های شیمیایی هستند اثر می‌گذارد و موجب توهم و هذیان می‌شود. فرد با این توهمات، دست به اعمال غیرعادی می‌زند و ممکن است احساس کند بال دارد، پرنده است و از پنجره خود را پائین بیندازد. برخی موردها نشان می‌دهد افراد پس از مصرف این مواد مخدر با تصور اینکه در اتوبانی خالی از اتومبیل هستند، با سرعت از یک سمت اتوبان به سمت دیگر دویده‌اند و با خودروها تصادف کرده‌اند.
این نورولوژیست با اشاره به این موضوع که توهمات شنوایی در بسیاری از بیماری‌های روانپزشکی شدید مانند اسکیزوفرنی شایع است و براساس آن فرد صداهایی را می‌شنود که او را به انجام برخی کارها وا می‌دارد، اظهار کرد: توهمات بینایی در بیماری‌های مغز و اعصاب بسیار اهمیت دارد، این توهمات ریشه ارگانیک داشته یعنی به دلیل تخریب ساختاری مغز یا برهم زدن تعادل میانجی‌های شیمیایی اتفاق می‌افتد، بنابراین توهمات بینایی در اختلالات مغز و اعصاب مهمتر هستند.
او ادامه داد: بسیاری از بیماری‌هایی که اثرات مغزی دارند با توهمات بینایی همراه هستند، همچنین مصرف بسیاری از داروها موجب توهمات بینایی می‌شوند که برای کاهش این توهمات باید مصرف دارو را قطع کرد. کاهش دوپامین و استیل‌کولین و افزایش نوراپی‌نفرین موجب توهمات بینایی می‌شود.
تیموری در رابطه با این مبحث که سیستم بینایی، شنوایی، بویایی، لامسه و چشایی در جایی از مغز جمع می‌شوند و در آن قسمت از مغز به ما آگاهی می‌دهند، تصریح کرد: تخریب سلول‌های این نواحی و بر هم خوردن تعادل میانجی‌های شیمیایی مغز موجب توهم یا هذیان می‌شود. در توهم، فرد چیزی را که وجود ندارد می‌بیند و در هذیان، آنچه که وجود دارد را به گونه‌ای دگرگون مشاهده می‌کند. همچنین برخی داروها مانند زالمپیدم که برای خواب تجویز می‌شود ممکن است ساختار برخی نواحی مغز را سرکوب کند و موجب توهم شود، بنابراین توصیه می‌شود افراد بعد از مصرف آن بخوابند، زیرا در صورت بیدار ماندن و تماشای تلویزیون ممکن است دچار توهم شوند.
این نورولوژیست در رابطه با نسبت به مصرف شیشه و از بین رفتن تعادل میانجی‌های شیمیایی، خاطرنشان کرد: ماده مخدر شیشه علاوه بر اینکه تعادل میانجی‌های شیمیایی را به هم می‌ریزد موجب تخریب برخی نواحی مغز می‌شود که نباید تحریک شوند، از طرفی این مواد با از بین بردن سرکوبگرهای مغز که به صورت ساختاری، ژنتیکی یا از طریق یادگیری و آموزش در مغز تربیت شده‌اند، موجب ایجاد توهم و هذیان می‌شود. سرکوبگرها در همه جای بدن وجود دارند، در حالت عادی دردهای زیادی در حال تکمیل و شکل‌گیری هستند. اگر این فیلترها و سرکوبگرها نباشند، افراد به طور دائم احساس درد می‌کنند و چیزهای غیرعادی را شاهد هستند.
او در پایان به اشاره به این موضوع که انسان حواس پنج‌گانه و اختصاصی دارد، خاطرنشان کرد: اگر این سرکوبگرها نباشند ممکن است پرنده را به گونه‌ای دیگر ببیند یا صداها را به شکلی دیگر بشنود، مصرف شیشه و مواد توهم‌زا این فیلترها و سرکوبگرها را به هم می‌ریزد و ممکن است فرد بر اثر توهم به جای بریدن میوه، سر فرزند خود را ببرد.