به گزارش گروه فرهنگ و هنر خبرگزاری برنا؛ پویان عسگری منتقد سینما درمورد بازی جواد عزتی نوشت: «بازیگر بزرگ با مهارت‌های ویژه، بازیگری است که هم توانایی حضور در درام‌های جدی را دارد و هم مهمتر از آن، از قابلیت بازی در نقش‌های کمدی و خنداندن تماشاگر بهره‌مند است.
برخلاف تصور عوامانه درباره بازیگری، اتفاقا بازی در نقش‌های کمدی به مراتب سخت‌تر از ایفای نقش‌های جدی است. تنها بازیگر حال حاضر سینمای ایران که قدرت و توان بازی در انواع نقش‌ها با مایه‌های کمدی و جدی را دارد جواد عزتی است. بهترین بازیگر موجود در سینمای معاصر ایران با فاصله نجومی نسبت به بقیه. موضوع مهم درباره عزتی جرقه‌های نبوغ است و این نکته که اساسا او زاده شده تا بازیگر باشد. مسیری طولانی که از نقش‌های دست چندم در سریال‌های نازل تلویزیونی پیموده شده و حالا او را بر تارک بازیگری سینمای ایران نشانده است.
میمیک‌ها و حقه‌های بازیگری عزتی در طول این سال‌ها تکراری نشده و او با جدیت و حواس‌جمعی از خودش و توانایی بالفطره‌اش مراقبت کرده است. از حضور مکمل و بشدت بامزه و روده‌برکننده در کمدی‌های متوسط و ضعیف که حتی رضا عطاران و امیر جعفری را هم در مواجهه با نبوغ‌اش وادار به عقب‌نشینی می‌کند تا دو بازی درخشان در دو «ماجرای نیمروز» حسین مهدویان در نقش یک مامور امنیتی.
باهوش‌ترین تصویر از یک انسان پیچیده در سینمای معاصر ایران که البته به مدد نبوغ ذاتی عزتی، هر هوش ویژه‌ای را به هماورد می‌طلبد. آخرین حضور بیادماندنی عزتی در سینمای ایران که او را در اوجی دست‌نیافتنی نشان می‌دهد «آتابای» نیکی کریمی است. در نقش مردی پاکباخته و دریادل که زلالی خیس چشمانش، صلیب دردناک درونش و خلاهای عاطفی شخصیتش او را بدل به انسانی ویژه با اخلاقیات منحصربفرد کرده. علاوه بر مود غریب شخصیت و میمیک‌های به لحاظ عاطفی برآشوبنده بازیگر، تجربه کار با زبان خوش‌لحن آذری و بازی در سکوت و نگاه‌های سنگین مهربان در کارنامه عزتی تازگی دارند و گویای این نکته هستند که توانایی‌های بی‌پایان او در هر فیلم، بمثابه سورپرایزی تازه برای مخاطبش عمل می‌کند. پیشتر گفته‌ام و باز هم با تاکید بیشتر می‌گویم؛ در سینمای معاصر ایران تنها بازیگری که توان و انرژی بازی در قالب یک «جوکر ایرانی» را دارد جواد عزتی است.»