«الهام امین‌زاده»، معاون سابق حقوقی رییس‌جمهور و نماینده مجلس هفتم، درباره مقایسه مجلس هفتم و مجلس یازدهم به عنوان دو مجلس با اکثریت اصولگرا و تفاوت عمده منتخبین این دو مجلس با یکدیگر به خبرنگار سیاسی خبرگزاری برنا گفت: درباره منتخبین مجلس یازدهم شناخت زیادی ندارم که بخواهم مقایسه کنم. در مجموع نمی‌توان درباره مجلس یازدهم قضاوتی کرد چون این منتخبین باید در مجلس حضور پیدا کنند تا در عرصه عمل، عملکردشان را ببینیم. این در حالی است که در مجلس هفتم افرادی که تخصص، تجربه و تعهد را هر سه با هم داشتند وارد مجلس شدند. آنها در آن زمان از تخصص و تجربه‌شان در جهت قانونگذاری، نظارت و رسیدگی به حال شهروندان به صورت رو در رو استفاده کردند. تقریبا برخی نمایندگان مجلس هفتم دارای تجربه‌های مدیریتی و برخی نیز تجربه‌های نمایندگی داشتند. به همین جهت مصوبات خوبی در مجلس هفتم داشتیم چون در هر یک از کمیسیون‌های مجلس هفتم، افراد متخصص آن رشته حضور داشتند و با توجه به تجربیات خود نیز بسیار خوب درخشیدند و توانستند، مصوبات خوبی را در مجلس به تصویب برسانند.
امیدوارم دوره کسب تجربه دوستان در مجلس زودتر تمام شود
او در این باره که به‌رغم تاکید بر جوانگرایی، چهره‌های ناشناخته و کمتر شناخته شده و کم تجربه‌ای به مجلس راه پیدا کردند و حتی برخی اصولگرایان نگران این موضوع هستند که این لیست اصولگرایی مجلس یازدهم مانند لیست امید اصلاح‌طلبان نشود، تصریح کرد: ما فقط امیدواریم این دوران کسب تجربه، خیلی زود سپری شود چون کشور به قانون‌گذار نیاز دارد. به عبارت دیگر کشور، نیاز به افرادی که مسلط به مسائل حقوقی باشند، دارد. امیدواریم این دوره، به سرعت سپری شود که آسیبی نیز به کشور وارد نشود.
او در پاسخ به این پرسش که همکاری با دولت در زمان مجلس هفتم چگونه بوده و این مجلس یازدهم باید چگونه باشد؟ افزود: ما در مجلس هفتم دو دولت را تجربه کردیم. در مجلس هفتم یکی دولت آقای خاتمی که در سال پایانی خود قرار داشت و دولت بعدی، دولت آقای احمدی‌نژاد بود. یکی از همکاری‌های عمده در مجلس هفتم، برنامه چهارم توسعه بود که به عنوان یکی از بهترین برنامه‌ها و کار مشترک دولت و مجلس بود که انجام شد. چراکه هدف مجلس هفتم، صرفا گروه‌گرایی و کار سیاسی نبود بلکه منافع ملی و رفع نیازهای مردم هم بود. اگر برنامه‌های چهارم توسعه را با برنامه‌های دیگری که انجام شد مقایسه کنیم در واقع این برنامه، یکی از بهترین برنامه‌های بعد از انقلاب است که همه زوایا در آن بسیار جامع و کامل، در نظر گرفته شده بود.
او به همزمانی مجلس هفتم و دولت احمدی نژاد اشاره کرد و گفت: در زمان دولت آقای احمدی‌نژاد هم با رأی اعتماد وزرا روبرو بودیم. حتی به صورت مکرر، بسیاری می‌گفتند چون مجلس اصولگرا و دولت اصولگرا است یقینا مجلس به وزرا به سرعت رأی اعتماد می‌دهد اما باز هم مجلس هفتم در رای اعتماد به وزرا به صورت تخصصی ورود پیدا کرد و به تخصص و تجربه کاندیدای معرفی شده، توجه می‌کرد، حتی تعدادی از وزرای معرفی شده رأی اعتماد نیاوردند. بنابراین می‌توان گفت که اصولگرایان در مجلس هفتم فراجناحی بودند و دارای نگاه قبیله‌گرایی سیاسی نبودند بلکه همه منافع ملی را مدنظر، قرار می‌دادند.
این نماینده پیشین مجلس در پاسخ به این سوال که آیا مجلس هفتم در جایگاه واقعی خود به عنوان خانه ملت بود یا خیر؟ تاکید کرد: به نظر بنده، مجلس هفتم، مجلس خوبی بود. شاید همه فکر می‌کردند مجلس جایی برای گذران چهار سال عمر سیاسی کشور یا عمر هر فردی که نماینده شده است، اما واقعیت این است که از بین 30 نفر نماینده تهران، در همه کمیسیون‌های مجلس، متخصص داشتیم. به ویژه تحصیل‌کرده‌هایی که در مباحث تخصصی کمیسیون‌ها ورود جدی پیدا کردند. برای مثال بنده در حوزه قانونگذاری، 5 یا 6 قانون را که روی هر کدام از آنها 6 ماه تا 1 سال، کار کرده بودم در مجلس مطرح کردم که تصویب شد. از این چند قانون نیز دو، سه قانون مربوط به حوزه زنان بود، علیرغم اینکه در مجلس هفتم، 13 خانم بودیم، یکی از بالاترین رأی‌ها را در مجلس آورد یعنی نگاه آقایان در مجلس هفتم، یک نگاه پیشرفته، فراجناحی و منطبق بر حقوق زنان بود.
در مجلس هفتم، بحث‌های نظارتی قوی داشتیم/ تندرو نبودیم
امین‌زاده ادامه داد: در مجلس هفتم، بحث‌های نظارتی داشتیم. بحث‌های نظارتی بسیار قوی که در حوزه‌های مختلف انجام شد که گزارش‌های آن در صحن علنی مطرح و خوانده شد. همچنین دیپلماسی خارجی‌مان نیز در سطح بسیار خوبی قرار داشت و در همه زمانی که هیئت‌هایی از اروپا و آسیا و قسمت‌های مختلف جهان به ایران سفر می‌کردند، تصور دیگری از ایران داشتند که تغییر کرد چراکه همه نمایندگان با قوت و قدرت ورود پیدا کرده بودند و حتی در سفرهایی که داشتیم، پارلمان آسیایی را تشکیل دادیم و از زمان مجلس هفتم بود که پارلمان آسیایی به صورتی درآمد که از هر یک از کشورهای آسیایی، نماینده منتخبی پیدا کردند و تقریبا همگرایی ایجاد شد اما از مجلس هفتم به بعد اطلاع ندارم که مجالس بعدی تا چه حد این همگرایی منطقه‌ای آسیایی، را جدی گرفتند.
الهام امین‌زاده در پاسخ به این سوال که آیا اینکه گفته می‌شود مجلس هفتم، مجلس تندروها بوده را می‌پذیرید و فضای تعامل در آن چگونه بود؟ توضیح داد: بنده تندرو بودن مجلس هفتم را قبول ندارم. چون ما دو سال یک دولت داشتیم و دو سال دیگر یک دولت داشتیم و یک دولت اصلاح طلب بود و یک دولت اصولگرا بود. اگر همه برخوردهای نمایندگان مجلس هفتم در آن زمان در ارتباط دولت با مجلس و مجلس با دولت بررسی شود، خواهیم دید که همه برخوردها براساس کارشناسی، تجربه و تخصص بوده است.
در مجلس هفتم به دنبال هوچی گری سیاسی نبودیم
او در این باره که به رغم بر سرکار بودن دولت سیدمحمد خاتمی به عنوان یک دولت اصلاح‌طلب، آیا این دولت در ارتباط با مجلس اصولگرای هفتم دچار مشکل شد یا خیر؟ عنوان کرد: نمایندگان از یک‌سری تجربیاتی برخوردار بودند که صرفا به دنبال هوچی‌گری سیاسی نبودند و نمی‌خواستند در مقابل دولتی که در خط فکری و سیاسی آنها نبود عرض اندامی کنند. بنده در کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی، درباره لوایحی که در ارتباط با همکاری‌های ایران با کشورهای خارجی بود به صورت دقیق بررسی می‌کردیم و هر کدام از نماینده‌های وزارت‌خانه‌ها را به مجلس احضار می‌کردیم و توضیح می‌خواستیم به این دلیل که می‌خواهند عضو یک سازمان بین‌المللی شوند مثلا در حوزه کشاورزی، مخابرات و یا غیره. از این رو باید برای ما به عنوان نمایندگان مجلس توضیح می‌دادند چراکه ایران باید حق عضویت پرداخت می‌کرد. حال اگر ما قانع نمی‌شدیم تصویب نمی‌کردیم و این قانع شدن یا نشدن ما به دلیل ملاحظات سیاسی نبود بلکه به لحاظ تخصصی و در نظرگرفتن منافع ملی بود. بنابراین در همکاری با دولت، به عنوان مانع عمل نمی‌کردیم بلکه براساس منافع ملی عمل می‌کردیم.
امین‌زاده در پاسخ به این سوال که آیا اظهارنظر برخی منتخبین مجلس یازدهم مبنی بر استیضاح رئیس جمهور قبل از ورود به مجلس را عرض اندام سیاسی نمی‌دانید؟ بیان کرد: نمی‌دانم این افراد با مطرح کردن چنین مباحثی، چه اهدافی را دنبال می‌کنند اما به هر حال اگر این منتخبان بخواهند به هوچی‌گری سیاسی، عرض اندام سیاسی و یا دیگر مباحث سیاسی بپردازند، یقینا به سود مملکت نیست. اگر واقعا احساس شود این حرف‌هایی که مطرح می‌شود محلی از اعراب برای منافع ملی دارد و یا در آینده مجلس و همکاری مجلس و دولت تا سال 1400 اثرگذار است، نمایندگان می‌توانند براساس وظیفه خودشان و برای منافع ملی قدمی بردارند و تصمیمی بگیرند اما قبل از آن اگر هرچیزی شائبه سیاسی‌گرایی و عرض اندام‌های سیاسی داشته باشد، به نظر من اصلا به سود کشور نیست.
معاون پیشین حقوقی رئیس‌جمهوری درباره گزینه‌های ریاست مجلس نیز عنوان کرد: به نظر می‌رسد ریاست مجلس باید از میان گزینه‌هایی باشد که در مجلس باتجربه‌‌تر بوده و از خرد جمعی نیز برخوردار باشند. بدین گونه که باید بنشینند و با یکدیگر گفتگو کنند و براساس آنچه که به نفع کشور و مجلس است، عمل کنند. به هر حال مجلس، آنگونه که تجربه کردیم، محلی است که صبوری، تجربه و پختگی می‌خواهد و همچنین تا حدود زیادی، آشنایی به مسائل داخلی، ملی و بین‌المللی را می‌طلبد. به عبارت دیگر آن فردی که رئیس مجلس می‌شود باید جنبه‌های مختلفی را داشته باشد تا بتواند سکان کشتی مهمی به نام پارلمان که یکی از قوای سه گانه در کشور است را اداره کند. حال اینکه در عمل سهم‌خواهی و یا یارگیری صورت گیرد، درست نیست و اصولگرایان نباید با چنین فرمانی جلو بروند. بنابراین باید همگی بر اساس خرد جمعی بنشینند و گزینه‌هایی را که شایستگی رئیس مجلس هستند را مطرح کرده و در نتیجه، آن فردی که دارای شایستگی بیشتری است را احراز کرده و به عنوان رئیس مجلس، انتخاب کنند.
اگر آزادمنشی را نداشتم بارها و بارها انتخاب می‌شدم
او با بیان اینکه واقعا نگرانم که یکی، دو سال، وقت مجلس تلف شود و دوستان بخواهند تجربه کسب کنند، تاکید کرد: ان‌شاءالله ظرفیت‌های این مجلس بالا باشد و بتوانند به سرعت امور مجلس را برعهده بگیرند و به سمت نظارت و قانونگذاری بروند. به ویژه اینکه قوانین مزاحم را حذف کنند. بنده چون نگران بودم در این دوره از مجلس کاندیدا شدم. چراکه اگر بنده افراد شایسته‌ای را می‌دیدم اصلا کاندیدا نمی‌شدم اما به هر حال یارگیری‌های سیاسی این‌گونه اقتضا کرد که هر گروهی، گروه خودش را انتخاب کرد و ما که دانشگاهی هستیم لزوما ممکن است در هر یک از دسته‌ها جای نگیریم. در حال حاضر فقط می‌توانیم برای این منتخبان مجلس دعا کنیم چراکه کار دیگری از دست ما برنمی‌آید.
الهام امین‌زاده ضمن زیر سوال بردن سکوت برخی منتخبان مجلس یازدهم قبل از ورود به مجلس و پیروی آنان از طیف خاصی نیز گفت: یعنی اگر اینها خلافی ببینند می‌نشینند نگاه می‌کنند پس منافع ملی و مردم چه خواهند شد؟ ما آزاده بودیم و اگر این آزادمنشی را نداشتیم بارها و بارها انتخاب می شدیم ولیکن در نظر گرفتن منافع ملی برای ما بسیار مهم بوده و خواهد بود.