روایت یک همدلی و پیشرفت/ «من هم یک سرخدارم»؛ شعار اهالی سیاه رودبار برای حفظ بازمانده عصر یخبندان

به گزارش خبرنگار خبرگزاری برنا از گرگان؛ نخستین فم تور هفته جوان سال۱۴۰۱ در قالب راهیان پیشرفت با حضور دبیران سازمان های مردم نهاد جوانان استان گلستان برگزار شد.

در این برنامه سازمان های مردم نهاد از سد خاکی علی آباد کتول و آبشار تمام خزه ای کبودوال با رویکرد توسعه گردشگری و آشنایی با ظرفیت این منطقه بازدید کردند.

دبیران سازمان های مردم نهاد همچنین از نخستین دهکده ثبت ملی استان گلستان هم دیدن کردند.

حدیث سپهری، دبیر موسسه نقش آفرینان هنر معاصر که مسئولیت برگزاری این فم تور را به عهده داشت اظهار کرد: این دهکده با همت و تلاش دو دبیر سازمان مردم نهاد به نام های فرهاد و سمانه مسعودی به ثبت ملی رسید.

وی افزود: روستای سیاه رودبار به عنوان ذخیره گاه درختان هیرکانی محسوب می شود‌.

سپهری توضیح داد: در برهه ای از زمان تنها درآمد مردم این روستا قطع درختان و فروش چوب بود اما اکنون با همراهی و همدلی و همت دو سازمان مردم نهاد مردم به سمت تولید صنایع دستی، داروهای گیاهی، تولید عسل، ابریشم بافی،نمدمالی و ایجاد واحد های بوم‌گردی هدایت شدند.

وی افزود: اهالی روستا با تبلیغات در فضای مجازی توجه بسیاری از گردشگران داخلی و خارجی را به خود جلب کردند.

تلاش «سمانه» و «مسعود» ستودنی است

دبیر سازمان مردم نهاد نقش آفرینان هنر معاصر بیان کرد: تلاش دو جوان از سازمان های مردم نهاد در راستای سوق دادن جوامع محلی به سمت تولید صنایع دستی و گیاهان دارویی و در نهایت ثبت ملی این روستا ستودنی است.

وی با تاکید به اینکه این قبیل اقدامات می تواند توسعه پایدار جوامع محلی را رقم بزند گفت: سازمان های مردم نهاد می توانند از این اقدام «فرهاد» و «سمانه» الگوبرداری کنند.

من هم یک سرخدارم

«من هم یک سرخدارم» شعار اهالی روستای سیاه رودبار است که به منظور حمایت از ذخیره گاه درخت سرخدار بر سر زبان ها افتاده و اهالی به آن اعتقاد داشته و تمام تلاش خود را راستای حفظ بازمانده عصر یخبندان به کار می گیرند.

سمانه مسعودی که اکنون عضو شورای روستا سیاه رودبار است به خبرنگار برنا گفت: روستای سیاه رودبار از سال ۹۶ به ثبت ملی رسیده است.

وی افزود: در حال حاضر در این روستا محصولات و صنایع دستی مانند نمد، پارچه، عروسک ماروچه، خراطی و دیگر صنایع دستی که به فراموشی سپرده شده بود، احیا شده است.

وی گفت: این صنایع از توسط پیشکسوت های روستا به جوان ترها معرفی و آموزش داده شد.

عضو شورای روستای سیاه رودبار بیان کرد: چند اقامتگاه و خانه مسافر با اتحاد و همدلی اهالی روستا احداث شده و پذیرای گردشگران است.

مسعودی گفت: جوامع محلی، محصولات تولیدی خود را به گردشگران و توریست ها و همچنین در فضای مجازی ارائه می کنند.

وی یادآور شد: این روستا ۱۲۰ خانوار ثابت و ۵۰۰ نفر جمعیت دارد.

سازمان های مردم نهاد در این اردو به سراغ یکی از زنان روستایی تولید کننده عروسک «ماروچه» رفتند.

 «ماروچه» یادآور مادران روستای سیاه رودبار

خاله حنیفه گفت: «ماروچه» یکی از عروسک های محلی و سنتی مردم روستای سیاه رودبار است که به ثبت ملی رسیده است.

وی توضیح داد: این عروسک به زبان محلی به معنی عروسک مادر و بچه است و  یادآور خاطرات مادران روستاییست که بچه های خود را به کول می بستند و همچنان به کار و تلاش می پرداختند.

وی بیان کرد: پارچه ای به پیشانی این عروسک بسته شده که نشان‌دهنده متاهل بودن بانویی که این سربند را بر سر دارد، است و زمانی که همسر این زن روستایی فوت می کرد، این بانو سربند سیاه به پیشانی می بست.

خاله حنیفه گفت: لباس عروسک از تکه پارچه‌های لباس و چادر زن‌های روستا ساخته‌شده و سربندش هم ساخته‌شده از پارچه‌ی دستبافتی است که زن‌های متاهل روستا سال‌ها پیش به سر می‌بستند.

وی تصریح کرد: این عروسک‌ها با استفاده از ضایعات چوب جنگل سرخدار ساخته می‌شود و از زمانی که ساخت این عروسک ها و دیگر صنایع دستی این روستا احیا شده دیگر کسی به خاطر فروش هیزم درختان سرخدار را قطع نمی کند.

گفتنی است ؛ روستای سیاه رودبار از توابع شهرستان علی آبادکتول و در 22 کیلومتری جنوب شرقی این شهرستان در بخش مرکزی دهستان زرین گل در ارتفاعات شرقی البرز قرار دارد.

مردم روستای سیاه رودبار از قوم تات و قزلباش بوده و به لحاظ فرهنگی، زبان، پوشش و آداب و رسوم تا حد زیادی از فرهنگ علی آبادکتول و رامیان تأثیر گرفته اند.

صنایع دستی و گردشگری روستای سیاه رودبار چندین سال است که ثبت ملی شده است.

این فم تور به همت معاونت امور جوانان اداره کل ورزش و جوانان در هفته جوان ۱۴۰۱ برگزار شد.

انتهای پیام