فریدن، بهشتی سرسبز و زیبا و زیست اقوام مختلف در ۱۴۰ کیلومتری اصفهان

به گزارش خبرگزاری برنا از اصفهان، فریدن با قدمتی باستانی در فاصله 140 کیلومتری از مرکز استان اصفهان با مساحت 2107 کیلومتر مربع که 2 درصد کل استان را در بر می‌گیرد و با حدود 100 هزار نفر جمعیت که اقوام فارس و ترک و گرج و لر هستند، در مسیر جاده ارتباطی اصفهان به لرستان و خوزستان واقع شده است.

این شهرستان خوش آب و هوا و پر مرتع که به قولی مرکز دامداری استان اصفهان است در همسایگی تیران و کرون و خوانسار و فریدونشهر و الیگودرز قرار گرفته و دارای 4 مرکز شهری و 2 بخش و 9 دهستان و 74 پارچه آبادی است.

سابقه و قدمت تاریخی فریدن بر اساس برخی اسناد موجود و قرائن کشف‌شده به زمان هخامنشیان بر می‌گردد که کتب تاریخی حکایت از آبادانی این سرزمین و مرکزیت تمدن مادها در آن دادند و شاهراه ارتباطی مهم باستانی بین شوش و فارس بوده است.

آنچه بر اهمیت گردشگری این منطقه می‌افزاید وجود طبیعت بکر و دامنه‌های زیبای زاگرس و بارش برف و جاذبه‌های زمستانی و جغرافیایی و اقلیمی این شهرستان است. آبشارها و دشت‌های پرگل و مراتع سبز تنوع گیاهان، به خصوص گیاهان دارویی و جذبه وجود عشایر و ورزش‌های زمستانی و پیست‌های اسکی این منطقه را در استان اصفهان متمایز می‌کند.

بومگردی

تاریخچه فریدن و نام های آن

منطقه ای که اکنون فریدن نامیده می‎شود در طول تاریخ کهن ایران به نامهای پاراتاکن ، پارتاکن ، پرتیکن ، پاراتاکین ، پاره‎تاکن ، پرتیکان ، پری تاکن ، فریدون ، فریدین و فریدن نامیده شده است. نام باستانی فریدن در ازمنة دیم پرتیکان بوده و یکی از آبادترین نقاط مرکزی ایران محسوب می‎شده است.

در نقشه ایران باستان (دورة هخامنشی) نیز فریدن، پرتیکان نام داشته است. و یکی از مراکز مهم اقتصادی و ارتباطی ایران باستان بوده است. به منظور بیان مفهوم پری تاکن به کلام هرودوت متوسل می‎شویم، او می‎گوید که مادها به شش قبیله تقسیم می‎شدند: بوسیان، پارتاکنیان، استروخانیان، اریزانتیان، بودیان و مغها. قبل از آنکه مادها به قدرت برسند و بر مسند حکومت نشینند در مقابل دولت آشور اتحادیه‎ای از قبایل مختلف را تشکیل داده بودند. این اتحادیه از شش طایفه یا قبیله تشکیل می‎شد که یکی از آن قبایل، قبیله پاراتاکن یا پرتیکان بوده که در ناحیه اصفهان کنونی زندگی می‎کردند.

از مهم‌ترین صنایع دستی این شهر بافته‌های داری، زرگری و قلم زنی و کنده کاری روی سنگ می باشد. لبنیات، خامه، کشک، دف‌های محلی و قالیچه از جمله سوغات‌های فریدن است.

روستای گردشگری موغان در فریدن

روستای موغان با آب و هوای خنک،پاک و مطبوع ،با بافتی قدیمی و روستایی، طبیعتی سرسبز در کنار رودخانه پلاسجان ، مکانهای دیدنی وتاریخی و اقامتگاهی زیبا و سنتی مانند بومگردی پلاسجان یک مقصد ایده آل برای یک سفر کوتاه مدت.

کلیسای سنت نشان فریدن

کلیسای سنت نشان مربوط به اواخر دوره قاجار است و در شهرستان فریدن، بخش مرکزی، دهستان ورزق جنوبی، روستای غرغن، ۱۲ کیلومتری شهر داران واقع شده و این اثر در تاریخ ۲۲ آبان ۱۳۸۶ با شمارهٔ ثبت ۱۹۸۶۲ به‌عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.

کلیسای گئورگ فریدن

کلیسای حضرت گئورگ مربوط به دوره قاجار است و در شهرستان فریدن، بخش مرکزی، دهستان ورزق جنوبی، روستای سواران، ۱۵ کیلومتری شهر داران واقع شده و این اثر در تاریخ ۲۲ آبان ۱۳۸۶ با شمارهٔ ثبت ۱۹۸۵۷ به‌عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.

روستای دره بید فریدن

از دیگر تفرج گاههای استان اصفهان منطقه “دره بید بالا” است.این ناحیه مراتع نزدیک به روستایی ست به همین نام از توابع فریدن. از سه راهی دامنه که به سمت خوانسار حرکت کنید قبل از منطقه معروف گلستان کوه جاده فرعی این روستاست. از روستا تا آلاچیقهای تعبیه شد یک راه خاکی و سنگلاخی پر شیب است که می تواند به خودرو شما(اگر مناسب نباشد) آسیب وارد کند.

در اوایل اردیبهشت این منطقه غرق در گلهای لاله واژگون است. این گل ها از گونه های بسیار آسیب پذیر طبیعتند و کندن حتی یک شاخه از آنها به محیط زیست آسیب می رساند. این گل ها مدت کوتاهی بعد از چیده شدن از بین می روند. زمان بازدید از این بهشت کوچک از اواخر فروردین تا اوایل تابستان است.البته در اوایل بهار سرسبزی بیشتری دارد و لاله های واژگون هم در آن زمان می رویند.

بیشه زارهای فریدن

از دیگر مناطق مستعد گردشگری رودخانه پلاسجان میباشد که از سمت شهرستان فریدونشهر از غرب به شرق و به سوی سد زاینده رود در جریان می باشد که با توجه به انتقال آب چشمه لنگان و همچنین در آینده انتقال آب خندگستان از این مسیر در تمامی فصول آب بسیار خوبی در آن جریان خواهد داشت. علی ایحال این رودخانه به لحاظ عبور از فی مابین روستاهای مختلف با پیچ و خمهای زیاد و بیشه زارها و چمن زارهای فراوان طبیعی زمینه مستعدی برای پذیرائی گردشگران و دوستداران طبیعت را دارا بوده که با سرمایه گذاری در حاشیه آن موجبات توسعه و رونق گردشگری در حاشیه رودخانه خواهد گردید.وجود بیشه های پراکنده و کوهستانهای سر به فلک کشیده ، بیشه ها و مرغزارهای بسیارزیبا انواع گلهای وحشی و حیواناتی چون خرس ، گراز ، بز کوهی ،روباه و… از جاذبه های گردشگری این منطقه است .

سد و سراب آغچه فریدن

روستای آغچه واقع در بخش بوئین میاندشت در فاصله در حدود ۱۵ کیلومتری غرب از مرکز بخش و ۴۲ کیلومتری از مرکز شهرستان با جمعیت ۱۳۰۰ نفری از گرجی زبانان یکی از روستاهای زیبای منطقه بوده با دارا بودن چشمه هائی پر آب معروف به سراب آغچه در منتهی الیه روستای آغچه و در دل کوه با ارتفاعات بسیار زیبا و مشرف بر منطقه ، مراتع غنی و سرسبز ، چشمه های جوشان و رودخانه خروشان با عبور از میان تاکستانهای وسیع واقع در دره ای سر سبز و زیبا و در سالهای اخیر احداث سد ذخیره ای در حاشیه جاده و در مدخل ورودی روستا یکی از مناطق بسیار مستعد و با پتانسیل برای جذب توریست و گردشگر میباشد چنانچه هر ساله بخصوص در فصول بهار و تابستان پذیرای گردشگران فراوانی از نقاط مختلف میباشد.

امامزاده سلطان سید محمد فریدن

امامزاده سلطان سید محمد در روستای ننادگان در 51/32 عرض شمالی و 21/50 طول شرقی و 2230 متر ارتفاع از سطح دریا در 25 کیلومتری شهر داران در جنوب غربی شهرستان فریدن واقع گردیده است ، امامزاده سلطان سید محمد (ع) با توجه به اعتقادات مردمی و اهالی محل نسبت شریفش با واسطه به حضرت امام موسی بن جعفر (ع) می رسد . ساختمان بقعه قدیمی امامزاده در سال 1368 تخریب و اقدام به نوسازی بقعه گردیده است .

امامزاده عبدالله و ابراهیم فریدن

امامزاده عبدالله و ابراهیم (ع) از فرزندان موسی بن جعفر (ع) در روستای دامنه شهرستان فریدن در 1/33 عرض شمالی و 29/50 طول شرقی و 2250 متر ارتفاع از سطح دریا در 12 کیلومتری شرق شهر داران واقع است . روستای دامنه در سال 1376 به جرگه شهرهای کشور پیوست بقعه امامزاده عبدالله و ابراهیم (ع) در شرق شهر در میان مزارع کشاورزی دشت دامنه واقع گردیده است . بنا بر اعتقادات مردمی امامزاده ابراهیم (ع) درون چاهی است که بر روی آن ضریح نصب و امامزاده عبدالله (ع) نیز دارای قبر و بر روی قبر ایشان ضریحی چوبی نصب گردیده است . ساختمان قدیمی بقعه در سال 1369 تخریب و اقدام به نوسازی بقعه نموده اند . این بقعه در مسیر جاده اصفهان – خوزستان واقع گردیده است و از جاده اصلی تا امامزاده نیز دارای جاده ای ویژه است . ساختمان در میان دشت حاصلخیز دامنه دارای موقعیت ممتازی است . در چند صدمتری ساختمان امامزاده تپه ای باستانی وجود دارد به نام تل بزرگ که هنوز مورد کاوش قرار نگرفته است . اعتقاد بر این است که مکان اولیه آبادی در میان دشت قهیز و مجاور امامزاده عبدالله و ابراهیم (ع) بوده است.

انتهای پیام