استاد" فریدون جنیدی"درهمایش ادبی حکیم ابوالقاسم فردوسی :

لزوم آگاهی هر ملتی از گذشته و تاریخ خود/سهم عمده فردوسی در هویت بخشیدن به فرهنگ و تمدن ایران زمین/ جوانان امروز باشاهنامه آشنا نیستند

|
۱۳۹۶/۰۶/۰۲
|
۱۳:۳۷:۰۵
| کد خبر: ۶۰۴۲۹۹
لزوم آگاهی هر ملتی از گذشته و تاریخ خود/سهم عمده فردوسی در هویت بخشیدن به فرهنگ و تمدن ایران زمین/ جوانان امروز باشاهنامه  آشنا نیستند
همایش ادبی حکیم ابوالقاسم فردوسی و پاسداشت زبان فارسی با حضور فریدون جنیدی از اساتید برجسته و شاهنامه پژوه ایران در سالن اجتماعات پردیس فرهنگیان علامه طباطبایی شهرستان خرم آباد برگزارشد.

  به گزارش خبرگزاری برنااز لرستان ،  این نویسنده  و پژوهشگر برجسته ادبیات در این همایش که به همت انجمن علمی ادبی آموزش و پرورش لرستان و مشارکت  حوزه معاونت پژوهش ،برنامه ریزی و منابع انسانی این اداره کل برگزارشد ؛ به تشریح  نقش فردوسی در احیاء زبان و ادب پارسی پرداخت و گفت : بی شک فردوسی را می توان یکی از بزرگترین احیاء گران فرهنگ و ادب پارسی به حساب آورد که سهم عمده ای در هویت بخشیدن به فرهنگ و تمدن ایران زمین برعهده دارد .

جنیدی  در ادامه با تشریح چگونگی بازشناسی اشعار واقعی از عاریه ها  به شاهنامه فردوسی پرداخت و  به بیان دلایل ادبی و تخصصی وجود برخی افزوده های نادرست در شاهنامه فردوسی به دستور سلطان وقت محمود غزنوی  پرداخت.

 این شاهنامه پژوه برجسته اظهارکرد: وزن اشعار موجود در شاهنامه مانند تمامی اشعار پارسی قدیم و قبل از ورود زبان عربی به ادبیات فارسی، بر اساس «تنا تن» بوده است که در شاهنامه به خوبی نمایان است و با ریزبینی در نحوه نگارش اشعار افزوده شده به آن، می توان دید که این ابیات در برابر سروده های واقعی فردوسی در شاهنامه بسیار سست هستند.

 استاد جنیدی دلیل حذف برخی از اسامی مانند ابو منصور محمد بن عبدالرزاق طوسی که در آن موقع شهردارخراسان بود و پسرش امیرمنصور را که با دستور و حمایت مستقیم او  افسانه های پراکنده شاهنامه توسط فردوسی  جمع آوری و یکپارچه شده است را همین وزن غالب در شاهنامه برشمرد و دلایل علمی خود را در این زمینه ارائه کرد.

 وی دقیقی را به عنوان شاعر آغازگر سرودن شاهنامه معرفی کرد و افزود: «دقیقی که تازه مسلمان شده بود، سرودن شاهنامه را از پادشاهی شاه گشتاسب شروع کرد و پس از مدتی سرودن آن را رها کرد و همانگونه که مادر کارهای دقیق یا سخت را در خانه به تناسب ماهیت توانایی فرزندانش به آنان می سپارد؛ به گمان من نیز مادر ایران نیز این کار دقیق را به فردوسی سپرد.»

جنیدی همچنین با کمک اشعار شاهنامه تعدادی از ظلم ها، ستم ها و سختی هایی که در تاریخ گذشته سرزمین ایران اتفاق افتاده است را بیان کرد و خاطر نشان ساخت : با تمام این داستان‌ها نیاکان خردمند ما، یکی از روشن‌ترین، درخشان‌ترین و پرافتخارترین داستانهای تاریخ را رقم زده اند و گوهر ارزنده‌ای همچون شاهنامه را به ما هدیه داده اند که متاسفانه جوانان امروز آنطور که شایسته این گوهر ارزشمند و کارنامه درخشان نیاکان ماست با آن آشنا نیستند.»

 جنیدی با اشاره به لزوم آگاهی هر ملتی از گذشته و تاریخ خود بیان کرد: پیشینه تاریخ سرزمین و زبان ما به 6هزار سال پیش می رسد و نباید بی‌تفاوت از کنار آن گذشت و سطحی به آن نگریست.

  وی با ذکر مثال هایی از کلمات مختلف در زبان های بیگانه  که از زبان فارسی گرفته شده اند؛ لزوم مطالعه بیشتر در خصوص زبان و ادبیات فارسی را به عنوان یکی از معتبرترین زبان های جهان یادآور شد و به همه فرزندان ایران بویژه جوانان توصیه کرد: با مراجعه به این گنجینه ارزنده، با فرهنگ، زبان، سرگذشت و تاریخ کشور خود بیشتر آشنا شوند.

 این استاد برجسته ادبیات فارسی با نگاهی موشکافانه به بیان نکاتی در اشعار فردوسی و در این کتاب بی نظیر در ادبیات جهان پرداخت که به زعم وی بسیاری از این نکات از  چشم خوانندگان و حتی ادیبان و استادان فن نیز پوشیده مانده است و در صورت دقت و کشف آنها موجب شگفتی انسان است و در این زمینه مثال هایی را از ابیات شاهنامه قرائت و تشریح کرد.

  وی در بخشی از اشعار فرودسی در شاهنامه، هدف خداوند از خلقت جهان را نگارش گوهر برتری یافته ی هستی دانست که در واقع همان انسان است که برای خلقش مقدماتی از قبیل خلق موجودات دیگر همچون تک سلولی ها، باکتری ها، حیوانات و .... لازم بوده است و تاکید کرد این همان دلیلی است که انسان را به دست کم نگرفتن خود و استعدادهای ارزشمندی که خداوند در وجود او نهاده است؛ ملزم می کند.

جنیدی در بخش دیگری از سخنانش با توضیحاتی در خصوص نحوه سلطنت بی رحمانه سبکتکین و محمود که از سلاطین غیرایرانی و ترک نژاد در سرزمین پارس بودند افزود: «متاسفانه تمام فجایعی که در زمان حکومت آنها در ایران صورت گرفته است به نام ایرانیان نوشته شده است در حالی که این افراد از اساس ایرانی نبودند.»

  وی با شرح مفصلی بر نحوه آغاز نگارش شاهنامه توسط فردوسی اضافه کرد: «شاهنامه فردوسی در سال 400 به پایان رسیده است و با توجه به بیان روشنی که عنوان می کند این روند نگارش سی سال به طول انجامیده است، نتیجه می گیریم که آغاز نگارش آن به سال 370 برمی گردد که در آن زمان محمود ترک یک پسربچه 11 ساله بوده است ؛ بنابراین اشعاری که در مدح محمود در شاهنامه فردوسی کنونی موجود است، هرگز سروده فردوسی نیست.»

    جنیدی گفت : پس از تحقیق و تفحص های بسیار و با موشکافی و ریزبینی  27 بخش از شاهنامه را ویرایش کرده ام  که نسخه چاپ شده آن در حال حاضر در بازار کشور موجود است گفت: «به شما توصیه می کنم حتما این کتاب را یک بار هم که شده با دقت بخوانید.»

 

 

 

نظر شما