کاپیتان شهبازی :با سیستم (ELT) یکساعته مکان هواپیما پیدا می شود/ باید دید چرا سیستم ماهواره ای قطع بوده است

به گزارش خبرنگار اجتماعی خبرگزاری برنا،سانحه هوایی سقوط هواپیما ATR 72  متعلق به شرکت هواپیمایی آسمان 29 بهمن ماه 96 ؛حوالی سمیرم یاسوج رخ داد. با گذشت دو روز از زمان این حادثه هنوز ردی از هواپیما و مسافران وی پیدا نشده است . البته این اولین سانحه هوایی ایران نیست  و گمان نمی رود که آخرین هم باشد. در هر سانحه هوایی طبیعتا عواملی دست به دست هم می دهند تا این اتفاق تلخ و ناگوار رخ دهد. برای شناسایی عواملی که ممکن است در وقوع  این حادثه تاثیر گذار باشند با کاپیتان هوشنگ شهبازی، خلبان شرکت هواپیمایی جمهوری اسلامی ایران (ایران ایر) گفت و گویی داشتیم تا  برآورد او را در رابطه با علل دخیل در این حادثه جویا شویم.

گفتنی است ؛کاپیتان هوشنگ شهبازی در روز سه شنبه ۲۶ مهرماه ۱۳۹۰،  هدایت هواپیمای بوئینگ۷۲۷ ،پرواز شماره ۷۴۳ مسکو-تهران در خط هواپیمایی ایران ایر را بر عهده داشت. این هواپیما در فاصله ۱۵ مایلی فرودگاه بین المللی امام خمینی، دچار نقص در باز شدن چرخ دماغهٔ هواپیما شد. این پرواز در نهایت به سمت فرودگاه مهرآباد تغییر مسیر داد و علیرغم کمبود امکانات مورد نیاز خلبان، با همکاری کادر پرواز و به واسطهٔ مهارت خلبان شهبازی، بوئینگ۷۲۷ چهل ساله، با ۹۷ مسافر و ۱۹ خدمه پرواز و بدون چرخ دماغه، در فرودگاه مهرآباد به سلامت به زمین نشست.  

 این خلبان در پاسخ به سوال خبرنگار خبرگزاری  برنا مبنی بر اینکه از دیدگاه وی چه  عواملی دخیل در وقوع این حادثه بودند  گفت: « مشکل ما مشکل آب و هوا و شرایط جوی و این قبیل عوامل و مسائل  نیست. مشکل ما در عدم مدیریت صحیح است.  مدیران سنتی با طرز تفکر مدیریتی 40 سال پیش ؛ از تکنولوژی 40 سال پیش  استفاده می کنند، انتظاری بیشتر از این نمی رود. »

کاپیتان شهبازی در ادامه افزود :  « انتظار ما از ناوگان هواپیمایی فعلی ایران  به مثابه این است که از گوشی ها تلفن همراه قدیمی، انتظار کارایی لپ تاپ های مدرن امروزی  را داشته باشیم. از هر چیزی به اندازه خود باید توقع داشت. اکثر هواپیما های موجود در ناوگان هوایی، 25 سال پیش خریداری شده اند. 25 سال قبل از آن هم تولید شده  و 25 سال قبل از تولید نیز طراحی شده اند، از هواپیمای 70 سال پیش نمی توان در حد یک هواپیما مدرن امروزی  انتظار داشت و حالا داریم هزینه استفاده  تکنولوژی کهنه شده  را پرداخت می کنیم و در کوه ها دنبال لاشه هواپیما می گردیم.»

او درباره راه حلی برای جلوگیری از تکرار وقوع این حوادث دلخراش گفت:« حتما باید توسعه صنعت هوانوردی داشته باشیم. البته بعد از برجام می توانیم  برای رونق و توسعه اقتصادی و صنعت هواپیما و خرید هواپیما آزادانه برخورد کنیم. در کنار آن می توانیم برای رونق و توسعه گردشگری و توسعه اجتماعی نیزبرنامه ریزی بکنیم که می تواند در کنار ایجاد امنیت  برای 7 میلیون نفر اشتغال پایدار ایجاد کرد که تمامی این ها  می تواند با بودجه محدود انجام پذیرد که متاسفانه انجام نمی شود.»

کاپیتان شهبازی درخصوص اینکه اگر خلبان پرواز تهران - یاسوج بود چه تصمیمی را می گرفت گفت : « باید در جایگاه خلبان فولاد باشیم و درشرایط او، تا تصمیم بگیریم . به حتم هر خلبانی بر طبق  شرایط ،سعی می کند بهترین تصمیم را بگیرد . من اگر در آن وضعیت  بودم پس از بررسی جوانب ، مانند وضعیت جوی و شرایط جوی، ممکن بود از فرود خودداری کنم.  البته هنوز لاشه هواپیما را پیدا نکردیم. شاید هم خلبان در جاده، بیابان یا هر نقطه صافی به سلامت فرود آمده است و در انتظار امداد هستند. هنوز چیزی پیدا نکردیم که با قطعیت درباره مرگ آن ها حرف بزنیم.  اما نکته با اهمیت و قابل تامل این است که  امروزه با سیستم (ELT)می توان به راحتی، با استفاده از ماهواره ها، ظرف کمتر از یک ساعت، مکان هواپیما را پیدا کرد. باید دید چرا این دستگاه کار نکرده است ؛به هر دلیلی  فعال نبوده ولی هواپیما پرواز کرده است ،کوتاهی بزرگی است.اگر ما مدیریت صحیحی داشته باشیم می توانیم از وقوع این حوادث ناگوار جلوگیری به عمل آوریم. اگر مدیریت صحیحی در راس امور باشد،  زلزله 5 ریشتری نمی تواند این همه آواره و کشته بر جای بگذارد. اخیرا در کشورمکزیک 8 ریشتر زلزله آمد ولی کشته ای بر جای نگذاشت. همه این ها به علت عدم وجود مدیریت مناسب  است.»

او در خصوص  اینکه در ابتدای هر پرواز به مسافران تعلیم استفاده از تجهیزات کمک رسانی به خودشان در شرایط خطر را می آموزند و درهای خروج اضطرای را به آنها معرفی می کنند اما  هیچ وقت نشده که این تجهیزات حداقل در سانحه های هوایی کشور ثمری داشته باشند گفت: «  به هر حال  این آموزش ها جزو قوانین هواپیمات کشوری است و باید این آموزش ها داده شود. البته این وسایل فقط و فقط برای سقوط در دریاست. برای مثال در مواقعی که موتور هواپیما آتش بگیرد و هواپیما مجبور به نشستن روی دریا باشد، مسافر باید جلیقه نجات را بپوشد تا شناور باشد اصولا این تجهیزات و امکانات   برای سقوط در مناطق کوهستانی و یا کویری کاربردی ندارد.»