
به گزارش گروه سیاسی خبرگزاری برنا؛ بسیاری از مدیران و وزرای احمدینژاد و بسیاری از اصولگرایان پس از اتمام دولت احمدینژاد، از وی اعلام برائت کردهاند اما همواره در جامعه و افکار عمومی صفت احمدینژادی بودن را به یدک میکشند، تا جایی که «محمدحسن قدیری ابیانه»، فعال سیاسی اصولگرا که سفیر ایران در مکزیک در دولت نهم بوده، در این باره به خبرنگار سیاسی برنا گفت: «اینکه بگوئیم کسی در دولت احمدینژاد بوده پس الان احمدینژادی است از اساس غلط و عین حماقت است و در واقع یک بازی سیاسی است.»
این سخنان قدیری ابیانه در حالی گفته میشود که بسیاری از وزرا و مدیران احمدینژاد به عنوان منتخبان مجلس یازدهم قرار است تا کمتر از 20 روز دیگر، کار خود را به عنوان نماینده مجلس آغاز کنند و حتی برخی نیز مدعی قرار گرفتن در قامت رئیس مجلس یازدهم هستند.
قدیری ابیانه در بخش دیگری از مصاحبه عنوان کرد: «اگر کسی زمانی مدیر یک دولتی بوده دلیل نمیشود رئیس آن دولت را حتی پس از انحرافش قبول داشته باشد بلکه بسیاری از مدیران دولت احمدینژاد از او اعلام برائت کردند.»
اشاره قدیری ابیانه به بیانیه اعلام برائت تعدادی از مدیران دولت های نهم و دهم از احمدینژاد در سال 97 است. این بیانیه که به دنبال حمایت محمود احمدینژاد، رئیس دولت نهم و دهم، از حمید بقایی و اسفندیار رحیم مشایی که در زندان بسر میبردند، نوشته شد شامل امضای ۴۳ نفر از وزرا و معاونان رئیس دولت های نهم و دهم بود.
این بیانیه که در واقع به معنای اعلام برائت مسئولان دولت نهم و دهم از رفتارهای رئیس جمهور وقت بوده، رفتارهای احمدینژاد را ساختارشکنانه توصیف و در بخشی از این بیانیه تاکید شده که «نامه پراکنیهای غیرمتعارف، طرح خواستههای غیر قانونی مانند برگزاری زودهنگام انتخابات ریاست جمهوری و مجلس شورای اسلامی، تضعیف نهادها و ارکان نظام اسلامی به بهانه نقد و اصلاح گری، عدم ترجیح مصالح ملی بر مسائل شخصی و گروهی مانند تکرار موضوع مهندسی انتخابات در حالی که کلیدواژه ناروای عوامل فتنه در سال 88 بود، التهاب آفرینی در جامعه، خود حق پنداری و استفاده از شیوههای خارج از روال قانونی که موجب خسارت به کشور و مردم است، فاصله گرفتن از شعارهای انقلابی که مبنای میثاق و رای مردم بود، انقلابی نمایی به جای انقلابیگری و استفاده ابزاری از عدالت، تکرار ادعاهای بی اساس فتنهگران و رسانههای معاند و ضد مردمی، پیشبینی بی پایه در مورد اتفاقات و تحولات آتی، حال آنکه در گذشته نیز در مواردی از رخدادهایی سخن گفته شد که هرگز تحقق نیافت.»
هر چند این نامه غایبان بسیاری نیز داشت اما به نوعی افراد در لیست تلاش کردند با این نامه خود را احمدینژادیزدایی کنند حال اینکه تا چه حد در این امر نزد افکار عمومی موفق بودهاند خود جای تامل دارد. انتظاراتی که از این لیست میرفت این بود که بسیاری از چهرههای دیگر نیز باید تبری میجستند اما نبودند و برخی همچون سیدحسن موسوی، رئیس دفتر احمدینژاد و علی اکبر جوانفکر، مشاور رئیس جمهور وقت، همچنان در کنار احمدی نژاد ماندند، اما همچنان این اعلام برائتها تا قبل از ثبت نام کاندیداها برای انتخابات مجلس سال 98 ادامه داشت، مثلا فاطمه واعظ جوادی که معاون رئیس جمهور و رئیس سازمان محیط زیست دولت احمدینژاد بود، در جمع خبرنگاران گفت به جریان احمدینژاد تعلق ندارد.
در مجموع قطار هواداران و اطرافیان احمدینژاد در این سالها مسافران زیادی را از همراهی با خود از دست داده است. برخی از آنها از قطار بیرون انداخته شدند و یا پیش از موعد به سفر خاتمه دادند.
اعلام برائت واعظ جوادی در حالی صورت میگرفت که بسیاری از همکارانش در دولت نهم و دهم برای انتخابات مجلس 98 اعلام آمادگی کردند. به ویژه اینکه جریان دولت بهاریها با شعار «بهار خدمت» پا به میدان رقابتی گذاشتند که توانستند به مجلس راه پیدا کنند و اکنون در آستانه آغاز مجلس یازدهم، رایزنیهای خود را برای به دست آوردن کرسی ریاست مجلس، انجام میدهند.
طبق شنیدهها، 8، 9 نفر گزینه ریاست مجلس از مدیران و وزرای سابق دولت نهم و دهم هستند. شمسالدین حسینی، علی نیکزاد، حاجی بابایی، فریدون عباسی از جمله گزینههایی بودند که از آنها به عنوان کاندیداهای جدی ریاست مجلس یاد میشود. چهرههایی که سوابق فعالیت در کابینه دولت نهم و دهم را دارند و در بیانیه اعلام برائت از احمدینژاد، نامشان در لیست امضاکنندگان بیانیه مشاهده میشود.