امیر پورکیان در گفت‌وگو با خبرنگار گروه فرهنگ و هنر خبرگزاری برنا، درمورد تصمیم مدیر کل دفتر نظارت بر تولید مبنی بر توقف موقت صدور پروانه ساخت آثار نمایش خانگی و زمزمه‌‌های انتقال شبکه نمایش خانگی به صدا و سیما گفت: «گویا شورای پروانه ساخت و نمایش آثار شبکه نمایش خانگی در حال انتقال به تلویزیون است. یعنی سازمان صدا و سیما از این به بعد مسئول ساخت و نمایش آثار شبکه نمایش خانگی است. این تصمیم موجب می‌شود صدا و سیما به ممیزی‌های خودش- سانسور و سخت‌گیری‌های معمول سریالهای تلویزیونی با سریال‌ها برخورد می‌کند و در این شرایط فاتحه سریالهای شبکه نمایش خانگی خوانده است! در واقع این تصمیم نقطه پایانی شبکه نمایش خانگی خواهد بود.»
پورکیان با اشاره به جدی بودن این تصمیم توسط مدیران سازمان و لطمهای که شبکه نمایش خانگی خواهد خورد، افزود: «شایعاتی که تقریبا در حال واقعی شدن هستند حاکی از جابه‌جایی شورا به بهانه تعطیلی و صادر نشدن مجوز ساخت سریالهای نمایش خانگی با توجیه سریال‌سوزی است. این موضوع بسیار خطرناک است؛ هرچند ارشاد پیش از این هم استقلال زیادی نداشت و مانند ماشین امضا با نظر عده‌ای محدود رفتار می‌کرد اما نظارت مستقیم تلویزیون بر آثار شبکه نمایش خانگی با نگاه، خط قرمز و تنگ‌نظری حاکم بر صدا و سیما نمایش خانگی را از بین می‌برد. در حالی که سریالهای شبکه نمایش خانگی اگر توان رقابت با کارهای ماهواره‌ای را داشتند به دلیل همین آزادی نسبی بود که آن هم به بهانه تقاضای زیاد فعلا تعلیق شده است.»
او درمورد تولیدات زیاد شبکه نمایش خانگی و سیال‌سوزی هم گفت: «معمولا از محصولات شبکه نمایش خانگی در نهایت استقبال می‌شود اما این پخش‌کننده‌ها هستند که در نهایت با غربال‌گری مانع از ورود هر کاری به این شبکه می‌شوند. در واقع هنگامی که موضوع ترافیک آثار مطرح شود پخش‌کننده‌ها هستند که کارهای باکیفیت را در کنداکتور می‌گذارند و یا حذف‌شان می‌کنند، پس این نمی‌تواند دلیل قانع‌کننده‌ای باشد.»
این تهیه‌کننده درباره تعداد کاربران پلت‌فورم‌های نمایش اینترنتی آثار نمایش خانگی گفت: «موضوع پخش DVD در فروشگاه‌ها دیگر تمام شده است و نهایتا نزدیک به ده هزار نسخه تولید می‌شود که سندی باشد برای ساخت و پخش یک اثر اما درمورد نمایش VOD گفته می‌شود پنج میلیون کاربر از این طریق آثار نمایش خانگی را به صورت اینترنتی تماشا می‌کنند که در روزهای اخیر و با توجه به وضع موجود به بیست‌وپنج میلیون کاربر رسیده است.»
امیر پورکیان به کیفیت این آثار هم اشاره کرد و گفت: «شاید ابتدای راه کیفیت مبنای فروش نبود و آثار در نهایت هزینه خودشان را در می‌آوردند؛ مانند تله‌فیلم‌هایی که ساخته می‌شد و در سوپرمارکت‌‌ها فروش خوبی هم داشت. یعنی در میان تولید انبوه کار، بعضی از آب گل‌آلود ماهی می‌گرفتند، اما این موضوع موقتی بود و در حال حاضر بیننده کارهای ضعیف را کنار می‌گذارد و این سریالهای قوی هستند که می‌مانند.»
او درباره نظرسنجی از کسانی که در این حوزه فعالیت می‌کنند و هم‌فکری مدیران با سینماگران پیرامون این تصمیم هم گفت: «تا به حال پیش آمده که یک گردهم‌آیی و نظرسنجی برپا و دموکراسی برقرار شود؟ همیشه تصمیمات از بالا به پایین بوده و تصمیم‌‌ها را یک عده خاص گرفته‌اند و در این مورد هم به نظرم این اعمال نفوذ یک شخص خاص است که از آوردن نامش معذورم!»