به گزارش برنا؛ چند روز گذشته سریالی تابوشکن به نام «منم دوستت دارم» روی آنتن شبکه سلامت رفت که در آن به موضوع عادت ماهیانه زنان پرداخته شد که یک نوع تابوشکنی در رسانه ملی محسوب می‌شود و امیدهای فراوانی را برای ادامه این مسیر ایجاد کرد. حال سوال اینجاست که چرا آموزش طبیعی‌ترین اتفاق در بدن زنان باید تابو باشد و با پخش آن در تلویزیون خوشحال شد؟ چرا آموزش پریود (قاعدگی) باید در خانه‌ها ممنوع باشد و فقط به پچ پچ یک مادر و دختر محدود شود؟
مینو چوپانی، دکترای روانشناسی تربیتی و مشاوره خانواده در گفتگو با خبرنگار برنا با تاکید بر اینکه مردان باید درک درستی از قاعدگی داشته باشند، گفت: قاعدگی، سیکل طبیعی بدن هر زن است، دوره‌ای که از اهمیت بسیار بالایی برخوردار است بنابراین زنان و مردان باید درباره این سیکل طبیعی اطلاعات کافی داشته باشند اما متاسفانه این اطلاعات به درستی و آن گونه که باید به افراد داده نمی‌شود که این نقص ریشه در فرهنگ نادرست یک خانواده دارد اما به هر علتی این ناآگاهی عواقب خوبی در پی ندارد هرچند که اخیرا تلویزیون سریالی پخش کرد و تابوشکنی خوبی دربرابر این موضوع بود.
او افزود: رعایت بهداشت در دوران قاعدگی و غلبه بر یک سری باورهای غلط بی‌شک جزء مهم‌ترین مسائلی است که باید به آن توجه شود و این سیکل طبیعی را خانواده‌ها، مدارس، مراکز مربوطه و... باید آموزش دهند تا با ارائه آگاهی‌های لازم به جامعه مانع رشد باورهای غلط و فرهنگ نادرستی شوند که باعث لطمه خوردن به سلامت روان زنان می‌شود.
چوپانی با بیان اینکه درک درستی از عادت ماهیانه برای خودِ زنان وجود ندارد، تصریح کرد: باید بگویم، هنوز زنانی هستند که هنگام بروز این سیکل طبیعی احساس شرمندگی می‌کنند، بعضی از آنها از اصطلاحات نادرست برای این دوره طبیعی استفاده می‌کنند، گاه حتی در فضای مجازی یا صحبت‌کردن روزمره شاهد تمسخر زنان در این دوره هستیم مانند جوک‌هایی که شنیده می‌شود، گاه به دختران اطلاعات کافی داده نشده و البته اطلاعات نادرست سنتی بر بهداشت این دوران سایه انداخته است حتی خودشان را در این دوران «نجس» تلقی می‌کنند و با اصطلاحات نادرست باعث تحقیر خودشان می‌شوند و حتی زنانی هستند که پایان دوره قاعدگی خود را «پاک شدن» می‌دانند انگار که در این دوران نجس هستند.
این روانشناس تربیتی درمورد رفتار مردانی که با فرایند طبیعی بدن زنان آشنا نیستند، گفت: مردی که با فرآیند طبیعی همسر یا دختر خود آشنا نباشد، نمی‌تواند تغییرات خلقی همسر یا دخترش را در این دوره درک کند و یا حتی احیانا در مقابل سندرم قبل از قاعدگی که در بعضی از زنان رخ می‌دهد، از همسر و فرزند خود حمایت روحی داشته باشد بنابراین باید این تابو شکسته شود و همه مردان و پسرها با طبیعی‌ترین فرایند بدن یک زن آشنا شوند تا بتوانند از او حمایت کنند.
چوپانی در ادامه این گفتگو به برخورد پیشینیان با این پدیده طبیعی اشاره کرد و افزود: بروز قاعدگی به عنوان واضح‌ترین علامت بلوغ در دختران قدمتی حدودا سیصد هزار ساله دارد و با تغییرات تاریخ و تمدن این موضوع بیولوژیکی و طبیعی دستخوش برداشت‌های متفاوت و حتی متضاد زیادی است برای مثال یک زمانی انسان‌ها قاعدگی را ارج می‌نهادند زیرا شگفت آور بود که زنان در اثر قاعدگی در هر ماه بدون هیچ زخم و آسیبی زنده می‌ماندند اما مردان در جنگ‌ها در اثر خونریزی کشته می‌شدند اما مشکلات امروز زنان در مورد قاعدگی ریشه در پنج هزار سال پیش دارد، زمانی که جامعه انسانی شکل مرد سالار به خود گرفت، زن از مقام الهی خود سقوط کرد و در جایگاه دوم قرار گرفت و هم زمان با گسترش پدر سالاری، خوارشماری قاعدگی و پلید دانستن آن چه در اساطیر و چه در روابط اجتماعی آغاز شد.
او ادامه داد: به اعتقاد من نگاه منفی به قاعدگی زنان ناشی از نگاه منفی به خود زنان است، وقتی به خود زن نگاه مثبتی وجود ندارد چگونه به فرآیندهای بدنش که متفاوت با مردان است می‌توان نگاه مثبت داشت وگرنه پسران هم دچار تغییرات بیولوژیکی بلوغ مانند تغییر تن صدا و درآوردن ریش و سبیل و... می‌شوند ولی این تغییرات به آنها غرور و سرمستی می‌دهد، در حالی که بارزترین شاخص بلوغ در دختران یعنی قاعدگی گاه موجب شرمساری و خودکم بینی در آنان می‌شود بنابراین واضح است که تابوی قاعدگی وابسته به تابوی بزرگ‌تری است که در مورد بدن زن وجود دارد.
این روانشناس اظهار کرد: از برخی زنان هم‌وطن در عصر تکنولوژی و ارتباطات می‌شنوم که بعد از گزارش بروز قاعدگی به مادرشان به آنان تذکر داده شده که باید گوش به زنگ باشند و همواره به یاد داشته باشند که مراقب عفت خود باشند، این یعنی انکار زنانگی! با انکار زنانگی فقط می‌توان به دختران آموخت که از بدن خود کابوس بسازند و همیشه نسبت به پسران احساس حقارت کنند.
او افزود: هر زن به طور متوسط هفت تا هشت سال از عمرش را در دوران قاعدگی به سر می‌برد و تصور اینکه در این دوران نجس است و تاکید بر نجسی با واژه پاک شدن بعد از اتمام قاعدگی و احساس شرم و گناه برای رسیدگی‌های بهداشتی به بدنش و یا تقاضای کمک برای مهار دردهای جسمانی و یا بی‌حیا خوانده شدن برای ابراز قاعده بودن، کابوس وحشتناکی است که سال‌های سال زنان را به چالش می‌کشد. به این کابوس، فقر و محرومیت مالی و فرهنگی و یا محبوس بودن را بیفزایید تا عمق درد یک زن در چنین شرایطی ملموس‌تر شود.
چوپانی عنوان کرد: این نوع نگاه نه تنها برای زنان آزارنده و مانع رشد است که مردان را نیز درگیر آموزش‌های توام با تعصب و تبعیض می‌کند مثلا مانع صمیمیت پدر با دختر و مانع درک مردان از همسران‌شان و تشدید نابرابری جنسیتی می‌شود، حتی گاهی از برخی زنان شنیده‌ام که می‌گویند: «شاید در جامعه مردسالار اگر مردان پریود می‌شدند این موضوع با تشریفات ویژه و زیر یک نماد بسیار مهم برگزار می‌شد و زنان به خاطر عدم برخورداری از چنین معجزه‌ای در وجود خود مورد شماتت واقع می‌شدند!» این نگاه‌ها که ناشی از نابرابری است طبیعتا شکاف جنسیتی را عمیق‌تر می‌کند.
این روانشناس در پایان به آموزش عادت ماهیانه به مردان تاکید کرد و گفت: اگر مردان آگاهی داشته باشند و بدانند این یک فرآیند طبیعی است و بیماری تلقی نمی‌شود و زن در این مورد قصد تمارض ندارد، در نتیجه حساس بودن و تغییرات خلقی وی را درک می‌کنند، همین که خانواده و همسر نسبت به این موضوع آگاهی داشته باشند و بدانند که این موضوع کاملا طبیعی است، کافی‌ست و باعث می‌شود حتی جلوی بسیاری از اختلافات و دعواها در خانه‌ها گرفته شود.
//انتهای پیام:3