محمد نشاط تهیه‌کننده سینما در گفت‌وگو با خبرنگار برنا، اظهار داشت: تنها گروه کوچکی هستند که در تلویزیون امکان فیلم یا سریال ساختن دارند. این گروه کوچک نهایتاً متشکل از 10 تهیه‌کننده هستند و امکان کار کردن برای دیگر تهیه‌کننده‌ها وجود ندارد. سینما هم تقریباً به همین شکل است اما شرایطش تفاوت‌هایی با تلویزیون دارد.
نشاط خاطرنشان کرد: امروز بخش مستقل سینمای ما تعطیل است و تهیه‌کننده‌هایی مثل من که باید سرمایه جذب کنند و فیلم بسازند امکان کار کردن ندارند چرا که تهیه‌کننده باید به سرمایه‌گذار پاسخ‌گو باشد و در این شرایط طبیعتاً هیچ تهیه‌کننده‌ای نمی‌تواند فیلمش را به شکلی اکران کند که امکان پاسخگویی به تهیه‌کننده برایش فراهم باشد. در این شرایط تنها تهیه‌کننده‌هایی می‌توانند اثر تولید کنند که سرمایه مورد نیازشان از ارگان‌ها و نهادهای مختلف تأمین می‌شود و یا پول باد آورده دارند و برایشان اکران و موفقیت فیلم در گیشه هیچ اهمیتی ندارد.
او افزود: من 36 سال است که در سینمای ایران فعالیت می‌کنم و مبهوت مانده‌ام که در شرایط حاضر وقتی امکانی برای اکران وجود ندارد چطور این حجم از درخواست برای صدور پروانه ساخت وجود دارد. تهیه‌کننده‌ای که 3 یا 4 فیلم ساخته که اکران نشده چطور همچنان برای ساخت فیلم بعدی درخواست پروانه ساخت می‌دهد؟ قطعاً این افراد دغدغه بازگشت سرمایه ندارند وگرنه منطق حکم می‌کند که در این شرایط دست از تولید بردارند. به نظر من تولید در سینمای ما منحرف شده و ما تهیه‌کننده‌های مستقلی که با سرمایه خودشان فیلم بسازند، نداریم و یا اگر هم چنین تهیه‌کننده‌هایی وجود دارند تعدادشان بسیار اندک است که یکی از این تهیه‌کننده‌های مستقل محمدحسین فرح‌بخش است. او از تهیه‌کننده‌های مستقل و پر قدرت سینمای ایران است که با سرمایه خودش فیلم می‌سازد.
نشاط در ادامه اظهاراتش گفت: نکته جالب توجه درباره افرادی که در این شرایط فیلم می‌سازند و در رسانه‌های مختلف مدام حضور دارند این است که این افراد با تغییر هر مدیر باز هم در رأس کار هستند و تنها آن‌ها هستند که فیلم و سریال تولید می‌کنند. تهیه‌کننده‌هایی که در این شرایط هنوز فیلم می‌سازند درآمدشان از تولید است و در واقع پولشان را در مرحله تولید برمی‌دارند. در این شرایط قطعاً اکران برای این افراد اهمیتی ندارد و دغدغه‌ای ندارند که فیلمشان دیده می‌شود یا خیر. بسیاری از فیلم اولی‌ها هم اینگونه فیلم می‌سازند که به تهیه‌کننده‌های صاحب‌نام مراجعه کرده و از امتیاز تهیه‌کنندگی آن‌ها استفاده کرده و با سرمایه‌ای که خودشان فراهم کرده‌اند دست به تولید می‌زنند و تهیه‌کننده‌ها تنها از امتیاز خود استفاده می‌کنند. به طور کل ما سه نوع تهیه‌کننده در سینمایمان داریم، یکی از این تهیه‌کننده‌ها افرادی هستند که با همکاری ارگان‌ها فیلم می‌سازند، یک عده خودشان سرمایه‌گذار فیلم‌ها هم هستند و یک عده مثل من سرمایه جذب می‌کنند و فیلم می‌سازند که متأسفانه در شرایط حاضر خانه‌نشین هستیم.
تهیه‌کننده فیلم سینمایی «پرتقال خونی» خاطرنشان کرد: نکته جالب توجه دیگری هم وجود دارد و آن هم به دو پلتفرم شبکه نمایش خانگی مربوط می‌شود. ما دو پلتفرم داریم و اگر کمی دقت کنید متوجه می‌شوید همان افرادی که در تلویزیون و سینما مشغول کار هستند در این پلتفرم‌ها هم فیلم و سریال می‌سازند و در واقع هر جا سر برگردانیم فقط همین افراد را مشغول کار می‌بینیم. متأسفانه کار با این معیار که افراد کاربلد و باسواد فعالیت داشته باشند تقسیم نشده و می‌بینیم سینماگران باتجربه و با سواد ما بیکار هستند اما یک عده که حتی شاگرد این افراد هم نمی‌توانند باشند مشغول کار هستند.
نشاط در ادامه گفت: وقتی سریالی در شبکه نمایش خانگی ساخته می‌شود که تهیه‌کننده‌اش متهم به فساد مالی است و بعد به زندان می‌رود و همکاران سینمایی ما خواستار آزادی این فرد می‌شوند باید به وابستگی سینمای کشورمان به فساد پی ببریم. تهیه‌کننده‌ها و به طور کل سینماگرانی هستند که هر جا بوی پول به مشام برسد آن‌جا حضور دارند و فرقی ندارد که این پول از سازمان اوج به آن‌ها می‌رسد یا حوزه هنری یا دیگر نهادها و افراد صاحب سرمایه و وقتی فیلمی هم می‌سازند با توجه به اینکه سرمایه از آن خودشان نبوده دغدغه اکران و فروش ندارند. در این شرایط تهیه‌کننده‌هایی که با سرمایه‌های سالم به سینما وارد شده‌اند دیگر میلی به کار ندارند و می‌بینیم که بیشتر ترجیح می‌دهند دلار و ویلا بخرند چرا که با این کار بیشتر از سرمایه‌شان محافظت کرده‌اند. این وضعیت باعث می‌شود که متأسفانه جایی برای فعالیت در سینما باقی نماند و بسیاری از افراد ترجیح دهند که دیگر فیلم نسازند.
نشاط در پایان اظهاراتش تأکید کرد: در حال حاضر بیش از 200 فیلم در صف اکران است و وضعیت اکران هم مساعد نیست. من به ناچار مجبور شدم فیلمم را به صورت آنلاین اکران کنم و پس از اکران در همان شب اول این فیلم کپی شد و در نهایت شرایطی به وجود آمد که این اثر اصلاً دیده نشد و تقریباً می‌‍‌توان گفت که فیلم به نوعی نابود شد. از هر منظر که نگاه کنید متوجه می‌شوید شرایط سینما و اکران به هیچ‌وجه مساعد نیست و تولید در این وضعیت توجیهی ندارد.