ظهیر تهرانی فعال محیط زیست در گفت‌وگو با خبرنگار اجتماعی خبرگزاری برنا اظهار کرد: گونه بومی ای از حیوانات به گونه ای گفته می شود که در یک منطقه معین، بدون دخالت انسان به وجود می‌آید و اگر نظر تاریخی، حتی هزاران سال در آن جا ساکن باشد تهدیدی برای تنوع زیستی ایجاد نمی‌کند.
وی با بیان اینکه گونه غیر بومی گونه ای است که خواستگاهش از جای دیگری است و به طور فرض برای ایران نباشد، افزود: این گونه به طروقی وارد ایران می‌شود و می تواند برای تنوع زیستی کشور تهدید جدی محسوب شود.
وی ادامه داد: ماهی قرمز( یا کاراس) یک گونه مهاجم برای کشور ما محسوب می‌شود.
این فعال محیط زیست با اشاره به اینکه به طور کلی 3 گونه کاراس در کشور داریم که حدس می زنیم اولین بار به طور تصادقی با ماهیان با ارزش تجاری وارد ایران شده باشد، تصریح کرد: این ماهی اول به صورت قرمز است و بعدش که بزرگتر می‌شود به رنگ خاکستری درمی‌آید و به یکی از وحشی ترین و بی رحم ترین گونه ها تبدیل می‌شود.
ماهی قرمز در جشن های ایران باستان کاربرد داشته است؟
وی افزود: از کیفیت مراسم نوروزی در دوره هخامنشی یا به طور کلی ایران باستان، اطلاعات درستی نداریم.
این فعال محیط زیست با اشاره به اینکه هیچ مدرک موثقی مبنی بر اینکه اشاره به حضور ماهی( از هر نوعی) در مراسم بکند، تاکنون به دست نیامده است، تصریح کرد: ردپای حضور ماهی در سفره هفت سین نهایتا به دوره قاجار برمی‌گردد.
وی با اشاره به اینکه ماهی قرمز قابلیت بکرزایی دارد، یعنی بدون وجود ماهی نر می تواند ویروس وار در تعداد خیلی بالا، ماهی جدید تولید کند، گفت: ماهی‌های جدید، غذاگونه های بومی ایران را در حجم بالا می خوردند.
تهرانی تصریح کرد: ماهی های جدید تخم ماهی و لارو را می خورند و اجازه تکثیر ماهی های بومی ما را نمی‌دهند.
این فعال محیط زیست با بیان اینکه ماهی قرمز به خاطر قابلیت ماده زایی، می تواند از اسپرم «کپورماهیان» که برای بارور شدن کپورهای بومی ایران، توسط خود ماهی در آب رها شده استفاده کند، تصریح کرد: ازدیاد ماهی کاراس، دوباره منجر به افزایش جمعیت گونه مهاجم و کاهش غذا برای ماهی های بومی خودمان می‌شود. همچنین ضمنا اسپرم های که باید تخمک ماهی بومی ایران را تکثیر و بارور کند، از این طریق نابود می شود.
تهرانی تصریح کرد: ماهی کاراس به شدت وحشی است و ماهی های بومی ایران را می زند. همچنین به ماهی های بومی، اجازه زندگی آرام و تغذیه درست را نمی دهد. البته این ماهی آبزیان بومی ایران را به یک انزوا ناخواسته می کشاند که تلاشی برای ادامه بقا نداشته باشند.
وی تأکید کرد: از آن جایی که جمعیت ماهی های قرمز به شکل غیر طبیعی زیاد شده است صیادان کهنه کار و محلی، هرچقدر تور می‌اندازند به جای اردک ماهی، کپور و... که جنبه تجاری دارند، ماهی بدمزه کاراس به تورشان می افتد که هیچ سودی ندارد و صیاد دائم متضرر می شود.
این فعال محیط زیست با بیان اینکه باله های ماهی کاراس خیلی تیز و برنده است، افزود: زمانی که این ماهی به تور می افتد باعث تخریب تور می شود، همچنین دست های خسته ی صیاد را هم به شدت زخمی می کند و آسیب جدی می بینند.
وی با اشاره به اینکه این ماهی در برابر استرس های محیطی و آلودگی آب، بسیار سازگار و مقام شده و تغذیه اش بیشتر از بستر رودخانه ها و تالاب هاست، گفت: درمناطقی که این ماهی زندگی می کند، آب دائم گل آلود است.
تهرانی تصریح کرد: با خرید ماهی قرمز و یا هر حیوان دیگری دلالان حیوانات را تشویق می کنیم که آمار پرورش و فروش غیر قانونی آن ها را بالا ببرند.همچنین به انقراض زودرس گونه های ناب مثل سمندرهای کوهستانی ایران کمک می کنیم.
انتهای پیام/