فیلم در آغوش درخت که از سوی سازمان سینمایی سوره و کانون پرورش فکری کودکان و نوجوان برای تولید حمایت شده داستان زوج جوانی را روایت می کند که به سبب مشکلاتی قصد جدایی از یکدیگر را دارند و برای این تصمیم قرار است دو فرزند خود را از هم جدا کنند. طه پسر بزرگ و علی سان پسر کوچک بی اندازه یکدیگر را دوست دارند و نمی‌خواهند بدون هم زندگی کنند. فیلم داستان عبور از این چالش را برای خانواده به نمایش می گذارد.
در آغوش درخت درکنار بازنمایی فراز و فرود زندگی فرید و کیمیا که در توابع شهر ارومیه زندگی میکنند، دنیای زلال وزیبای این دو کودک و دغدغه های بزرگ ایشان را ترسیم می‌نماید. فیلم در خلال بیان و علت یابی اختلاف زوجین نشان می دهد که این جدایی و فقدان هر یک از والدین چگونه آرامش روانی و روحی کودکان را برهم زده و ایشان را با بحران مواجهه میکند. در بخشی از فیلم مادر (کیمیا) پسر کوچک را از کنار طه برای خوابیدن بر روی تخت خود منتقل میکند، لحظه ای بعد متوجه میشود که طه هم کنار علی سان و در آغوش یکدیگر خوابیده‌اند. دو کودک مکرر در تنهایی خود برای جدا نشدن از یکدیگر و ماندن با هم نقشه می ریزند. آنها به رفتن با جریان آب و گریختن از جدا شدن فکر می کنند.
فیلم اگر چه به لحاظ سوژه اصلی اثری مرتبط با گروه سنی بزرگسالان است اما با توجه به تمرکز بر دغدغه های کودکانه علی سان و طه شاید قابل طبقه بندی در میان آثار مرتبط با حوزه کودک باشد. بازی باورپذیر و روان خانم مارال بنی آدم در نقش کیمیا، هم چنین روایت فیلم نامه که بسیار ملموس و منطبق بر فرهنگ مردم منطقه و روتین زندگی به نگارش درآمده سبب همذات پنداری مخاطب و همراهی او با داستان میشود. اگر چه در این داستان نیز به سیاق برخی از آثار جشنواره چهل و یکم شاهد آسیب هایی هستیم که زنان در بسترهای عرفی و سنتی با آن دست به گریبان هستند و ناخواسته چارچوب زندگی ایشان از این معضلات متاثر میگردد.
فیلم در آغوش درخت به زیبایی نشان می‌دهد کودکان روال عادی زندگی را خواهان هستند، ذات و طبیعت زندگی برای فرزند پدر و مادر را در کنار هم لازم دارد، لذا اگر این نظم طبیعی را برهم بزنیم یقیناً طبیعت بهترین و قابل اعتمادترین عنصر محافظ ایشان خواهد بود.
آقای خواجه پاشا که نویسنده و کارگردان فیلم در آغوش درخت است، سعی کرده علاوه بر روایتی ساده و دوست داشتنی الگوهای فرهنگی و اجتماعی منطقه را نیز بازنمایی کند. اشاره بر مشاغل منطقه، پوشش های گیاهی، توجه به لهجه ها و گویش های منطقه و سبک پوشش و نوع روابط مواردی از این مصادیق بودند.
رقیه محمدزاده
انتهای پیام/