بسم رب الحسین (ع)
کلام خداوند هماره الهام‌بخش جهانیان است. حضرت حق در قرآن عزیز می‌فرماید
[ نَفَخْتُ فِیهِ مِنْ رُوحِی فَقَعُوا لَهُ سَاجِدِینَ هنگامی که کار آنرا به پایان رسانیدم و در او از روح خود دمیدم پس همگی برای او سجده کنید. ]
چطور می‌شود انسان با این جایگاه خاص در زمین فساد کند و در نافرمانی خداوند از هیچ فعل مذمومی دریغ نکند.
در حقیقت وقایع عاشورا پنداری، فیلمی از آیات قرآن عزیز است. یک سمت جماعت حق و در سوی دیگر جمعیت باطل!
جمعیتی که ابلیس اعمالشان را در راه دشمنی با اهل بیت و حجت خدا آراست. بدین گونه که در روز چهارم محرم ابن زیاد با سخنرانی و حمایت خواص آن روزگار مثل شریح قاضی مردمی را عازم جنگ با حجت خدا کرد که برای حسین (ع) صدها دعوتنامه فرستاده بودند که با تمسک به قرآن عزیز اگر آنان در همه امور از خدا پروا داشتند، خداوند به آنان بصیرت اعطا می‌فرمود تا حق را از باطل تشخیص دهند اما آن‌ها بی‌پرواترین مردم آن روزگار بودند.
آن جمعیت آنقدر مسخ ابلیس بودند که سخنان بر حقّ خدا که میان آدمی و دلش حایل و مانع می‌شود تا حق را باطل و باطل را حق مپندارد، هم موجب آن نشد که از راه ضلالت بازگردند.
در همین فیلم آیات قرآن در کارزار کربلا وقتی به سوره توبه می‌رسیم یک فرد مثل ستاره می‌درخشد. آن شخص حربن یزید ریاحی است؛ فرمانده سپاه باطلِ که آب را بر روی حجت خداوند و یاران او بست اما او در آمد و شدهایی که با امام داشت، جذبه نگاه حسین (ع) او را از جمعیت باطل جدا کرد و چیزی نگذشت که جمیع آداب [ادب مع الله، ادب مع القرآن. ادب مع الرَّسول و ادب مع الحسین.] در حر پدیدار شد و به‌سوی حسین بازگشت و توبه نمود و امام چنان او را پذیرا شد که گویی تازه از مادر متولد شده است.
حرّ بن یزید ریاحی به‌سبب رعایت یک ادب به ساحت فرزند رسول خدا (س) توفیق یافت که در رکاب خامس آل‌عبا به شهادت برسد و از لسان حسین (ع) بدین مدال مفتخر گردد.
انت حرّ فی الدنیا، انت حرُّ فی الاخرى
تو در دنیا و آخرت آزاده هستی
و اما بالعکس این ماجرا را هم داریم خواصی که به امام نامه دادند و مقابل امام قرار گرفتند مثل عمرو بن حجاج. وی کسی بود که در نامه‌اش به امام نوشت: درختان سبز شده، میوه‌ها رسیده، ما منتظر آمدن شما هستیم.
ولی سرانجام در کنار عمر بن سعد حاضر شد و فرماندهی چهار هزار نفر از سپاهیان کوفه را برعهده گرفت که از فرات محافظت می‌کردند تا آب به دست امام و یارانش نرسد.
هنگامی که پیکر خونین امام در روز عاشورا بر زمین افتاد، عمرو بن حجاج پای در میدان نهاد تا امام را به شهادت رسانَد اما هنگامی که چشم امام به او افتاد، بازگشت. شمر از او پرسید: چرا بازگشتی؟ پاسخ داد: وقتی بر حسین علیه السلام نگریستم، چشمان او همانند دیدگان رسول خدا (ص) بود.
اساسا وقتی پروا و خوف از پروردگار در وجود انسان محو شود ، انسان تماماً به اسارت ابلیس در می‌آید.
دام سخت است مگر یار شود لطف خدا
ور نه آدم نبرد صرفه ز شیطان رجیم
امروزه در اجتماع و شبکه‌های مجازی، همان اسیران ابلیس که جنود او هستند، هر حرامی را به اسم آزادی انجام می‌دهند. سب ائمه می‌کنند و دین را به سخره گرفته و با شعار فریبکارانه زن زندگی آزادی آشکارا در مصاف دین خداوند عزیز هستند.
و عده معدودی از زنان بی‌پروا و بی‌حیای در خدمت شیطان، احکام دین را نادیده گرفته و به عریان شدن خود مباهات می‌کنند و آن را ترویج می‌کنند.
طبق روایات آخرالزمانی، به ظهور مجدد قوم لوط بنگرید که چگونه پاپ مقام دینی کلیسا عمل لواط را مشروعیت می‌دهد و ابلیس برای از بین بردن فرزند آدم پرچم همجنسگرایی را توسط سربازانش در سراسر دنیا اشاعه می‌دهد و یا هتک حرمت به ساحت مقدس قرآن عزیز و سوزاندن آن، و همه این منکرات جملگی از مکر شیطان برای مقابله با امام حی ما حضرت صاحب الزمان (ع) است.
حماسه عاشورا به مؤمنان راستین آموخت اگر در مصاف با شیطان، بیست نفر صابر بصیر مطیع خدواند باشند، بر دویست نفر چیره می‌شوند، و اگر صد نفر باشند، بر هزار نفر! زیرا آنان گروهی هستند که حقایق توحید و قدرت الهی را نمی‌فهمند.
در حقیقت کاروانامام حسین (ع) در امتداد تاریخ در حرکت است و متوقف نشده و برای فرزندش مهدی (عج) یاورانی مخلص را گردآوری می‌کند. چه‌آنکه خواصی در تاریخ حاضر از کاروان حسین (ع) جدا شدند و در رسانه‌های شیاطین اباطیل می‌بافند و از سوی دیگر شراب‌خوارانی مثل غلام ترک و علی گندمی به خود آمدند و توبه کردند و وارد کاروان امام شدند.
و کشتی نجات ( حسین ) توحید را حروف به حروف برای بازگشتگان تفسیر می‌کند و جرعه جرعه عشق را به آنان می‌نوشاند.
و ابا عبدالله (ع) بسان دریای معرفتی است که ساقی کوثر آنرا به خروش درآورده و آن را برای حضرت ولیعصر (عج) نگهبان است تا زمانی که بانگ أَلا یَا أَهلَ الْعَالَم مهدی (عج) کمر ابلیس را در هم بشکند و کتاب مقدس قرآن عزیز حاکم بر جهان شود.
انتهای پیام/