به گزارش برنا؛ پژوهشگران دانشگاه استنفورد در آمریکا اطلاعات مربوط به بیش از ۷۳ هزار بزرگسال در بریتانیا را تجزیه‌وتحلیل و گونه زمانی خواب (اینکه فرد تمایل دارد صبح‌ها زود از خواب بیدار شود یا شب‌ها تا دیروقت بیدار بماند) و زمان واقعی خواب آنها را بررسی کردند.
آنها سپس همسویی گونه زمانی خواب و شیوع اختلالات روانی، رفتاری و عصبی و همچنین افسردگی و اضطراب را در آنها بررسی کردند.
این پژوهش نشان داد افرادی که تمایل به سحرخیزی دارند و شب‌ها زود می‌خوابند، در مقایسه با افراد متمایل به سحرخیزی که شب‌ها دیر به رختخواب می‌روند، از سلامت روان بهتری برخوردارند.
در افرادی که تمایل به سحرخیزی دارند اما شب‌ها دیر به رختخواب می‌روند، خطر ابتلا به اختلالات روانی، رفتاری و عصبی، افسردگی و اضطراب افزایش می‌یابد.
پژوهشگران توصیه می‌کنند افراد با هر گونه زمانی خواب، قبل از ساعت یک بامداد بخوابند. آنها دریافتند دیر خوابیدن (صرف نظر از گونه زمانی خواب افراد) با مشکلات سلامت روان مرتبط است. آنها تأکید می‌کنند خواب خوب برای سلامت روان ضروری است. آنها معتقدند این‌طور نیست که بد خوابیدن باعث مشکلات سلامت روان شود اما باعث تسهیل در ایجاد مشکلات می‌شود.
ثابت شده است که خواب ناکافی با تأثیر بر سازوکارهای مغزی که به تنظیم احساسات کمک می‌کند، سلامت روان را به خطر می‌اندازد.
دیر به رختخواب رفتن (یعنی بعد از ساعت یک بامداد) به‌طور منظم ممکن است منجر به اختلال در تصمیم‌گیری و تنظیم احساسات شود که ممکن است زمینه‌ساز ارتباط با مشکلات سلامت روان مانند افسردگی و اضطراب باشد.
افرادی که به طور منظم، دیر (بعد از ساعت یک بامداد) به رختخواب می‌روند، ممکن است در تصمیم‌گیری و تنظیم احساسات دچار مشکل شوند که این امر احتمالاً زمینه‌ساز خطراتی (از جمله افسردگی و اضطراب) برای سلامت روان می‌شود.