به گزارش خبرنگار گروه علم و فناوری خبرگزاری برنا؛ مشاهده تغییرات در مدار سیاره سرخ در طول زمان می‌تواند روشی جدید برای شناسایی ماده تاریک در حال عبور باشد.
در یک مطالعه جدید، فیزیکدانان MIT این ایده را مطرح کرده‌اند که اگر بیشتر ماده تاریک جهان از سیاه‌چاله‌های نخستین و میکروسکوپی تشکیل شده باشد— ایده‌ای که اولین بار در دهه ۱۹۷۰ پیشنهاد شد— این سیاه‌چاله‌های کوچک باید دست‌کم یک‌بار در هر دهه از منظومه شمسی عبور کنند. آنها پیش‌بینی می‌کنند که یک عبور چنین سیاه‌چاله‌ای می‌تواند نوسانی در مدار مریخ ایجاد کند، نوسانی که امروزه با فناوری‌های موجود می‌توان آن را شناسایی کرد.
دیوید کایزر، نویسنده اصلی مطالعه و استاد فیزیک و تاریخ علم در MIT گفت: «با توجه به دهه‌ها تلومتری دقیق، دانشمندان فاصله بین زمین و مریخ را با دقت حدود ۱۰ سانتی‌متر می‌دانند. ما از این فضای مجهز استفاده می‌کنیم تا به دنبال یک اثر کوچک باشیم. اگر آن را ببینیم، این می‌تواند دلیل محکمی باشد برای ادامه بررسی این ایده جذاب که تمام ماده تاریک از سیاه‌چاله‌هایی تشکیل شده که در کمتر از یک ثانیه پس از بیگ بنگ ایجاد شده‌اند و برای ۱۴ میلیارد سال در کیهان پخش شده‌اند.»
این یافته‌ها در مجله Physical Review D در ۱۷ سپتامبر گزارش شد و نویسندگان این مطالعه شامل تانگ تران، دانشجوی دکترا در دانشگاه استنفورد؛ سارا گلر، پژوهشگر پسادکترا در دانشگاه کالیفرنیا در سانتاکروز؛ و بنجامین لمان، محقق MIT Pappalardo، می‌باشند.
کمتر از ۲۰ درصد از تمام ماده فیزیکی جهان از مواد قابل مشاهده مانند ستارگان و سیارات تشکیل شده است. بقیه ماده تاریک است، شکلی فرضی از ماده که در سراسر طیف الکترومغناطیسی نامرئی است، اما تصور می‌شود که در سراسر جهان وجود دارد و نیروی گرانشی کافی برای تأثیرگذاری بر حرکت ستارگان و کهکشان‌ها اعمال می‌کند.
تیم تحقیقاتی با شبیه‌سازی منظومه شمسی و در نظر گرفتن اثرات سیاه‌چاله‌های نخستین بر سیارات، به این نتیجه رسیدند که اگر چنین سیاه‌چاله‌ای از فاصله چند صد میلیون مایلی مریخ عبور کند، مدار مریخ نوسانی جزئی پیدا می‌کند که می‌تواند توسط ابزار‌های دقیق امروزی رصد شود.
این روش می‌تواند به دانشمندان کمک کند تا ماده تاریک را بهتر شناسایی و با درک بهتری از ماهیت و اثرات آن به یافته‌های جدیدی دست یابند.
انتهای پیام/