کشف خارق‌العاده در سیاره نپتون

به گزارش خبرنگار گروه علم و فناوری خبرگزاری برنا؛ ستاره‌شناسان به تازگی ویژگی جدیدی به نام "برآمدگی نپتونی" را در توزیع سیارات فراخورشیدی کشف کرده‌اند. این کشف که توسط تیمی بین‌المللی شامل اعضای دانشگاه ژنو، NCCR PlanetS و مرکز اخترزیست‌شناسی (CAB) انجام شده است، به بررسی پیچیدگی‌های موجود در "بیابان نپتونی"، منطقه‌ای که در آن سیارات اندازه نپتون به‌ندرت یافت می‌شوند، و "ساوانای نپتونی"، جایی که این سیارات بیشتر حضور دارند، می‌پردازد.

این روش الگو‌ها و مناطقی از سیارات با ویژگی‌های مشابه را نشان می‌دهد که ستاره‌شناسان سعی در درک آنها دارند.

یکی از مناطق معماگونه در این توزیع، "بیابان نپتونی" است که در آن سیارات به اندازه نپتون بسیار کم یافت می‌شوند.

این کمیابی به دلیل تابش شدید ستارگان میزبان در این ناحیه است که جو سیارات را از بین می‌برد و آن‌ها را به سیارات کوچک‌تر تبدیل می‌کند.

در ادامه این منطقه سخت، "ساوانای نپتونی" قرار دارد که شرایط بهتری دارد و سیارات نپتونی بیشتری در آن دیده می‌شود. این سیارات توانسته‌اند جو گازی خود را حفظ کنند و در مدار‌هایی قرار بگیرند که تابش ستاره میزبان آن‌ها را به طور کامل از بین نمی‌برد.

درک شکل‌گیری بیابان و ساوانای نپتونی یکی از مسائل مهم در پژوهش‌های سیارات فراخورشیدی است.

برآمدگی نپتونی

مطالعه جدید به بررسی گذار بین بیابان و ساوانای نپتونی پرداخته است. ستاره‌شناسان به تمرکز غیرمنتظره‌ای از سیارات به اندازه نپتون در لبه بیابان نپتونی برخوردند که اکنون با عنوان "برآمدگی نپتونی" شناخته می‌شود.

وینسنت بوریر، استادیار دپارتمان نجوم دانشگاه ژنو و یکی از نویسندگان این مطالعه، توضیح داد: ما تراکمی از سیارات را در این منطقه پیدا کردیم که نشان‌دهنده گذار واضحی بین بیابان نپتونی و ساوانای نپتونی است.

این برآمدگی ناحیه حیاتی را نشان می‌دهد که سیارات توانسته‌اند به سمت داخل مهاجرت کنند و در برابر تابش شدید ستاره‌های میزبان مقاومت کنند.

کشف برآمدگی: روش‌ها و ابزارها

این کشف با استفاده از داده‌های ماموریت کپلر ناسا و اصلاح تعصبات مشاهده‌ای با استفاده از تکنیک‌های پیشرفته آماری امکان‌پذیر شد.

محققان فضای شعاع-دوره مداری این سیارات را به دقت نقشه‌برداری کرده و مناطق مشخصی از چشم‌انداز نپتونی را آشکار ساختند.

تحلیل تیم تحقیقاتی نشان داد که برآمدگی نپتونی در دوره‌های مداری بین ۳.۲ تا ۵.۷ روز قرار دارد و بین بیابان و ساوانای نپتونی واقع شده است.

این نقشه‌برداری جامع، فرآیند‌های پیچیده‌ای که در مهاجرت و بقای این سیارات در نزدیکی ستارگانشان نقش دارند را برجسته می‌کند.

پیامد‌ها برای شکل‌گیری و تکامل سیارات

بوریر گفت: برآمدگی نپتونی مانند کوهی بر فراز بیابان و ساوانا قرار دارد و کلیدی برای درک مکانیسم‌های فیزیکی شکل‌دهنده بیابان به ما می‌دهد.

این برآمدگی نشان می‌دهد که برخی از سیارات نپتونی به واسطه مهاجرت‌های با خروج از مرکز بالا به این منطقه آورده می‌شوند که به آنها امکان بقا در برابر فرسایش ستارگان را می‌دهد.

برای کشف راز‌های بیش‌تر درباره بیابان و ساوانای نپتونی، تیمی از محققان به رهبری دانشگاه ژنو یک برنامه مشاهده‌ای بزرگ‌مقیاس با استفاده از طیف‌نگار با وضوح بالا ESPRESSO نصب‌شده روی تلسکوپ بسیار بزرگ ESO راه‌اندازی کرده‌اند.

انتهای پیام/