به گزارش خبرنگار گروه فرهنگ و هنر برنا؛ این روز‌ها ماجرای به تصویرکشیدن خشونت در فیلم‌ها و سریال‌ها به خصوص سریال‌های شبکه نمایش خانگی به اندازه‌ای شده که رده سنی برای آنها در نظر گرفته می‌شود و گا‌ها این خشونت و نمایش تصاویری که حال مخاطب را منقلب می‌کنند به اندازه‌ای می‌شود که تماشاگر؛ فیلم و سریال را از نیمه رها کرده و می‌گوید «چرا باید ببینم؟!» همین امر میزان مخاطبین را کاهش می‌دهد و موجب دیده نشدن زحمتی می‌شود که عوامل تولید یک اثر چندین ماه متقبل شده اند.
در همین راستا گفتگویی با طیبه حاجی محمدیزدی؛ کارشناس ارشد و مشاور خانواده تا ابعاد این موضوع را در هنر مورد بررسی قرار دهیم.
آثار نمایش خانگی تبلیغ خشونت می‌کنند
برنا: به نظر شما چرا خشونت در هنر (لفظ ها، فحاشی ها- چاقو کشی و...) تا این حد در سریال‌های نمایش خانگی به تصویر کشیده می‌شود؟
یزدی: به تصویر کشیدن مساله خشونت به طور قطع تاثیر منفی خود را روی افراد می‌گذارد و برخی از آثاری که این روز‌ها از شبکه نمایش خانگی پخش می‌شوند، خشونت را تبلیغ می‌کنند. هر شخصی باتوجه به خلق و خویی که دارد، نوع خلا‌هایی که در زندگی اش وجود دارند با آنچه که می‌بیند مواجه می‌شود. اینکه شخص مورد نظر در یک اثر نمایشی چه راه‌های خلاف و اشتباهی را می‌رود، می‌تواند مستقیما روی مابه ازای بیرونی آن که مخاطب است، تاثیرگذار باشد. در واقع هر کسی درس‌های خودش را از ماجرا می‌گیرد. به عنوان مثال کسی که ریشه تربیتی و خانواده اصلح و درستی را داشته و در سلامت روان قرار دارد، قطعا از این دست آثار دوری می‌کند؛ چراکه تماشای این آثار برای او مشمئز کننده هستند.
آثاری که انتقام گیری را یاد می‌دهند!
افرادی که خودشان دچار مسائل متفاوت هستند قطعا یک سری راهکار‌ها را از این آثار یاد می‌گیرند تا بتوانند انتقام بگیرند و مسیر‌هایی را انتخاب می‌کنند که آثار فرهنگی و هنری به آنها یاد داده است. سریال‌هایی که تولید می‌شوند مدام صحنه‌های قتل و خشونت و برنامه‌های ناپسند را به تصویر می‌کشند. این ماجرا بسیار تاثیر منفی و اخلاقی اشتباه در افراد می‌گذارد. به هر حال هر انسانی در زندگی دچار خلاها، کمبود‌ها و کاستی‌هایی از برنامه‌های روابط صحیح انسانی است. زمانیکه این کمبود‌ها توسط هنرمندان ما به تصویر کشیده می‌شوند گویی یک سری آموزش‌ها به روش‌های غلط در حال تدریس هستند! و این تاثیر بدی می‌گذارد و مفهوم اخلاقی بدی برای اشخاص ایجاد می‌کند.
در حال حاضر می‌بینم که در جامعه نسبت به دو دهه قبل حتی نوع گویش هم تغییر کرده است. در بسیاری از جوامع به دلیل وجود روابط نوع گویش افراد متفاوت شده و افراد به صورت ناخودآگاه از کلماتی استفاده می‌کنند که شاید خودشان هم دوست نداشته باشند، اما در اثر دیدار‌ها و مواجهه با افراد دیگر و یا تماشای آثار بصری این گویش و تکلم را یاد گرفته اند.
امروزه هفته به هفته فیلم و سریال‌هایی به پخش می‌رسند که با نام‌های مختلف تاثیرات منفی روی افراد می‌گذارند. هنرمندان ما یک عمر هزینه مادی و معنوی کرده اند چرا باید از هنر خود در راستای تبلیغ خشونت استفاده کنند؟
هنرمندان سطحی‌نگر شده‌اند
برنا: شاید تولید چنین آثاری با توجیه سرگرم کننده بودن تولید می‌شوند، آیا این توجیه درستی است؟
یزدی: اگر اینگونه فکر می‌کنند پس خیلی در سطح پایینی قرار دارند. می‌گویم سطح پایین است یکسری از هنرمندان ما که توان و قدرت به تصویر کشاندن صحنه‌های زندگی بشری را دارند حالا می‌آیند و با سطحی نگری و با توجیه سرگرم کننده بودن، خشونت را به تصویر می‌کشند. به هر حال ذات انسان ماجراجویی و هیجانی است که این هیجان را باید به سمت مثبت هدایت کنیم.
این ماجرا در تلویزیون دیده نمی‌شود. شما به برنامه‌های چند دهه اخیر تلویزیون توجه کنید حتی در برنامه‌های عادی به خصوص در برنامه‌های کودک، یک کلمه بی ادبی نمی‌شنوید. حتی در دوبله‌های کارتون‌ها هم بی تربیتی مشاهده نمی‌شود. پس پیش رفتن در مسیر درست و موثر کار سختی نیست.
آموزش اشتباه، تعصب خانواده‌ها را جریحه‌دار می‌کند
برنا: آیا خشونت بخشی از محتوای سرگرم کننده برای آثار محسوب می‌شود یا با نمایش آن قبح خشونت در جامعه شکسته می‌شود؟
یزدی: به نظر من از قبح هم گذشته است. آموزش اشتباه در این موضوع لحظه به لحظه شده است. در حال حاضر شما سریال «گردن زنی» را مشاهده کنید که یک زوج را شب عروسی شان به برترین شکل به قتل می‌رسانند و چقدر جریحه دار این کار را انجام می‌دهند! به هر حال درست یا اشتباه در جامعه ما این موضوع وجود دارد که پیش از ازدواج دختر و پسر رابطه‌های دیگری هم داشته اند و خانواده‌ها هم در جریان بوده اند، اما اینکه در سریالی شب عروسی عروس و داماد به واسطه رابطه‌های پیش از ازدواج به قتل می‌رسند، خانواده‌ها را دچار نگرانی و ترس می‌شوند.
متاسفانه هنرمندان ما در اثر ناآگاهی و سطحی نگری کاری را انجام می‌دهند که حتی از عواقب آن باخبر نیستند. این ماجرا هیچکس را به سمت فرهنگ تعالی انسانی سوق نمی‌دهد و ضد فرهنگ تعالی انسانی است و انسان را به جای صعود به سقوط می‌کشاند.
توجه در فرهنگ خانواده‌ها کم شده است
برنا: به نظر شما چرا رده بندی سنی به طور جدی در این موضوع لحاظ نمی‌شود؟
یزدی: فرزندان به همراه پدر و مادر و خانواده هایشان پای این سریال‌ها می‌نشینند و نگاه می‌کنند. گاهی از بچه‌ها شنیده ام که مثلا سریال «زخم کاری» را دنبال کرده اند. توجه در فرهنگ خانواده کم است و آداب فیلم دیدن لحاظ نمی‌شود. پس سه گروه در این ماجرا دخیل هستند، آن‌هایی که مجوز ساخت می‌دهند، آن‌هایی که می‌سازند و آن‌هایی که در خانواده با بچه‌ها تماشا می‌کنند. هنرمندان و کسانی که کارگردان هستند سطح نگری می‌کنند و به موضوع توجه نمی‌کنند، چند آیتم را در نظر می‌گیرند و جامعه آنها را می‌پذیرد و دنبال این فیلم‌ها می‌رود. اگر قبل از مجوزی که داده می‌شود، شناسایی دقیقی صورت گیرد قطعا به این قبل آثار مجوز ساخت داده نمی‌شود.
متاسفانه توجه‌ها کم شده است و تازه بعد از پخش چندین قسمت صدایشان درمی آید که چرا این اثر مقابل دوربین رفته و به پخش رسیده است!نکته سوم فرهنگ خانواده‌ها است که بعضی‌ها نسبت به این مسائل کم توجه هستند و دقت نمی‌کنند که ممکن است تماشای این آثار، اثرات منفی داشته باشد. به عنوان یک مشاور مورد‌های بسیار زیادی دیده ام که بعد از تماشای آثار سینمایی و سریال‌ها به کل فاتحه زندگی شان را خوانده اند!
انتهای پیام/