به گزارش خبرگزاری برنا، فرارو نوشت: صادق زیباکلام استاد دانشگاه درباره مخالفت‌های سعید جلیلی به توافق وین در کمیسیون ویژه با تأکید بر اینکه باید مراقب حرف‌های آقای جلیلی باشیم گفت: اگر بر اساس توافق وین ایران و گروه ۱+۵ به این واقعیت رسیده باشند که ماست سفید است و زغال سیاه، سعید جلیلی باانگیزه‌ها سیاسی و جناحی تلاش می‌کند که بگوید آنچه در وین درباره سفید بودن ماست و سیاه بودن زغال به‌دست‌آمده است درست نیست.
او با اشاره به ادعاهای جلیلی درباره توفیقات و دستاوردهای مذاکراتی‌اش در کمیسیون برجام گفت: آقای جلیلی ادعا کرده‌اند که حضور بر مسند تیم مذاکره‌کننده دستاوردها و آوردهایی داشته است ازجمله اینکه ما ۱+۵ و آمریکا را وادار به تسلیم کردیم آن‌ها حاضر به پذیرش حق هسته‌ای ایران شدند، آن‌ها حاضر شدند که همه حقوق ما را به رسیمت بشناسند، آن‌ها حاضرشده بودند تمام تحریم‌ها علیه ما را بردارند و دارایی‌های ما را آزاد کنند و… همه این‌ها درست اما چرا آقای جلیلی تازه به یادشان افتاده است که مذاکره‌شان تا این اندازه دستاورد داشته است.
زیباکلام گفت: اشکال کار این است که چرا ایشان بعد از دو سال تازه به یادش افتاده است که چه دستاوردهایی داشته‌اند. چرا تا قبل از انتخابات ۲۴ خرداد یک‌بار این دستاوردهای خود را رسانه‌ای و علنی نکردند و اصلاً از همه این‌ها مهم‌تر چرا این دستاوردهای ایشان عملیاتی نشد و بعد از ۶ سال حضور به‌عنوان مذاکره‌کننده هسته‌ای نتیجه و خروجی مذاکراتی آقای جلیلی و تیم او تنها افزایش تحریم‌ها و تهدیدها علیه ملت ایران شد.
این استاد دانشگاه تهران افزود: در تمام‌دورانی که آقای جلیلی هدایت مذاکرات را بر عهده داشت، مذاکرات هسته‌ای حتی یک میلیمتر در جهت حل مسئله هسته‌ای پیش نرفت بلکه باکمال تأسف ایشان بدون آنکه کوچک‌ترین توجه ای به فشارهایی که بر مردم ایران از ناحیه تحریم‌ها تحمیل می‌شد مذاکرات را صرفاً به محلی برای بیان موضع‌گیری‌های سیاسی تبدیل کرد.
او بابیان اینکه در تمام دوران حضور جلیلی بر مسند تیم مذاکره‌کننده هسته‌ای منافع ملی فدای موضع‌گیری‌های سیاسی و ایدئولوژیک شد، گفت: امروز که دولت یازدهم گام‌هایی را در مسیر تأمین منافع ملی برداشته است آقای جلیلی، دوستان و همفکرانشان تحت عنوان جبهه پایداری و یاران احمدی‌نژاد از نخستین توافق صورت گرفته ایران و ۱+۵ در آذرماه سال ۹۲ که پدیده‌ای به نام دلواپسی را وارد ادبیات سیاسی کشور کردند با سنگ‌اندازی در مسیر دولت و تیم مذاکره‌کننده همان رویکرد گذشته را ادامه دادند و به خط و ربط سیاسی و جناحی بر منافع ملی ارجحیت بخشیدند.
این استاد دانشگاه تهران اظهار کرد: ای کاش آقای جلیلی، دوستانشان در جبهه پایداری، یاران آقای احمدی‌نژاد و در کل همه دلواپسان، به‌جای این مخالفت‌ها و سنگ‌اندازی‌ها یک‌بار به این پرسش پاسخ دهند که برنامه هسته‌ای بر پایه سیاست‌هایی که ظرف ۸ سال در دولت احمدی‌نژاد طرح‌ریزی و دنبال شد چه سودی برای مردم و کشور داشت و چه هزینه‌هایی را بر مردم تحمیل کرد.
زیباکلام با اشاره به سفر رییس جمهوری اتریش به ایران به‌عنوان بالاترین مقام سیاسی اروپایی که پس از ۱۰ سال به ایران سفر کرد، گفت: آقای جلیلی و دوستانشان که برای توافق شمشیر از رو بسته‌اند فقط کافی است نگاهی به رفت‌وآمدهای دیپلماتیک مقامات خارجی به کشور بیندازند و آن را مقایسه کنند با دورانی که آن‌ها به همراه دوستانشان در دولت آقای احمدی‌نژاد سرکار بودند.
او معتقد است: همین مقایسه و اذعان به گشایش در روابط سیاسی، دیپلماتیک، اقتصادی و تجاری پس از توافق که زمینه‌ساز ورد شرکت‌های بزرگ برای سرمایه‌گذاری در ایران که می‌تواند رشد و شکوفایی اقتصادی را به دنبال داشته باشد کافی است تا آقای جلیلی و دوستانشان به دلیل تمام هزینه‌های که بر ملت ایران ظرف ۸ سال تحمیل کردند به‌جای انتقاد حداقل اگر عذرخواهی نمی‌کنند سکوت کنند.
این استاد دانشگاه در خاتمه گفت: آقای جلیلی، دوستانشان در جبهه پایداری، نزدیکان به آقای احمدی‌نژاد درمجموع دلواپسان، ایکاش ذره‌ای و فقط ذره‌ای به‌اندازه جمهوری خواهان به‌عنوان مخالفان توافق هسته‌ای با ایران در کنگره آمریکا انصاف می‌داشتند چراکه آن‌ها در بیان مخالفتشان نسبت به توافق در برابر جان کری، وزیر خارجه، ارنست مونیز، وزیر انرژی و جاکوب لو، وزیر خرانه داری آمریکا به بسیاری از امتیازاتی که ایران از پی توافق کسب کرده است اذعان داشتند و کری در برابر پرسش‌های این سناتورها درباره امتیازات کسب‌شده توسط ایران تأکید می‌کرد که چاره‌ای جز این نداشتیم. آقای جلیلی، دوستانشان در جبهه پایداری، نزدیکان به آقای احمدی‌نژاد و درمجموع دلواپسان، در داخل ایران اگر ذره‌ای به‌اندازه جمهوری خواهان آمریکایی‌ها انصاف داشتند این‌گونه توافق هسته‌ای وین را زیر سؤال نمی‌بردند.