به گزارش خبرگزاری برنا، افخمی در ابتدای این برنامه گفت: اگر به لحاظ فنی بتوانیم کیفیت تصویر را در پخش زنده نظیر تولیدی حفظ کنیم، احتمالا بعد از جشنواره فجر برنامه «هفت» را بصورت زنده ادامه خواهیم داد.
وی ادامه داد: چهارسال پیش وقتی در هیئت داوران جشنواره بودم پیش آمد فیلمی آنقدر غلط داشته که در حین داوری خواستیم پخش فیلم متوقف شود. اصلا تعجب کردیم چطور کمیته انتخاب فیلم را وارد بخش مسابقه کرده است. لذا فکر می کنم نه تنها مخاطب بلکه داوران هم حق دارند جایی از فیلم آنقدر خسته شوند که از تماشایش منصرف شوند. این مسئله را باید فیلمسازان بفهمند.
در ادامه بهرام عظیمی انیمیشن ساز و عضو هیئت داوران سی و چهارمین جشنواره فیلم فجر با حضور کارگردانان انیمیشن های «در مسیر باران» و «پادشاه آب» به بررسی وضعیت حضور انیمیشن ها در جشنواره امسال پرداخت.
در بخش اصلی این برنامه رسول صدرعاملی برای فیلم «کفش هایم کو؟» میزبان کیومرث پوراحمد، کارگردان و رضا کیانیان بازیگر این فیلم بود. پوراحمد درخصوص بازی رضا کیانیان در نقش یک مریض آلزایمری در این فیلم گفت: جولیان مور باید از کیانیان یاد بگیرد که آلزایمر را چگونه بازی کند.
رسول صدرعاملی نیز درخصوص این فیلم گفت: من در حین تماشای «کفشهایم کو؟» سه بار بغض کردم.
پوراحمد درخصوص نقدهای احتمالی مسعود فراستی بر فیلمش بیان داشت: مسعود فراستی سلطان منتقدین جهان است.
وی در پاسخ به این سوال که خود را در سینما مدیون چه کسی می دانی، گفت: خود را در سینما مدیون هیچ کس نمی دانم، به جز نادر ابراهیمی که اولین معلمم بود و با بخل و تنگ نظری بیگانه بود و به من میدان داد تا جلو بروم. میدان دادن او من را 15 سال در تجربه سینما به جلو پرت کرد. یکی هم مدیون همسرم که 28 ساله من را تحمل می کند با این شغلی که هیچ چیزش نرمال نیست.
در ادامه رضا کیانیان عنوان کرد: من در تمام فیلم هایی که در عمرم بازی کردم، از استرس روز اولش یک جوش روی دماغم می زد و بعد که فیلم تمام می شود اضطراب دارم تا اکران تمام شود. لذا هیچ وقت سر مونتاژ نمی روم چون هم خود مردد می شوم و هم تدوین گر را مردد می کنم. لذا امشب نیز در تمام مدت تماشای فیلم در سالن برج میلاد استرس داشتم.
این بازیگر سینما در خصوص فیلم بعد خود نیز گفت: کیومرث پوراحمد فیلمنامه جدیدی در دست نگارش دارد که از من خواسته در آن بازی کنم و گفته باید خواننده باشی! اما من هیچ وقت در زندگی ام فکر نمی کردم بتوانم خواننده باشم، چون همیشه فکر می کردم صدایم برای ترساندن بچه ها خوب است.
کیانیان با اشاره به راه اندازی مدرسه ملی سینما بیان داشت: یک نکته را می خواستم اینجا اشاره کنم و آن اینکه مدراس هنری مان زیادی سر رفته است. من خطاب به آقای ایوبی گفته بودم که چرا مدرسه جدیدی تاسیس می کنید؟ مدرسه عالی سینما یعنی چی؟!
وی افزود: آقای حسینی از من خواستند که کمک شان کنم. گفتم هدف تان چیست؟ گفتند در مرتبه اول برای به روز شدن اصناف سینمایی ورک شاپ هایی خواهیم گذاشت. گفتم این که وظیفه خانه سینماست، این امکان را به آنها بدهید. بعد گفتند می خواهیم سینماگر تربیت کنیم، چون سطح آموزش فعلی پائین است. گفتم خب این کمک را به مدارس موجود کنید تا سطح آموزش آنها بالا برود.
این بازیگر باسابقه سینما ادامه داد: من فکر می کنم آن چیزی که وظیفه ارشاد است و ما در کشور کم داریم پژوهشکده است. پژوهشکده سینمایی راه بیاندازید. در سینمای ما چندین سوال بی جواب مانده است. چرا این فیلم نمی فروشد چرا می فروشد؟ از چه بازیگری استفاده کنیم و از چه بازیگری استفاده نکنیم؟ فیلمنامه باید چگونه باشد؟ آن چیست در سینمای ما که در دنیا آن را تدریس می کنند اما خود نمی دانیم؟ آیا تاکنون درباره کارگردانان بزرگ ما تحقیق شده است؟ اینها همه سوال های بی جوابی است که وظیفه آن پژوهشکده است تا تجربه های انجام شده را تکرار نکنیم. اینچنین سرمایه ما هدر نمی رود.
میز نقد مسعود فراستی بخش انتهایی برنامه «هفت» بود. فراستی در ابتدای این بخش به اظهارات روز گذشته ابراهیم حاتمی کیا در نشست خبری فیلم «بادیگارد» درخصوص منتقدان واکنش نشان داد و گفت: فیلمسازی امروز گفت منتقدان مریض و کوراند و منتقد باید در کنار فیلمساز باشد نه مقابل او. من جواب می دهم یکی از دو علت جلونرفتن سینمای ایران همین تفکر است.
وی ادامه داد: حتما منتقد در کنار فیلمساز نیست. منتفد روابط عمومی فیلم نیست. منتقد در کنار تماشاگر و صدای بلند تماشاگر است. کارگردان مدرن هم باید به استقبال منتقد بروند و باید بداند بهترین تماشاگر فیلم، اول فیلمساز است و فیلمساز به محضی که فیلم را تمام کرد به این طرف می آید و با تماشاگر به قضاوت درباره فیلم می نشیند.
فراستی خاطرنشان کرد: فیلمساز اگر نفهمد که منتقد مخالفش است به این معنی که به فیلم بد «آری» نمی گوید، ناکام است. این روشن باشد که نقد هرچه صریح تر و برنده تر باشد اول به نفع فیلمساز است و بعد به نفع تربیت تماشاگر و منتقد است.
وی نهایتا گفت: این نگاه از نقد که نقد باید کف بزند و هورا بکشد و روابط عمومی باشد، خیلی بی فرهنگی است. من به آن فیملساز عزیز و باقی می گویم از نقد استقبال کنند.
در ادامه محمدتقی فهیم دیگر منتقد حاضر در برنامه با تائید صحبت های فراستی در خصوص فیلم «بارکد» ساخته مصطفی کیایی گفت: «بارکد» ادامه کیایی است و خوب توانسته سینما را درک کند و فیلم را برای پرده ساخته است. سینما باید در درجه اول مولفه های سینمایی داشته باشد. مصطفی کیایی در درجه اول سینما را شناخته و فهمیده تماشاگر کنونی ما برای آنکه به تماشاگر انبوه تبدیل شود باید قشر جوان را جذب کند، لذا تمایلات آنها را همواره به قصه هایش کشانده است. لذا سینمایش، سینمای قصه گو است. هرچند قصه هایش کم و کوتاه است و سعی می کند با پیچ و تاب به آن بیافزاید. اما آن چیزی که ندارد شخصیت است. لذا این سبب می شود در ارتباط گیری ناکام باشد.
وی افزود: او در سه فیلم اخیرش مشکل شخصیت دارد. فردیت این شخصیت ها عقیم است. لذا گروه می آورد و وظایف را در آن تقسیم می کند لذا فیلم در برخی جاها در ارتباط با مخاطب دچار اختلال می شود. در «بارکد» با یک مثلث طرف هستیم که نمی دانیم به کدامیک باید نزدیک شویم.
فهیم ادامه داد: «بارکد» بیش از هرچیز یک فیلم سرگرم کننده است که با فکر به گیشه ساخته شده است. اما به نظرم از فیلم قبلی او عقب تر است.
وی درخصوص فیلم «امکان مینا» نیز گفت: «امکان مینا» یک فیلم کهنه در همه چیز است. ساختار، موضوع، بازی، اکشن و ... است. موضوع و حساسیت آن به نظرم مورد تائید است و کشور ما نیاز به ساخت این چنین موضوعاتی دارد اما به این شرط که فیلم پرده باشد با ساختار خوب. اما «امکان مینا» یک فیلم تلویزیونی است با معمایی که در نیامده و چند شخصیت مقوایی که اصلا درنیامده است. آدم متاسف می شود اگر اثر کارگردانان با سابقه این باشد، جوان ها باید چه بسازند؟
مسعود فراستی نیز درباره این فیلم اظهار داشت: واقعا همین است. انگار این فیلم را 30 سال پیش ساخته ای. کسی نیست بگوید چرا لگد به مرده می زنی؟ هیچ چیزش درنیامده است. متاسفم برای تبریزی. این نشان دهنده گسست کامل فیلمساز از مخاطبش است.
ویژه برنامه «هفت» به مناسبت برگزاری سی و چهارمین جشنواره فیلم فجر هر شب ساعت 24 با اجرای بهروز افخمی، رسول صدرعاملی و مسعود فراستی روی آنتن شبکه سه سیما می رود.