به گزارش خبرگزاری برنا، کاوه صباغ زاده اولین اثر سینمایی خود را به نام "ایتالیا ایتالیا" در سی و پنجمین جشنواره فیلم فجر روی پرده برد. فیلمی نو که درسینمای ایران جدید محسوب می شود، این کارگردان جوان در خصوص دغدغه های سینمایی خود و مراحل ساخت این فیلم با خبرنگار فرهنگی برنا به گفتگو نشست. در ادامه صحبت های او را می خوانید:
خاستگاه و دغدغه تان از ساخت "ایتالیا ایتالیا" چه بود؟
هدف من از ساخت این فیلم شاید بیان دغدغه هاى شخصى خودم بود که وقتى داستان "ایتالیا ایتالیا" را خواندم، احساس کردم که قصه این ظرفیت را دارد که با مسائل کارى و حرفه اى خودم ترکیب کنم.
این فیلم جزو آثاری محسوب می شود که در سینمای ما اندک و انگشت شمار است و به طبع هم جای خالی آن حس میشد، با توجه به تکراری بودن گونه های فیلم های سینمای ما، واکنش مردم و مخاطبین راچطور پیش بینی میکردید؟ چقدر از پس زدن این فیلم توسط تماشاگران نگرانی داشته اید؟
درابتدا نگران بودم که شاید مخاطب با قصه "ایتالیا ایتالیا" ارتباط برقرار نکند، ولى به این نتیجه رسیدم که به لحاظ سینمای جهانی فیلم استاندارى است، حقیقتا دنبال این نبودم که همه سلیقه ها مخاطب فیلم باشند و فیلم را بپسندند. حتى دوست داشتم که"ایتالیا ایتالیا" نگاه مخالف داشته باشد، چرا که وقتى همه به تعریف و تمجید از یک فیلم مى پردازند یعنی اینکه فیلم ایرادهایى دارد که دیگران متوجه آن نمىشوند. از جشنواره فیلم فجر سال گذشته واکنش ها به دو دسته تقسیم مى شد، یک عده فیلم را دوست داشتند و عده دیگرى نظر مخالف نسبت به ایتالیا ایتالیا داشتند. به عبارت دیگری حد وسط نداشت و در زمان اکران هم با چنین واکنش هایی روبه رو بودم.
رونمایی آن در جشنواره فیلم فجر بازخوردهای مثبتی را به عنوان یک اثر فیلم اولی همراه داشت، تا چه اندازه این بازخوردها را پیش بینی میکردید؟
در جشنواره فیلم فجر از "ایتالیا ایتالیا" استقبال شد و منتقدان هم فیلم را دوست داشتند و با بازتاب خوبى هم همراه شد و مخاطب خاص هم فیلم را پسندید، ولى از طرف مخاطب عام واکنش ها ٥٠ به ٥٠ بود. بابت آن نگرانى نداشتم چون میدانستم یک کار متفاوتى را انجام میدهم و طبیعى است که با واکنش هاى منفى هم مواجه شوم و میدانستم که مخاطبان این فیلم به دو دسته موافق و مخالف تقسیم مى شوند. همین اتفاق هم افتاد،البته ایتالیاایتالیا در سینماى این روزهاى ایران است که متفاوت به حساب می‌آید وگرنه فیلم من در دنیا اثر متفاوتی محسوب نمی شود. سینماى ما به خاطر اینکه فیلم هاى فیلمسازانش خیلى شبیه و یکدست شدند و خیلى دنبال مسائل اجتماعى هستند، داستانگویى را فراموش کرده اند. عقیده من این است که تم فیلم سینمایی باید مخاطب را وادار به تخیل کند، من دوست داشتم این کارها را انجام بدهم و پای تبعات آن هم ایستادم.
چقدر سکانس هایی که مربوط به سینمای جهان و عشق و علاقه ای که زوج بازیگر به سینما دارند مهم و عمدی است به عبارت دیگر اضافه کردن این سکانس ها احساس ادای دینی به این مقوله بود که در فیلمتان هم دیده شد؟
اضافه کردن این سکانس ها از زمان نگارش فیلمنامه کاملا عمدی بود که نشان دهنده ی علایق دو کاراکتر اصلى فیلم بود که چه فیلم هایی را مى بینند، چه چیزهایی گوش مى دهند،چه کتاب هایی مطالعه مى کنند، طبیعى است آدمى که در سینما کار مى کند در منزل شخصى خودش هم درباره فیلم و سینما صحبت مى کند پس قاعدتا باید از یک سرى فیلم ها اسم برده مى شد. من به دلایل شخصى دوست داشتم از یک سری از فیلم ها و کتاب ها اسم برده شود و حس مى کردم مخاطب با آن ارتباط برقرار کند.
سارا بهرامی بازیگری است که معمولا او را دختری شکننده و احساساتی و غمگین می شناسند، چطور شد که برای نقش برفاب که مدام سعی میکند استقلال داشته باشد و برخلاف نقش های همیشگی اش است به این بازیگر برسید؟
راستش اصلا به این مسائل فکر نکرده بودم و دنبال گزینه مناسب براى این نقش بودم و در واقع دو گزینه داشتم که اولى در تئاتر فعالیت میکرد و بازیگر بسیار خوبى هم بود، متاسفانه مشکلى به وجود آمد که نتوانستم با ایشان همکارى کنم و بعد سارا بهرامی به خاطرم آمد. البته سریال هاى این بازیگر را ندیده بودم و برایم اهمیت نداشت که وى چه نقش هایى را بازى کرده، از این که بازیگر توانمند و خوبى است کاملا مطلع بودم و از علاقه اش به حضور در یک نقش خاص و متفاوت هم آگاه بودم و میدانستم دوست ندارد در قالب مشخصى خودش را تکرار کند. قصد داشتم یک فیلم متفاوت بسازم، میخواستم تمام اجزاى آن متفاوت باشد تا به کلیت متفاوت برسم براى همین به بهرامی برای بازى در این نقش رسیدم. او تا سال گذشته هم حداقل متفاوت ترین بازى وی را در" ایتالیا ایتالیا" مى بینید و قصد داشتم که اتفاقا مخاطب را با سارا بهرامى متفاوت مواجه کنم حالا چه قبول کند یا نکند..
حامد کمیلی و سارا بهرامی همکاری های موفقیت آمیزی در تلویزیون داشتند، زوج سریال پروانه تا همبازی بودن در سریال پرده نشین، بازی در این سریال ها چقدر در انتخاب این دو بازیگر برای فیلمتان اثر گذار بود؟ آیا از آن اثار تلویزیونی الهام گرفته اید؟
سریال پروانه را شاید در حد چند پلان دیده باشم،چون مشغول یک پروژه اى بودم و نمی رسیدم آن را تماشا کنم و سریال "پرده نشین" را هم خیلى کم دیدم البته عده اى از دوستان به من گفتند که زوج کمیلى و بهرامى تکرارى هستند اما من مى خواستم سنت شکنى کنم. به نظرم باید به سراغ همان المان هاى تکرارى و سنتى رفت و آنها را به شکل متفاوتى نشان دهیم. من و حامد کمیلى به همراه سارا بهرامى پیمان بستیم که اثرى از کارهاى قبلى آنها را تماشا نکنیم و از آنها بازى متفاوت ببینیم چون کاراکترى که آنها ایفا مى کردند با نقش های سریال هایشان متفاوت بود که خوشبختانه این همکارى با موفقیت مواجه شد.
مشکلات برفاب برای ساخت فیلم اولش را به خوبی به تصویر کشیدید، خودتان هم برای ساخت "ایتالیا ایتالیا" با چنین مشکلاتی که کاراکتر اصلی تان داشت مواجه بودید یا خیر؟
از زمان نگارش این فیلم این مسئله برایم وجود داشت به دلیل اینکه بخشى از این اتفاق ها براى خودم رخ داده بود، سال ٩٢زمانى که قصد داشتم اولین فیلم خودم را با نام "دیو باید بمیرد" بسازم با مشکلات زیادى مواجه شدم و نزدیک سه سال براى ساخت آن تلاش کردم که متاسفانه ساخت آن فیلم محقق نشد. از آن جایی که شغل برفاب را می شناختم می خواستم که بخشى از آن اتفاقاتی که برایم رخ داده به همراه یک سری تغییرات و با اضافه کردن مشکلات دیگر کارگردانان فیلم اولى، بتوانم از اتفاقاتى که پیرامونم رخ داده بهره گیری کنم. خیلى برایم مهم بود که این مسائل در فیلمم باشد و همانطور که مسائل اجتماعى، سیاسى مطرح مى شود، می خواستم پشت صحنه سینما هم دیده شود به شکلى که مخاطب بتواند عوامل سینما را درک کند..
چقدر از نتیجه کار راضی بودید و اینکه آیا اثر بعدیتان هم به این گونه ژانرها نزدیک است و باز هم اثری نو را میبینیم یا اینکه ممکن است به سراغ سوژه های اجتماعی بروید؟
راستش این را مطمئن هستم که هیچوقت فیلم اجتماعى نمى سازم، چون بیننده این نوع فیلم ها هم نیستم مگر اینکه کارگردان خاصى پشت آن باشد و بدانم فیلمى که مى سازد واقعا دغدغه اش است ولى کلا فیلمسازى در ژانرهاى مختلف را دوست دارم و قطعا فیلم آینده من مانند"ایتالیا ایتالیا" فیلمنامه اقتباسى دارد و در ژانر متفاوتى نسبت به"ایتالیا ایتالیا" دارد هرچند که هنوز سناریو آن کامل نوشته نشده است ولى ترجیح میدهم فیلم به فیلم ژانر متفاوت ترى را تجربه کنم.
متاثر از کدام یک از کارگردان های سینمای جهان ر هستید و اینکه در سینمایی که اغلب کارگردان ها ملودرام سازند فکر می کنید سانتیمانتال ها چقدر جواب می دهند؟
از فیلمساز خاصی الهام نگرفتم ولى چون زیاد فیلم تماشا مى کنم به صورت ناخودآگاه فیلم ها روى ذهن من تاثیر مى گذارد ولى اینکه از فیلمساز خاصی الهام گرفته باشم چنین اتفاقى رخ نداده است اما از فیلم هاى فیلمسازان دیگر تاثیر پذیر هستم و شاید بخشى از آن اثرات را در آثارم بروز دهم، ولى در "ایتالیاایتالیا" این اتفاق رخ نداده است٠.
بعضی از منتقدان بر این عقیده هستند که حامدکمیلی بازیگر گیشه نیست به عبارتی دیگر فیلم هایش خیلی خوب نمی فروشند این موضوع برای ثابت شده یا شما خلاف این نظر را دارید یا اصلا به گیشه فکر نمیکنید؟
اصلا دنبال بازیگر گیشه نیستم و به نظرم هم نباید بازیگر را بیاوریم تا فیلم بفروشد بلکه بازیگر را باید بیاوریم تا بازی کند. فروش فیلم تنها به بازیگر منوط نمى شود و به این که حامد کمیلی در گیشه موفق است یا نه اصلا فکر نکردم تنها میدانستم که وى طرفداران زیادى دارد که برای خودش هم همین مسئله ثابت شده. در اولین جلسه که حامد کمیلى را دیدم، احساس کردم که به راحتى با هم ارتباط برقرار مى کنیم و بازیگر خوش اخلاق،منظم و بى حاشیه اى است که تجربه موفقى را با او سپرى کردم و هیچوقت به اینکه وى بازیگر گیشه است یا نه فکر نکردم.
اگر دوباره برای فیلم بعدیتان CASTکنید چقدر حضور این دو نفر امکان پذیر است؟
خیلى بعید است که از یک زوج در فیلم جدیدم استفاده کنم و درحال حاضر ایده تازه اى براى بهره گیرى از زوج جدید ندارم، اما به طور انفرادى دوست دارم مجددا با حامد کمیلى و سارا بهرامى کار کنم چون بازیگران راحت و حرفه اى هستند.
برای تهیه کنندگی "ایتالیا ایتالیا" به افراد دیگری پیشنهاد دادید که از این مسئولیت امتناع کنند یا صرف رابطه ی پدر و فرزندی آقای صباغ زاده تهیه کنندگی این کار را پذیرفتند؟
قبل از همکارى با پدرم در "ایتالیا ایتالیا" با دو تهیه کننده دیگر صحبت کردم که هیچوقت خیلى جدى وارد مباحث کاری و جزییات آن نشدیم البته آنها هم کار را دوست داشتند ولی تامین سرمایه براى آنها سخت بود. وقتى که پدرم سناریو را خواند، پیشنهاد داد که تهیه کنندگى این فیلم را برعهده مى گیرد که واقعا برای خود من هم مهم بود که بدانم به لحاظ سلیقه اى از سناریو خوششان آمده است یا خیر، اما یک مقدار که جلوتر رفتیم متوجه شدم که خیلی حرفه ای و بیشتر در مسائل تولید ورود پیدا مى کردند و با شیوه ساخت فیلم هم خیلی اظهار نظر نمی کردند و برخلاف پیش بینى های خودم با یکدیگر راحت کار کردیم.