به گزارش گروه اجتماعی خبرگزاری برنا؛ موضوع تشکیل انجمن‌های صنفی و روند فعالیت آن‌ها برای پیگیری مطالبات، طی بازه‌های زمانی مختلف در سطح جامعه مورد بحث بوده و افرادی که کار تشکیلاتی را در قالب این انجمن‌ها انجام می‌دهد همواره از مشکلات سر راه خود برای تاسیس انجمن و یا مشکلاتی که پس از تاسیس آن به وجود می‌آید می‌گویند. این مشکلات عبارتند از اعمال سلیقه در روند فعالیت‌های انجمن توسط برخی از نهادها و سازمان‌ها، تاخیر در روند صدور پروانه فعالیت، جلوگیری از فعالیت انجمن‌های مستقل و حضور کارفرما در انجمن‌های کارگری و بسیاری دیگر از مواردی که از سوی اعضای حاضر در انجمن‌های صنفی مشکل تلقی می‌شود.
در این خصوص به سراغ یک فعال کارگری رفتیم و گفتگویی را با او داشتیم که در ادامه خواهید خواند.
میکائیل صدیقی، فعال کارگری و رئیس انجمن صنفی کارگران شهرستان مریوان و سروآباد، در خصوص روند تشکیل انجمن‌های صنفی به خبرنگار خبرگزاری برنا گفت: بر اساس ماده 131 قانون کار جمهوری اسلامی ایران، انجمن‌های صنفی کارگری بر اساس معیارهای تعیین شده می‌توانند اعلام موجودیت کنند و پس از اخذ مجوزهای لازم فعالیت‌های خود را در راستای پیگیری مطالبات و حق وحقوق کارگران انجام دهند.
صدیقی افزود: البته روندی دیگر نیز برای تشکیل انجمن‌های صنفی کارگری وجود دارد. این روش عبارت است از تشکیل انجمن صنفی مستقل که بدون اخذ مجوزهای دولتی فعالیت خود را آغاز می‌کند و سعی دارد همواره مستقل از دولت عمل کند. این نوع انجمن و یا سندیکا دارای مخالفان و موافقانی است به صورتی‌که برخی از افراد اعتقاد به این روش از فعالیت دارند اما در سوی مقابل طیفی دیگر هیچ‌گونه اعتقادی بر این موضوع ندارند.
این فعال کارگری در پاسخ به این سوال که نحوه برخورد با انجمن‌های صنفی مستقل درون جامعه ما به چه شکل است؟ عنوان کرد: در کشور ما اجازه بخصوصی در رابطه با فعالیت چنین انجمن‌هایی داده نمی‌شود. هرچند طی چند دهه اخیر تعدادی از انجمن‌ها صنفی مستقل فعالیت‌هایی را انجام داده و حتی در مواقعی نیز توانسته‌اند به مطالبات خود برسند اما بازهم با این شرایط اجازه فعالیت به شکل مستقل داده نمی‌شود.
رئیس انجمن صنفی کارگران شهرستان مریوان و سروآباد با بیان اینکه اعتقاد دارد باید فعالیت‌های صنفی کارگری مستقل باشد، بیان کرد: باید اجازه داد افراد بتوانند در قالب انجمن‌های مستقل فعالیت کنند و بتوانند فارغ از نظارت و کنترل‌هایی که صورت می‌پذیرد بدون دغدغه و به صورت آزادانه پیگیر مطالبات باشند. البته در حال حاضر اعتقاد بر این موضوع دارم که بازهم با این شرایط انجمن‌های حاضر و تشکلات موجود به صورت مستقل عمل و فعالیت‌های خود را دنبال می‌کنند.
صدیقی ادامه داد: مقصود از استقلال حال حاضر تشکل‌های کارگری در شرایط فعلی این است که بسیاری از انجمن‌هایی که مجوز خود را از وزارت کار دریافت کرده‌اند بدون هیچ‌گونه وابستگی مشغول به انجام امور خود هستند و تمامی تمرکز آن‌ها روی احقاق حق کارگران است. این موضوع نیز مستلزم وجود هیات مدیره‌هایی است که دغدغه‌ای جز مطالبات کارگری و مبحث امرار معاش کارگران ندارند و کارگران را در تصمیماتی که می‌گیرند سهیم کنند.
این فعال کارگری در پاسخ به این سوال که آیا وزارت کار خللی در روند فعالیت انجمن‌ها و تشکلات کارگری ایجاد می‌کند؟ اظهار داشت: میزان دخالت‌هایی که در روند فعالیت تشکل‌ها خللی را وارد سازد بسیار کم است و خوشبختانه شاهد سنگ‌اندازی و یا توقف فعالیت از سوی وزارت کار نبوده‌ایم که این مبحث خود نقطه عطفی است و با صراحت می‌توان گفت رضایت نسبی جامعه کارگری که کار تشکیلاتی انجام می‌دهند در این زمینه جلب شده است.
او در ادامه با اشاره قوانین روابط کار در ایران و پیگیری مطالبات از طریق این قوانین، گفت: اگر تفسیری درست از قوانین روابط کار شود و این قوانین به بهترین شیوه اجرا شود، قطع به یقین تمامی کارگران به مطالبات خود خواهند رسید و حقوق خود را به صورت کامل دریافت خواهند کرد. باید پذیرفت قوانین کار در جمهوری اسلامی ایران یکی از بهترین نوع قوانین کار مصوب شده در تمامی جهان است که نمونه آن در دنیا کم است و به راحتی می‌توان استفاده های لازم را از آن برد اما اعمال سلیقه در آن و جلوگیری از اجرای آن باعث می‌شود که مشکلاتی به وجود آید. این مشکلات متاسفانه هدفی جز صدمه زدن به جامعه کارگری ندارد. باید گفت خوانشی جدید از قوانین باید صورت گیرد و اصلاحاتی در روند آن باید به وجود آید.
رئیس انجمن صنفی کارگران شهرستان مریوان و سروآباد در پایان در خصوص درخواست‌هایی که انجمن‌های صنفی کارگری در حال حاضر دارند، خاطرنشان کرد: مبحث معیشت کارگران و جامعه کارگری اصلی‌ترین درخواست این طیف عظیم از کشور است که در شرایط فعلی با شرایطی سخت دست و پنجه نرم می‌کنند. همچنین از جمله درخواست‌هایی که جود دارد مبحث جلوگیری از حضور کارفرما در انجمن‌های صنفی کارگری است که متاسفانه اقداماتی در راستای آن صورت نگرفته، باید دانست این موضوع مورد انتقاد جامعه کارگری قرار دارد و باید هرچه سریعتر از حضور کارفرما در انجمن‌ها صنفی جلوگیری شود چون تبعات مخصوص به خود را دارد.