به گزارش گروه ورزشی خبرگزاری برنا؛ صمد نیکخواه بهرامی، ستاره تمام نشدنی بسکتبال ایران که در سال گذشته موفقیت بزرگی را با تیم‌ملی کشورمان به دست آورد گفتگوی متفاوتی را با خبرگزاری برنا انجام داده است که در ادامه آن را می‌خوانید:
*وضعیت رشته شما در سال 98چگونه بود؟
سال 98 با تمام فراز و نشیب‌هایی که داشت برای من از نظر ورزشی که الان مد نظر شما است، سال خیلی خوبی بود و توانستیم با تیم‌ملی در جام جهانی بازی‌های خیلی خوبی انجام بدهیم و سهمیه المپیک بگیریم. فکر می‌کنم در نهایت هم همراه باشگاه بهرام هم دارم بازی می‌کنم در تهران سال ورزشی خوبی بود و امیدوارم بقیه هم سال خوبی داشته باشند و سال‌های بهتری در آینده پیش رو داشته باشیم.
*اتفاق بزرگی برای بسکتبال بود که سهمیه المپیک گرفتید در سالی که دیگر رشته تیمی ما یعنی والیبال هم سال موفقی را پشت سر گذاشت. این موفقیت را در سال 99 چطور می‌بینید و بسکتبال ما چقدر توانسته آن انتظارات را برآورده کند؟
از برایند کار و نتیجه که همان حضور در المپیک است نشان می‌دهد که سال خیلی موفقی بود منتها من یک تبریک مضاعف باید بگویم به هم‌تیمی‌هایم و مجموعه فدراسیون و تمام بسکتبالیست‌هایی که همه جای ایران دارند تلاش می‌کنند در تیم‌های باشگاهی خودشان و تمام مربیانی که دارند زحمت می‌کشند و فقط مایه دسترنج خود ورزشکاران است ولی بسکتبال رشته‌ای است که روی پای خودش است تبریک می‌گویم به همه بچه‌ها و همه همکاران خودم در هر پوزیشنی که هستند با تلاش خودشان توانستند این افتخار بزرگ را برای بسکتبالیست‌ها و ورزشکاران کشورم به دست بیاورند که سرشان بلند باشد امیدوارم حداقل امکانات و چیزی که احتیاج و مرسوم است در کشورهای درجه چهار و پنج بسکتبال دنیا هم شاید امکانات بهتری دارند ما نداریم و امیدوارم حالا که برای دومین بار است المپیکی شدیم یک توجه ویژه که نه یک توجه حداقلی داشته باشند.
* تا به حال به این موضوع فکر کردید که اگر بسکتبالیست نمی‌شدید چه رشته‌ای را انتخاب میکردید؟
من خیلی بسکتبال را دوست دارم و الان خیلی سخت است که در این مورد نظری بدهم. اگر این سوال را 15/16 سال پیش میکردید بهتر بود ولی با توجه به سابقه و روزگاری که در بسکتبال گذراندم فکر می‌کنم رشته دیگری برای من آنقدر جذابیت داشته باشد و اینکه الان به اینجا رسیدیم که بعضا مردم لطف دارند و میشناسند و خیلی‌ها فکر می‌کنند صمد نیکخواه بهرامی یک ورزشکار شناخته شده در بسکتبال، خیلی روزهای سختی را گذراندیم و واقعا زمانی بود که تمرین می‌کردیم و عرق می‌ریختیم و آسیب می‌دیدیم از تفریحاتمان می‌زدیم، خیلی راه سختی بوده که به اینجا برسیم و همه الان از بیرون می‌بینند و می‌‌گویند چقدر جالب و جذاب است که اینطور شود و فکر می‌کنند خیلی راحت است. برای من واقعا طاقت فرسا بوده و این که تمام عمرم را کلا گذاشتم برای بسکتبال به همین دلیل الان اصلا نمی‌توانم راجع به هیچ رشته دیگری فکر کنم ولی خدا را شکر خیلی خوشحالم که تمام زحماتم و سختی‌ها و از خودگذشتگی‌هایی که داشتیم من به همراه تیم چون ورزش ما یک ورزش گروهی است حداقل به ثمر نشسته و واقعا میوه‌ای داده که خیلی خوشمزه است و همه می‌خواهند آن را داشته باشند.
*معروفیت و محبوبیت چقدر جذابیت دارد؟
جذابیت خاصی ندارد. یک دفعه این اتفاق نمی‌افتد ولی به مرور زمان شما توجه اطرافیانتان را با تلاش و طی سالیان جمع می‌کنید و کم کم دایره شناخته شده بودن بزرگ‌تر می‌شود ولی چون در زمان طولانی برای من حداقل 16/17 سال کار طاقت فرسا بوده کم کم عادت می‌کنید و در آن بزرگ می‌شوید خیلی خوب است وقعا خستگی را از تن آدم بیرون می‌کند وقتی در خیابان راه می‌روید و در رستوران نشستید و می‌روید خرید مردم میشناسند مردم هم واقعا به ورزشکارانشان احترام می‌گذارند و توجه دارند. خسته نباشید می‌گویم واقعا خستگی را از تن آدم بیرون می‌کند و در نهایت خیلی خوب و جذاب است چون ما تمام زحماتی که کشیدیم بدون هیچ چشم داشتی به مردم‌مان بوده و این توجه از سمت آنها بازخورد خوبی دارد و خستگی از تن آدم در می‌شود.
* شاید خیلی جای سوال باشد برای مردم که ورزشکاران و قهرمانان اوقات فراغت خود را چگونه می‌گذارنند؟ شما اوقات فراغت خود را چگونه می‌گذرانید؟
خیلی زیاد نیست و فرقمان با همه کارمندان این است که زمانی که همه تعطیل هستند ما کار می‌کنیم و زمانی که همه کار می‌کنند ما بیشتر کار می‌کنیم چون ورزش یک چیزی است که باید تداوم و پشتکار داشته باشید و استمرار است که می‌تواند آدم را متمایز کند از یک ورزش عمومی، این است که خیلی اوقات فراغتی نداریم من نمی‌گویم هیچی نیست اما زمانی که اوقات فراغت است ما ورزشکاران به آن می‌گوییم زمان استراحت و بیشتر به استراحت می‌گذرد و بعضا هم همیشه کارهای عقب افتاده داریم کارهای روزمره که همه به موقع انجام می‌دهند ما همیشه عقبیم و شاید برخی فکر می‌کنند ورزشکاران به فکر نیستند ولی واقعا وقت نیست و خستگی خیلی زیاد است و تایم خیلی زیادی را باید برای ریکاوری و غذای مناسب و استراحت و آماده‌سازی برای تمرین بعدی و رفع مصدومیت‌ها... خیلی زمان زیادی نیست ولی بیشتر به استراحت می‌گذرد و ریکاوری کردن.
*اهل فیلم دیدن و کتاب خواندن هستید؟
کتاب متأسفانه نمی‌توانم بخوانم البته فکر کنم میزان مطالعه ما کم هم نیست اگر تعداد صفحاتی که در طول روز می‌خوانیم حالا در فضای مجازی یا اخبار و مطبوعات و مطالبی که مربوط به رشته خودمان است واقعا خیلی زیاد است ولی به آن صورت که بنشینم رمان بخوانم نه. فیلم هم در همان زمان‌های استراحت معمولا من چون جلوی تلویزیون راحت خوابم می‌برد یک فیلم می‌گذارم و همان چند دقیقه اول می‌خوابم.
*آخرین فیلمی که دیدید؟
فیلم‌های ایرانی و سریال ایرانی زیاد نگاه می‌کنم فکر کنم مطرب بود.
*بزرگ‌ترین حسرت صمد نیکخواه بهرامی چیست؟
اکثر آنهایی که من را میشناسند می‌دانند چیست. من واقعا فقدان آیدین برایم خیلی سخت بوده و است و همیشه خواهد بود. چون اواسط و اوایل این راهی که خیلی داشت جذاب می‌شد آیدین ما را ترک کرد دوست داشتم بود و او هم از این لذت‌هایی که الان وجود دارد بعد از سالیان سال بتواند استفاده کند فقط سختی‌هایش را کشید و موقع به بار نشستن این محصول نبود. برای من همیشه خیلی جای دلتنگی و حسرت دارد.
*هدف شما در سال 99؟
هدفم این است که سالم باشم. چون در سال‌های زیادی که بازی کردم آسیب‌های زیادی دارم. آسیب‌های جزئی. بعضا مقداری بعضی‌ها حادتر می‌شوند. سعی می‌کنم واقعا سالم باشم و اینکه اگر افتخار داشتم همراه تیم ملی در المپیک حضور داشته باشم سعی می‌کنم که همین حضور بسکتبال در المپیک افتخار است و واقعا تاریخ ساز است و امیدوارم آنجا هم بتوانیم بازی‌های قابل قبولی انجام دهیم و یک پله این افتخار را بالا ببریم بعد هم که انشالله تیم ملی را به جوان‌ترها واگذار می‌کنیم.
*قصد خداحافظی دارید بعد از المپیک؟
من برنامه‌ای ندارم برای خداحافظی چون شوخی می‌کنیم با بچه‌ها ما هیچ‌وقت سلام نکردیم به تیم‌ملی که بخواهیم خداحافظی کنیم ولی قاعدتا فکر نمی‌کنم دیگر فرصت و وقت و شرایط اجازه دهد تیم ملی را همراهی کنم. ولی خوشحالم که در این چند ساله تغییراتی که دادیم در بسکتبال و برای اینکه محصول زیباتر و جذاب‌تری را تحویل دادیم به نسل بعدی خودمان و امیدوارم آنها هم بتوانند نه تنها حفظ کنند این ارثی که به آنها رسیده که ما هم از گذشتگانمان گرفتیم که بتوانند ارتقا دهند و بسکتبال را کنند در دل همه مردم کشورمان.
*بهترین آرزو و دعای شما برای مردم ایران در سال 99؟
آرزو و دعا خیلی زیاد است. همه هم محتاج به دنیا هستند و در این روزهای سخت که همه داریم زودتر تمام شود و سال به سال دارد زندگی مردم سخت‌تر می‌شود ما و ورزشکاریم و خیلی نمی‌توانیم از لحاظ علمی و با دلیل و مدرک ثابت کنیم چرا این اتفاق دارد می‌افتد چیزی که همه می‌بینیم شرایط برای همه سخت‌تر است حداقل برای 50/60 میلیون از مردم کشورمان واقعا سخت است و امیدوارم مسئولین به فکر باشند نمی‌دانم واقعا سوادش را ندارم و ورزشکام و اطلاعات سیاسی و اقتصادی ندارم ولی امیدوارم زندگی بهتری را برای اطرافیان و کسانی که مسئولیت ما ایجاب می‌کند کاری برایشان انجام دهیم بهتر انجام دهیم و مردم از زندگی‌شان لذت ببرند.