به گزارش گروه ورزشی خبرگزاری برنا، شادی عبدالوند، عضو تیمملی بسکتبال سه نفره بانوان که موفق شد با عمکلرد فوقالعاده خود در بخش انفرادی رقابتهای جهانی مدال برنز را کسب کند و لقب نخستین دختر مدالآور ایران در جام جهانی باشد، گفتگویی را خبرگزاری برنا انجام داده که در ادامه آن را میخوانید:
وضعیت رشته شما در سال 98 چطور بود؟
قبل از هر چیز باید بگویم که امسال لیگ خوبی داشتیم، تقریبا بازیهای سختی را انجام دادیم که در نهایت هم موفق شدیم به فینال صعود کنیم. البته این روزها به دلیل شیوع ویروس کرونا تمامی مسابقات لغو شده و هنوز بازی فینال را انجام ندادیم اما در هر صورت تلاش خواهیم کرد بتوانیم در اولین سال حضور مان در لیگ برتر عنوان قهرمانی را کسب کنیم.
تلخترین و شیرینترین اتفاق ورزشی شما در سال98؟
تلخترین اتفاق ورزشی برای من سال گذشته رخ داد که با تیم هیرو چهارم شدیم ولی امسال خدا را شکر اتفاق تلخی نداشتم. شیرین ترین هم برد مقابل نامینو بود.
طرفدار استقلال هستید یا پرسپولیس؟
هیچکدام چون کلا فوتبالی نیستم و دنبال هم نمیکنم.
الگوی ورزشی شما چه کسی است؟
شاید برای برخی جالب باشد من به عنوان یک بسکتبالیست اصلا NBA را دنبال نمیکنم. حالا منظورم این نیست که بگویم رفتارم خوب است یا بد ولی در مجموع الگوی خاصی ندارم.
سال 99 را چطور پیش بینی میکنید؟
سال 98 خیلی بد بود و تمام اتفاقات بد را در این سال دیدیم. انشاءالله که سال 99 سال خوبی باشد.
نگاه مردم نسبت به رشته شما؟
ما از زمانی که به مسابقات برون مرزی اعزام شدیم شرایط برایمان کاملا فرق کرد. خوشبختانه الان خیلیها پیگیر بسکتبال بانوان هستند و بازیهای ما را به خوبی تماشا میکنند حتی در لیگ هم تماشاگران زیادی در گرگان به سالن میآیند.
در ناامیدی با چه چیزی آرام میشوید؟
من یک حسنی که دارم این است که هیچوقت ناامید نمیشوم ولی حالا اگر شکست را ناامیدی تلقی کنید باید بگویم که در مواجه به با چنین اتفاقی فقط تلاش میکنم تا آن ناامیدی را تبدیل به امید کنم.
نظر شما در خصوص ورزشگاه آزادی و حضور بانوان، که در سال گذشته به یکی از دغدغهها تبدیل شده بود، چیست؟
چون خودم فوتبالی نیستم هیچوقت دغدغهام نبوده اما به عنوان یک خانم باید بگویم این حق بانوان است و باید اقداماتی برای آن انجام شود. چراکه در برخی از بازیهایی که بانوان حضور داشتند شدت علاقه آنها مشخص بود بنابراین نباید این حق را از آنها سلب کرد.
اهداف شما در سال 99؟
بازی آخر فینال ما هنوز مانده بنابراین اولین هدفم تلاش برای قهرمانی تیممان خواهد بود. در بخش ملی هم اعزام زیادی را در پیش داریم که امیدوارم بتوانیم نتایج خوبی را در کنار هم کسب کنیم.
چه چیزی در ورزش باعث ناراحتی شما میشود؟
اولین مورد نبود اسپانسر در بخش بانوان است. اما مسئله دیگری که واقعا ناراحت کننده است فرق گذاشتن بین ورزشکاران خانم با آقاست. متاسفانه این تفاوتها خیلی زیاد است و این موضوع را از رقم قراردادها به خوبی میتوان تشخیص داد.
اگر ورزشکار نمیشدید چه کار می کردید؟
به آن فکر نکردم از دوران کودکی همیشه بسکتبال را دنبال کردم. اما شاید یک موزیسین خوب میشدم.
اهل کتاب خواندن و فیلم دیدن هستید؟
روزهایی که خانه باشم فیلم میبینم اما وقتم را زیاد صرف تلویزیون نمیکنم. کتاب هم چون هنوز دانشگاه میروم همان کتابهای درسی را میخوانم.
تفریح مورد علاقه شما؟
ساز زدن را دوست دارم. علاوه بر آن همیشه در مواقعی که وقت آزاد داشته باشم علاقه دارم بیشتر در کنار خانواده و دوستان نزدیکم باشم.