یک جامعه شناس در گفتگو با برنا:

نگاهی انسانی به زنان داشته باشیم

|
۱۳۹۳/۱۲/۱۶
|
۱۶:۱۶:۴۶
| کد خبر: ۲۷۲۱۵۶
نگاهی انسانی به زنان داشته باشیم
زن که باشی حسرت قدم زدن شبانه در خیابان آرام برای همیشه در دلت می ماند.

زن که باشی، از همه جهات آماج حملات و صدمات قرار می گیری. حتی داخل تاکسی راحت نیستی. زن باشی، داخل تاکسی که هیچ؛ در خیابان عریض هم آرامش نداری.
 
شبها را که نگو! زن باشی حسرت قدم زدن شبانه در خیابان آرام برای همیشه در دلت می ماند. تو به اقتضای زن بودنت، ضعیف هستی و این تنها نیست؛ مردان شهرت هم به اقتضای مرد بودنشان ضعیفند. ضعیف هستند که با هر پوششی هم ظاهر شوی، چشمشان را نمی توانند مهار کنند و تو کم کم عادت می کنی هیچ جا و هیچ وقت آرامش نداشته باشی.

دکتر حسن حسینی، جامعه شناس معتقد است:« پدیده‌ی رعایت نشدن حریم زنان از سوی مردان، از شهری به شهر دیگر و از محله‌ای به محله‌ی دیگر متفاوت است. تا 40 ـ 30 سال پیش اکثریت مردم روستانشین بودند و از‌آنجا‌‌ که روستاها محدودند، روابط چهره‌ به‌ چهره به کسی اجازه نمی‌داد از حریم خود تجاوز کند و اگر درصدی تخطی صورت می‌گرفت، شخص خاطی توسط اهالی به شدیدترین وجه ممکن مجازات می‌شد؛ اما در شهرها به علت ناشناس بودن مردم این امر مشاهده می‌شود.»

این جامعه شناس که مطالعات زیادی درباره امنیت زنان در جامعه داشته ‌است، ادامه می‌دهد: «اما اگر وجود روابط چهره‌به‌چهره دلیل اصلی این امر باشد، اشکال پیش می‌آید که چرا در برخی شهرهای اروپایی اینگونه نیست؟ چرا مثلاً در استراسبورگ فرانسه ساعت 2 صبح دخترانی مشاهده می‌شوند که با هر نوع پوششی به دوچرخه سواری یا قدم زدن مشغول هستند و کسی هم مزاحم آنها نمی‌شود؟»

دکتر سید حسن حسینی یک دلیل مهم این پدیده را اینگونه توضیح می‌دهد:«درست است که ما شهر ساخته‌ایم و زندگی شهری داریم اما هنوز ذهنیت ما، ذهنیت شهرنشینی مدرن نیست. اگر کسی به اقوام زن دیگران آزار برساند، به شدیدترین وجه با او مقابله می‌کنند، اما سایر زنان را قابل دسترسی می‌دانند. درحالی‌که اگر زنان دیگر را هم به‌عنوان همکلاسی یا هم محله‌ای بشناسند و به چشم انسان به آنها نگاه کنند، مشکل حل می‌شود. برخی از مردان نگاهی انسانی به زنان ندارند و به همین دلیل به حریم آنان احترام نمی‌گذارند.»

این دانش‌آموخته دانشگاه تهران با اشاره به این مطلب که این امر باید در نهادهای تربیتی مثل خانواده و مدرسه آموزش داده شود، ادامه می‌دهد: «وقتی پدیده‌ای گسترده است، قانون کفایت نمی‌کند. تفاوت ما با کشورهای توسعه‌یافته تفاوت‌های تفکری و ایده‌ای است. همانگونه که ما آموخته‌ایم به محارم خود نگاه دیگری نکنیم و تمایلی هم در خود احساس نمی‌کنیم، آنها هم به خود آموخته‌اند برای زنان حقی قائل شوند و به حریم‌شان تجاوز نکنند. آنها هم مانند ما انسان هستند و تمایلاتی دارند؛ اما آن را کنترل می‌کنند.»

نظر شما