جواد نوروز بیگی:
می‌توان فیلم سلامت محور پرفروش ساخت
جواد نوروز بیگی، از تهیه‌کننده جوان و در عین حال باتجربه و پرکار سینماست. فیلم هایی نظیر «بهمن»، «خرس»، «اعترافات ذهن خطرناک من»، «من دیه‌گو ماردونا نیستم»، «ربوده شده» و «پرسه در مه» از جمله آثار حاضر در کارنامه اوست.
به گزارش خبرنگار گروه فرهنگ و هنر خبرگزاری برنا، درباره موضوعات مرتبط با حوزه سلامت و البته دغدغه های جشنواره فیلم سلامت با جواد نوروزبیگی به گفتگو نشسته ایم تا از دشواری های کار در این عرصه و البته ارتباط حامیان مالی با آثار سینمایی سخن بگوید.
*جشنواره فیلم سلامت، به دنبال پررنگ کردن آثار سینمایی است که این موضوع محوری را دنبال می‌کنند. به نظر شما چقدر می توان از سینما انتظار داشت سراغ این سوژه ها برود یا به شکل دیگری سوال را مطرح می کنم؛ خود شما به عنوان یک تهیه کننده، چقدر تمایل دارید فیلم درباره مسائل مرتبط با سلامت بسازید؟
من هم عضوی از جامعه ایران هستم و به طور طبیعی از اتفاقات مشکلات و تنگناهای موجود در آن تاثیر می پذیرم. سلامت اجتماعی و جسمی و روانی مردم بحث بسیار مهمی است و بر همین اساس، اغلب فیلم‌هایی که در سال‌های اخیر تهیه کرده‌ام با این حوزه در ارتباط هستند. به نظرم باید با تشکیل کارگروه‌هایی در نهادهای ذی‌ربط، با نگاهی جدی به این موضوعات پرداخت و همه دولت‌مردان باید دغدغه حمایت از چنین آثاری را داشته باشند و البته حمایت‌های مقطعی چاره‌ساز نیست و باید وزارت بهداشت و درمان حضور جدی‌تری داشته باشد. این وزارت‌خانه می‌تواند با حمایت‌های مالی و معنوی و دادن مشاوره‌های لازم، ساخت فیلم‌های حوزه سلامت را تسهیل کند. سینماگر زنگ خطر را به صدا درمی‌آورد یکی از راه‌هایی که باعث می‌شود در کلیت جامعه، فرهنگ پیش‌گیری بهتر از درمان باشد، رسانه سینما است.
* با توجه به کارکردهای یک فیلم در جامعه ایران، سینما چه‌قدر می‌تواند در این عرصه حضور جدی داشته باشد؟
فیلم‌سازی در این حوزه بیشتر معطوف به موضوع مهم پیش‌گیری است. وظیفه هنرمند آن است که با طرح موضوع، زنگ خطر را در جامعه به صدا در‌آورد تا در این حوزه‌ها مردم به سمت آسیب‌های اجتماعی که زمینه‌ساز بسیاری از بیماری‌ها است نروند. جای خالی حامیان مالی در فیلم سلامت اغلب تولیدکنندگان مواد مضر برای سلامت انسان از قبیل شرکت‌های تولیدکننده نوشابه، سیگار و فست فودها می‌توانند به عنوان حامی مالی یا اسپانسر در سینما حضور پیدا کنند.
*چقدر مسائل مالی در این بخش دخیل است؟
انجام فعالیت های مشارکت با حامیان بخش سلامت، اتفاقی است که من هم تجربه آن را دارم. اما از سوی فعالان این بخش، خواست و اراده‌ای برای مشارکت وجود ندارد. سینما باید چنان اعتمادسازی کند که حامیان مرتبط با حوزه سلامت ترغیب شوند و در این عرصه سرمایه‌گذاری کنند. بارها دیده ام که اسپانسرها، به تعهدت خود عمل نکرده‌اند و نوعی بی‌اعتمادی به وجود آورده‌اند. با این رویه نمی‌توانیم به حضور این نوع حامیان مالی امیدوار باشیم. تعامل باید دوطرفه باشد و این تعامل می‌تواند هم به معرفی بهتر این برندهای مرتبط با سلامت منجر شود و هم چالش‌های اقتصادی تهیه‌کنندگان را کاهش دهد تا سراغ اسپانسرهای تولیدکننده مواد مضر نروند. من معتقدم اگر اجزای یک فیلم به درستی چیده شده باشد، موضوع سلامت هم می تواند به تولید آثار پرمخاطب و پرفروش ختم شود. می دانید که صداوسیما به دلیل همکاری نکردن در پخش تبلیغات فیلم‌ها، باعث شده بخشی از مردم در جریان اکران اثار قرار نگیرند. درحالی‌که باید به سینما و سینماگران کمک کند. زیرا سینماگران به تلویزیون کمک بسیاری کرده‌اند اما امروز این رسانه تبلیغات ما را پخش نمی‌کند و غیرمستقیم، نظرها به سمت شبکه‌های خارجی مثل "جم" و "ریور" می رود. امروز رسما شبکه جم با یک رقم اندک فیلم‌ها را تبلیغ می‌کند. مثلا برای ۷۵ نوبت پخش تیزر یک فیلم فقط ۶ هزار دلار می‌گیرد(یعنی هر نوبت پخش فقط ۲۴۰ هزار تومان) خوب اگر این تبلیغ در ایران بشود؛ برای ما افتخار است اما متاسفانه تلویزیون به این مسائل اهمیتی نمی‌دهد. اینها همه هزینه تهیه کننده را افزایش می دهد و انتخاب موضوع برای آثار سینمایی را دشوار می کند.
*در فیلم هایی که تهیه کرده اید، به چه شکل وارد بحث سلامت شده اید؟
این مسئله بسته به شرایط، شیوه های مختلفی دارد. در فیلم آخرم، «ربوده شده»، به بحث امنیت روحی و روانی در حوزه نشر اطلاعات شخصی آدم‌ها و تبعات سوء آن پرداختیم و نمونه تلخ این اتفاقات که چندی پیش رخ داد نشرعکس‌های شخصی دروازه‌بان پرسیولیس بود که به محرومیت او منجر شد. این حوزه، حوزه فراگیری است و می‌شود با نوشتن فیلم‌نامه‌های جذاب درباره سوژه‌های متفاوت فیلم تولید کرد. به‌شخصه تمایل دارم در بحث نان و تاثیرات آن بر سلامتی مردم فیلمی تهیه کنم.
*جشنواره فیلم سلامت را چقدر در این حوزه موفق می دانید؟ برای تقویت ان چه پیشنهاداتی دارید؟
به نظرم باید به دنبال اهداف تعاملی در جشنواره ها باشیم. مثلا تعامل بخش های مرتبط با موضوع سلامت جامعه با سینماگران برای تولید آثار کیفی تر می تواند جالب توجه باشد. میزان اثرگذاری جشنواره به‌طور حتم در تداوم برگزاری آن است. به نظرم مسئولان هر چه در حوزه فرهنگی سرمایه‌گذاری کنند، در درازمدت می‌توانیم شاهد سود زیادی برای سلامت جامعه باشیم. ما در بحث سلامت با دو حوزه عمده سلامت روانی و جسمی مواجه هستیم. سلامت روان در مقایسه با سلامت جسمانی حوزه ملتهب‌تری است. حوزه ناهنجاری‌های اجتماعی هم بحث گسترده‌ای است. ممکن است یک رفتار غلط در جامعه، طیف گسترده‌ای از شهروندان را درگیر بیماری مهلکی کند و خیلی مسری هم باشد. این موضوعات می‌بایست محور ساخت فیلم‌ها قرار بگیرند تا مایه روشنگری در بین مردم باشند.برگزاری جشنواره سلامت به شرط مدیریت درست می‌تواند اثرگذار باشد. حتی طرح موضوع کردن در جشنواره نیز حداقل باعث می‌شود نظر افکار عمومی به حوزه‌های مختلف سلامت جلب شود و این برای جشنواره دستاورد کمی نخواهدبود.
نظر شما
اخبار برگزیده
پرونده ویژه
تبلیغات متنی