چرا باید در راهپیمایی ۲۲ بهمن شرکت کنیم؟

به گزارش برنا؛ سوالی که امروزه ذهن بعضی از مردم عزیز کشورمان را در فضاهای مجازی و حقیقی به خود مشغول کرده است و مورد بحث و تبادل نظر قرار گرفته است، این سوال است که چرا هر ساله باید در راهپیمایی‌های مختلف شرکت کنیم؟ و اساسا چه دستاوردی را می‌توان برای شرکت در راهپیمایی بر شمرد؟

از دیدگاه این گروه، ملتی که خود با مشکلات گوناگونی مواجه است و از نظر اقتصادی، فرهنگی، سیاسی و اجتماعی با چالش‌های جدی روبروست، شرکت در راهپیمایی چه سودی می‌تواند داشته باشد؟ و چگونه می‌تواند باری از دوش آن‌ها بردارد و در حل مشکلات به آن‌ها کمک کند؟

اینان معتقدند برگزاری راهپیمایی‌های مختلف در کشور و صرف هزینه‌های مختلف برای بهتر برگذار شدن آن‌ها، جز اتلاف وقت، اتلاف سرمایه‌های مالی و انسانی و به دنبال آن، سوق دادن کشور و نظام به حواشی به وجود آمده از حضور گسترده در این گونه مراسمات، نمی‌تواند چیز دیگری را به دنبال داشته باشد.

علاوه آنکه شرکت در راهپیمایی، دشمنان ایران اسلامی را متحدتر و مصمم تر برای مقابله با این نظام مقدس خواهد کرد و بهانه‌ای برای ضربه زدن به انقلاب به دست آن‌ها خواهد داد.

به عبارتی ساده تر از نگاه این افراد، راهپیمایی‌ها به چند دسته تقسیم می‌شوند: دسته اول راهپیمایی‌هایی که به جهت حمایت از دولتمردان و مسئولان برگزار می‌شود و نشان دهنده حمایت از نظام مقدس جمهوری اسلامی است و نفرت و بیزاری از دشمنان این مرز و بوم را به نمایش می‌گذارد.

می‌توان به راهپیمایی هر ساله مردم در سالگرد پیروزی انقلاب اسلامی، 22 بهمن، و یا به راهپیمایی مردم در موارد خاص همچون 9دی اشاره کرد.

شرکت در این نوع از راهپمایی‌ها، مسولان را به وضعیت موجود خوشبین کرده، به گمان آنکه حضور گسترده مردم نشان دهنده رضایت آن‌ها از عملکرد مسولان است، این حضور را به رضایت از عملکرد خود تفسیر کرده، تلاش مضاعفی برای حل مشکلات مردم نخواهند کرد.

دسته دوم راهپیمایی‌هایی است که در حمایت از مظلومین و ستمدیدگان عالم و اعلان انزجار و تنفر از ظالمین، برگزار می‌گردد. راهپیمایی مردم ایران در حمایت از مردم مظلوم فلسطین در روز قدس که هر ساله در آخرین جمعه ماه مبارک رمضان انجام می‌شود، و یا حمایت ایرانیان از مردم مظلوم سایر کشور‌ها همچون مردم ستمدیده یمن، بحرین، افغانستان، عراق و... از این دست راهپیمایی است.

شرکت در اینگونه از راهپیمایی‌ها، نه تنها باری از دوش مردم ستمدیده بر نمی‌دارد، و نمی‌تواند از ظلم و ستم وارد شده بر آن‌ها بکاهد، که موجب می‌شود، تا دشمنان قسم خورده این نظام، فشار‌های مختلفی بر کشور وارد کرده و به بهانه‌های مختلف همچون حمایت از تروریسم و نقض حقوق بشر و... ذهنیت جامعه بین المللی را نسبت به نظام اسلامی تغییر دهند و ایرانیان را در بین ملل جهان، حامی تروریسم و بر هم زننده نظم نوین جهانی قلمداد کنند و زمینه را برای فشار‌‌های مختلف بر مردم و نظام اسلامی فراهم آورند.

در هر حال از هر زاویه که به شرکت در راهپیمایی نگاه می‌کنیم چیزی جز ضرر و زیان بر ملت و نظام اسلامی نخواهیم یافت.

اما پاسخ : جمهوریت و مردمی بودن هر نظامی، آنچنان قدرت توفنده ای ایجاد می کند که تمام مشکلات و موانع سر راه را از جلوی خود بر می دارد، این قدرت بازدارنده در کشورهائی که از استعمار نجات یافته و انقلاب کرده بیشتر خود را نشان می دهد و درباره ملت ایران که انقلابی بر پایه ارزشهای اسلامی بنا نهاده قطعا بازدارندگی بیشتری خواهد داشت.

اسلام ذاتا، عدالت جو و ظالم ستیز است، با انقلاب اسلامی ایران و عَلَم شدن این دین توسط مردم، دشمنی ها با اصل این حرکت قطعا بیشتر و بیشتر خواهد شد، تنها راه مبارزه عینی و عملی با ستیزه جوئیهای دشمن حمایت همه جانبه و پشتیبانی همیشگی مردم است.

نماز جماعت و آیین حج و دیگر مراسم عبادی هم نشان از وحدت مسلمین می کند و خداوند اصرار دارد این وحدت به رخ دشمنان کشیده شود تا در آنها رعب ایجاد کند و آنها با این رعب، اقدام هماهنگی برای از بین بردن مسلیمن انجام ندهند.

راهپیمایی ها و انتخابات، حمایت از نظام اسلام است که اگر انجام نشود هیچ کس نمی تواند دلیلی بر پایبندی مردم به نظام ارائه دهد و همیشه ایندو کار توانسته است حجت را بر آنها که می گویند نظام پشیبانی مردمی ندارد را تمام کند. و بدانید اگر این پشیبانی این چنین به رخ دشمنان کشیده نمی شد آنها همه قوای خودشان را برای از بین بردن نظام بکار می گرفتند و حال آن مصلحت اندیشی های آنها نگذاشته است این اتفاق بیافتد.

اما این که راهپیمائیها مسؤولین را دچار توهم کرده باشد ما که تا بحال این توهم را از کسی نشنیده ایم که مثلا کسی گفته باشد چون مردم در 22 بهمن امسال حضور پررنگی داشته اند این نشان حمایت آنها از دولت وقت است. هیچ تحلیل گری هر چند هم متوهم باشد این تحلیل را نداشته و نشر نداده است.

اما راهپیمائی های در دفاع از مظلومین خصوصا فلسطینیان هم که همه جای دنیا صورت می گیرد باعث شده است اسرائیل پشت مرزهای خود بماند و گرفتار درگیریهای داخلی خود باشد. همین حمایتهای این چنینی سبب شده است تا نیروهای مقاومت داخلی روحیه پیدا کنند و تسلیم خواسته های اسرائیلیها نشوند. 

تعطیلی راهپیمایی روز قدس برای رفع توهم حمایت ایران از تروریسم صحه می گذارد بر تروریسم بودن نیروی مقاومت. اگر با این استدلال راهپیمایی روز قدس بخواهد تعطیل شود آن وقت کار دشمن خیلی ساده می شود زیرا براحتی همه ارزشهای اسلامی را تحلیل غلط کرده و بعد ما را مجبور می کند تا از همه آنها بگذریم مثل این که حجاب را کنار بگذاریم چون متهم هستیم این کار از بین بردن آزادی است و یا قصاص را کنار بگذاریم چون متهم هستیم به حمایت از خشونت و یا دین را کلا از زندگی و سیاست خارج کنیم چون متهم هستیم به کهنه پرستی و ...

با استقامت باید همین راه را ادامه داد و بسیار خوشبین بود به بیداری ملتها علی رغم همه تبلیغاتی که می کنند زیرا بدون این مسیر بشریت بیدار نخواهد شد و قطعا امام زمان علیه السلام هم بدون بیداری بشر ظهور نخواهند نمود.

در آخر ذکر این نکته ضروری است که انقلاب 57 ملت ایران دو مسیر می تواند داشته باشد، یا حمایت مردم از ارکان نظام با روشهائی مثل راهپیمائی و گوش کردن به کلام حکیمانه رهبر دلسوز آن در همه زمینه های اقتصادی و فرهنگی و اجتماعی یا ترکِ این حمایت و تنها گذاشتن نظام خودشان و رها کردن در دست دشمن و برگشت ایران به خودباختگی و ذلت زیر چکمه بیگانان، و قطعا راه سومی وجود نخواهد داشت، تاریخ گذشته و حال، چنین به ما آموخته است.