حسن هدایت در گفتوگو با خبرنگار گروه فرهنگ و هنر خبرگزاری برنا؛ در مورد دور ماندن از سینما در سالهای اخیر گفت: «دلیل دور بودنم از سینما این است که باید کار مناسبی داشته باشیم که دوباره شروع کنم. مدت زیادی است که تلاش میکنم کار جدیدم را جلوی دوربین ببرم و میخواهم محکم وارد سینما شوم. فکر میم این اتفاق با «تکیه دولت» که کاریست در بستر تاریخ معاصر رخ بدهد.»
او درمورد نمایش فیلمها به صورت آنلاین گفت: «فیلمهایی هستند که از نظر فنی طوری ساخته شدهاند که نمایششان در سینما و روی سیستمهای خانگی چندان تفاوتی ندارد اما به نظرم ژانر کمدی در نمایش آنلاین موفق نخواهد بود چون به نفس جمعی مخاطبان در سالن وابسته است. حتما پیش آمده که تماشای فیلمی کمدی در خانه لذت و خنده تجربه همان اثر در سالن سینما را ندارد. البته که فیلمهای ایرانی از نظر فنی طوری ساخته میشوند که تماشایشان در سینما و یا خانه تفاوت چندانی ندارد.»
حسن هدایت درمورد شکستن انحصار پخشکنندگان توسط نمایش آنلاین آثار سینمایی گفت: «به نظرم اگر این پدیده جا بیفتد میتواند موجب ارزانتر شدن فیلمها و دیده شدن آثاری میشود که شانس اکرانشان همیشه کمتر از کارهایی است که با هزینههای زیاد و بازیگران چهره ساخته میشود. اکران از طریق اینترنت فرصت خوبی برای فیلمهای خلاق و کم بازیگر است که بتوانند از سد فیلمهای پربازیگرِ بیمایه بگذرند و در دسترس مخاطب قرار بگیرند. چنین چیزی را ما در شبکه نمایش خانگی و درمورد سریالها هم تجربه کردیم: در ابتدای راه کسی شبکه نمایش خانگی را جدی نمیگرفت اما سریالسازی در این مدیوم جان گرفت و با وجود ساخته شدن کارهای ضعیف ما شاهد سطح بالای سریالها و اعمال سلیقه بالاتری نسبت به مجموعههای تلویزیونی هستیم.»
هدایت درمورد کمدیهای تلویزیونی و سینمایی که معمولا از الگوی اشتباهات (قرار گرفتن آدمی در موقعیت اشتباهی) استفاده میکنند هم گفت: «سادهترین نوع کمدی، کمدی اشتباهات است: آدمی در موقعیتی قرار میگیرد که متعلق به آن نیست. این الگو ساده است و بدون مشکلی ساخته میشود و در واقع تکرار مکررات است. به علاوه بازیگرانی با شکلک و ادا کار را در چنین کمدیهایی پیش میبرند که تعدادشان کم نیست و دستمزدشان زیاد است.»
این سینماگر در ادامه همین بحث افزود: «جامعه ما به دلیل وضعیت اجتماعی و اقتصادی و بحرانهایی که از داخل و خارج متحمل شده است، سطح توقع بسیار پایینی دارد. ما جامعهای عصبی داریم که به دنبال مسکنی موقت برای فراموش کردن درد است. پس به دنبال چیزهای دمدستی، مبتذل و ساده است مانند انتخاب فستفود موقع گرسنگی... در مورد کتاب و فیلم هم همین است و گزینههای دمدستی با استقبال خوبی مواجه میشوند. در حالی که سینما رسانهای فراگیر است اما از این الگوی مخاطبانش پیروی میکند.»
هدایت معتقد است: «نباید از دردسر ممیزی و سانسور در تلویزیون و سینما هم به سادگی گذشت که موجب پایین آمدن سطح سلیقه مخاطب و تکرار در کارها شده است.» 2/5