به گزارش خبرنگار گروه فرهنگ و هنر خبرگزاری برنا، تعداد سالنهای دو فیلمی که از ابتدای تیر ماه اکران میشوند، در تهران در پردیس های هفت سالن به بالا در چهار سالن و در شهرستان ها پردیس های پنج سالن به بالا در سه سالن خواهد بود. همچنین برای این دو فیلم تا سه هفته، کف فروش محاسبه نمیشود و اگر در این اکران شرایط مناسبی از نظر استقبال به وجود نیامد امکان اکران دوم در زمانی دیگر فراهم باشد.
دویست میلیون تومان وام بلاعوض به همراه 300 میلیون تومان وام چهار درصدی درنظر برای این فیلمها گرفته شود. پیش از این نیز 60 میلیون تومان جهت تبلیغات فیلم های اولین اکران سال 99 درنظر گرفته شده بود.
با وجود همه حمایتهایی که سازمان سینمایی برای اولین فیلمهای اکران پس از کرونا در نظر دارد به نظر میرسد همچنان اکران این فیلمها با ریسکی بالا برای تهیهکنندهها و سرمایهگذارهایشان مواجه است چرا که با توجه به هزینه بالای فیلمسازی در سالهای اخیر بعید است که مبالغی مثل 500 میلیون تومان وام بتواند خطر شکست را کاهش دهد.
بسیاری از سینماگران پیشنهاد دارند که اولین فیلمهای اکران آثاری باشند که فروش کمتری داشته که به نظر میرسد سازمان سینمایی نیز چنین تصمیمی در انتخاب آثار اولین اکران دارد اما قطعاً چنین فیلمهایی نمیتواند تضمینی بر عادیسازی شرایط و بازگشت مردم به سینماها باشد. در این شرایط ویژه که نیاز به ایجاد فضایی ایمن به لحاظ بهداشتی برای مخاطبان داریم قطعاً باید به اکرانی مناسب که خطر شکست برای تهیهکنندهها را به حداقل برساند نیز فکر کنیم که ممکن است تنها راهکار باقیمانده حمایت وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی باشد.
به همین بهانه در گفتوگو با دو تهیهکننده میزان حمایت سازمان سینمایی از دو فیلم اول در اکران پس از کرونا را مورد بررسی قرار دادیم که در ادامه میخوانید:
سالور: اگر زیرساختها فراهم بود امروز برای جبران خسارتها مجبور به بازگشایی سینماها نبودیم/ حمایتهای مطرح شده هیچ کمکی به صاحبان آثار نمیکند
ساسان سالور تهیهکننده سینما در گفتوگو با خبرنگار گروه فرهنگ و هنر خبرگزاری برنا، اظهار داشت: در شرایطی که تولید یک فیلم ساده بودجهای بیش از 4 میلیارد تومان دارد حمایت 200 میلیون تومانی وام بلاعوض و 300 میلیون تومانی با وام 4 درصد هیچ کمکی برای تهیهکنندهها و سرمایهگذار فیلمهای اکران شده نخواهد کرد.
سالور خاطرنشان کرد: مطمئناً اولین فیلمهایی که پس از بازگشایی سینماها اکران میشوند با کمبود مخاطب مواجه و از آنها استقبال چندانی نخواهد شد چرا که در این وضعیت که هنوز شیوع بیماری کرونا از بین نرفته و ترس ابتلا به آن وجود دارد طبیعی است که مردم ترجیح دهند در فضاهای سرپوشیده مثل سینماها حاضر نشوند.
این تهیهکننده در ادامه اظهار داشت: اما با وجود این شرایط ویژه چارهای جز اکران نیست و انتظار میرود وزارت ارشاد، سازمان سینمایی و دیگر متولیان فرهنگ و هنر کشور حمایتهای بیشتری در برنامه خود برای فیلمهای اکران شده قرار دهند وگرنه مبالغی که به عنوان وام مشخص شدهاند کمکی به تهیهکنندهها و سرمایهگذارها نخواهد کرد.
تهیهکننده فیلم سینمایی «سه کام حبس» تأکید کرد: وقتی ما زیرساختهای اکران را فراهم نکردهایم یا هر زیرساختی که وجود داشته را نابود کردهایم راهی جز حمایت مستقیم مالی باقی نمیماند و دولت مجبور است با تزریق پول به فیلمهایی که ریسک اکران را به جان خریدهاند میزان خسارت را به حداقل برساند اما اگر زیرساختها فراهم بود به چنین حمایتهایی که فایده چندانی ندارند نیز نیاز نبود.
او افزود: ما اگر سینمای سرباز داشتیم و مردم میتوانستند در پارکها به دیدن فیلمها بنشینند میزان خسارتی که متوجه سینمای ما شده بسیار کمتر میشد، من نمیدانم چرا طرحهایی مثل سینمای سیار یا سینمای سرباز را در کشور ما جدی نمیگیرند و بعضاً با آن مخالفت میکنند در حالیکه در همه جای دنیا چنین سینماهایی وجود دارد و مردم هم از آنها استقبال میکنند. ما حتی در بحث اکران آنلاین نیز زیرساختها را فراهم نکردهایم و میبینیم فیلمها بلافاصله پس از اکران به صورت قاچاق در دسترس همه قرار میگیرند.
این تهیهکننده در ادامه اظهاراتش گفت: امکان پیدا کردن کسانی که فیلمها را قاچاق میکنند وجود دارد و به راحتی میتوان این افراد را در هر کجای کشور که هستند شناسایی کرد اما هیچ همت و انگیزهای برای این کار وجود ندارد. باید مشخص شود که منافع این اتفاقات به چه اشخاصی میرسد. با همکاری و همراهی نهادها و گروههای مختلف میشد که در اکران آنلاین شاهد اتفاقات بهتری باشیم. به نوعی اکران آنلاین میتوانست در بهترین شرایط خسارتها را جبران کند تا ما مجبور به بازگشایی سینماها در شرایطی که جان هموطنانمان در خطر است، نباشیم. به شخصه به عنوان یک تهیهکننده اگر دیدن فیلمم در سینما منجر به مبتلا شدن یکی از هموطنانم به کرونا شود، میلی به بازگشایی سینماها ندارم.
سالور تأکید کرد: یکی دیگر از زیرساختهایی که میتوانست فراهم شود تا به نجات سینما بیاید همکاری اپراتورهای مختلف با سینما بود به طوری که فیلمها به صورت رایگان در فضای اینترنت قرار داده شوند و اپراتورها مبلغ اینترنت مصرف شده را به فیلمها بدهند اما به دلیل عدم همکاریهای لازم این شرایط نیز فراهم نمیشود. اگر اپراتورها این همکاری را داشتند هیچ فیلمی در روزهای کرونا متضرر نمیشد.
او افزود: متأسفانه هیچ زیرساخت و حمایتی وجود ندارد. حتی تیزرهای تبلیغاتی در تلویزیون نیز قرار نیست به صورت رایگان در اختیار فیلمها قرار گیرد یا هزینه بیلبوردهای تبلیغاتی در سطح شهر به حداقل برسد. متأسفانه تنها راه باقی مانده همان اکران و حمایت دولت است ولی حمایتی که این روزها مشخص شده به هیچوجه پاسخگوی نیاز فیلمها برای جلوگیری از خسارت و ضرر اقتصادی کافی نیست.
تهیهکننده فیلم سینمایی «آمین خواهیم گفت» اظهار داشت: وقتی که در کشور ما حتی صداوسیما هم قانون کپیرایت را رعایت نمیکند ما نمیتوانیم مشمول قانون کپیرایت بشویم. متأسفانه همانطور که تأکید دارم فراهم بودن زیرساختها میتوانست ما را از این وضعیت نجات دهد، فراهم نبودن زیرساختها باعث شده چارهای جز بازگشایی سینماها نداشته باشیم اما امیدوارم بحران کرونا مسئولان ما را بر آن داشته باشد که در مدیریتشان آیندهنگر باشند و زیرساختها را برای معضلات مشابه آماده کنند.
علیخانی: کمتر خانوادهای در این شرایط به سینما میرود/ فیلمهایی اکران شوند که مخاطبانشان افراد مجرد هستند/ حمایتهای دولت به سینماگران و سینمادارها باید بیشتر شود
عبدالله علیخانی، تهیهکننده با سابقه سینما، در گفتوگو با خبرنگار گروه فرهنگ و هنر خبرگزاری برنا، اظهار داشت: در طول 52 سالی که در سینما فعالیت میکنم هیچگاه شاهد چنین تعطیلاتی برای سینما نبودم. تنها تعطیلی ناگهانی که در این دوران به یاد دارم مربوط به سال 1353 یا 54 میشود که یک روز سینمادارها در اعتراض به گرانی بلیت اعتصاب کرده و سینماها را تعطیل کردند.
علیخانی تصریح کرد: تعطیلی 4 ماهه سینما شرایط ویژهای به وجود آورده است و واقعاً نمیتوان به تعطیلی سینماها ادامه داد چرا که ضررهای مالی هر روز بیشتر و غیر قابل جبران میشود. با بازگشایی سینماها قطعاً خانوادهها به سالنها نمیآیند و سینماها باید به مخاطبان تکبلیت یا دو بلیتی توجه کنند.
او افزود: پیش از انقلاب در بین سینماداران اصلاح فیلمهای لاتی و خانوادگی وجود داشت به این معنا که فیلمهای لاتی را مختص افراد مجرد میدانستند و افراد مجرد نهایتاً با دوستانشان به سینما میرفتند که اصطلاحاً به این آثار، فیلمهای تک بلیتی هم میگفتند اما برخی فیلمها که خانوادگی بودند اعضای خانواده با هم به تماشای آنها در سالنهای سینما میرفتند. در شرایط حاضر نیز فکر میکنم سینما باید بیشتر به فیلمهایی توجه کند که مجردها را جذب کند و سینما مجبور است به فیلمهای تک بلیتی فکر کند چرا که در شرایط حاضر بعید است اعضای خانواده برای دیدن فیلم به سینما بروند.
تهیهکننده فیلم سینمایی «آواز قو» در ادامه گفت: فیلمهایی که بلافاصله پس از بازگشایی سینماها اکران میشوند ریسک بالایی را به جان میخرند چرا که قطعاً در شرایط حاضر نمیتوان انتظار داشت که مخاطبان سینمای ما به اندازه سال گذشته باشد. این در حالی است که سال گذشته هم با 3 میلیون کاهش مخاطب مواجه بودیم و امسال این رقم قطعاً با توجه به شیوع کرونا و شرایط بد اقتصادی بسیار بیشتر میشود.
این تهیهکننده در ادامه گفت: متأسفانه تا امروز در بحث حمایت از سینماداران و سینماگران هیچ اتفاقی رخ نداده و هر چه بوده و حمایتی صورت نگرفته و همه چیز در حد حرف و صحبت بوده که به عمل نرسیده است. حمایت از سالنهای سینما با 10 میلیون تومان وام هیچ اتفاق مثبتی را برای سینمادارها در پی نخواهد داشت. قدیمیترین و سادهترین سالنهای سینما در طول ماه 10 میلیون تومان هزینه دارند و این حمایت تنها میتواند یک ماه از هزینه سادهترین سالنها را تأمین کند.
او افزود: برای تهیهکنندهها نیز اتفاق مثبت چندانی رخ نداده، فیلمهایی که در این شرایط پر خطر اکران میشوند باید حمایت بیشتری داشته باشند و برای فیلمی که حدود 4 یا 4 و نیم میلیارد تومان هزینه شده 300 میلیون تومان وام کمکی محسوب نمیشود. من شرایط اقتصادی را درک میکنم و میدانم که کشور در وضعیت بدی به لحاظ اقتصادی وجود دارد اما فلسفه وجودی دولت همین است که در چنین مواقعی با قدرت به حمایت از صنوف بیاید و ضررها را به حمایتهایش به حداقل برساند اما تا امروز هیچ قدم مثبتی در این زمینه برداشته نشده است.
علیخانی تصریح کرد: هیچ راهی برای نجات سینما جز حمایت دولت وجود ندارد. دولت باید با استفاده از نظرات کارشناسان و بررسی همه جوانب به کمک سینما بیاید. همه مشاغل از شیوع ویروس کرونا به شدت متضرر شدند اما به نظر من اهالی هنر و سینما متحمل بیشترین ضرر شدند. سینماهای بخش خصوصی وضعیت به مراتب بدتری دارند و اگر قرار است حیات سینماها حفظ شود باید به حمایت از آنها فکر کرد./۴