آزاده آل ایوب مجری برنامه های کودک و نوجوان در خصوص اینکه کودکان در شرایط کرونا آسیب پذیر ترند واینکه آیا در این شرایط رسانه های ملی مانند تلویزیون و سینما اتفاق خوبی را رقم زدند یا خیر؟ به خبرنگار سرویس فرهنگ و هنر خبرگزاری برنا گفت: در این شرایط وخیم کرونا من با همراهی و همکاری آقای بابایی حدود 10 الی 12 کلیپ کودک ضبط کرده ام که همچنان از شبکه پویا در حال پخش شدن است. زمانی که پای این برنامه های کودک می نشینید متوجه می شوید که از ریتم بالایی برخوردار و شادی بخش است و به هیچ عنوان غم، اندوه، استرس و اضطرابی را به کودک منتقل نمی کند. من به شدت مخالف هستم که نباید بیشتر از این با کودکان در مورد کرونا صحبت کرد. در حال حاضر در شبکه هدهد برنامه ای به نام «من و نقاشیم» را به اجرا گذاشته ام و کودکان نقاشی هایشان را برای ما ارسال می کنند در مرحله اول این برنامه کودکان درمورد کرونا آثار خود را می فرستادند اما بعد از گذشت چند هفته خواستار این شدیم که دیگر راجع به این بیماری هیچ اثر هنری نفرستند چرا که کودکان اصلا نباید درگیر این ویروس شوند درواقع کرونا برای بچه ها حکایت دلار و یورو و گرانی های ما بزرگ ترها است و باید هرچه زودتر از ذهن این کودکان پاک شود زیرا ممکن است این ترس با او بماند.
او ادادمه داد: در واقع کودک در این مشکل هیچ سهمی ندارد. با تذکر های ما بزرگ تر ها که به او گوشزد می کنیم دست به جایی نزن و مدام دست هایش را ضد عفونی می کنیم و با ترس از او می خواهیم ماسک را از روی صورت خود برندارد همه این عوامل باعث می شود کودک اثر مثبتی از دورانی که در آن سپری می کند نداشته باشد. ما بزرگ تر هستیم و قدرت حل مسائل را داریم اما فرزندان این قدرت را ندارند. در این شرایط چون توانایی رفتن به مدرسه را ندارند و دلتنگ دوستان خود و محیط های باز و سرسبز هستند باید بدون حرف و صحبتی از کرونا برایشان دلیل و منطق بیاوریم و اگر بشود در خانه و یا حتی رسانه بر اساس امکاناتی که وجود دارد محیط مناسبی را فراهم کنیم و از طریق بازی های آموزشی وخلاقیت های جدید آن ها را سرگرم کنیم و درکنارشان باشیم چرا که آن ها بیش از هر چیز دیگری از والدین توجه، همیاری و همکاری می خواهند . این همکاری بستگی به رسانه ها و والدین دارد و این دو در کنار هم باعث می شود که کودکان از تله ی ایجاد شده ی کرونا بیرون کشیده شوند.
آل ایوب در پایان با اشاره به اینکه این روزها کودکان دسترسی بیشتری به فضای مجازی دارند و مدرسه هایشان هم در همین فضا می چرخد و ممکن است خطراتی به همراه داشته باشد وظیفه ی دیگر رسانه های فرهنگی را اینگونه بیان کرد: در حال حاضر کودکان به صورت آنلاین و با اینترنت سرگرم بازی، فیلم و مدرسه هستند اما در دوران قدیم اینگونه نبود و ما بیشتر سرگرم برنامه های تلویزیون وانیمیشن ها بودیم و همین علاقه به کارتون ها باعث می شد درس هایمان را به خوبی بخوانیم تا بتوانیم در کنار آن زنگ تفریح داشته باشیم و سراغ برنامه های تلویزیون برویم. به نظر من در آموزش و پرورش و مدارس بهترین زنگ تفریح برای کودکان آن چیزی است که به آن علاقه مند هستند در سال های قبل اینگونه بود که فرزندان به استیج و سالن های شخصیت های محبوبشان می آمدند و کلی شادی می کردند به نظر الان نیز می شود در بین کلاس های شاد همچین استیج هایی را طراحی کرد زیرا همین کار باعث می شود که کودک خسته نشود و فضا برایش تکراری جلوه نکند درواقع در بین کلاس درس به عشق اینکه تا ساعاتی بعد قرار است برنامه ی محبوبی را تماشا کند وبا آن شخصیت ها به صورت زنده ارتباط برقرار کند و حتی با فکر اینکه زنگ تفریح پیش رویش با مسابقه ی جذابی یکی می شود تمام فکر و حواسش را پای درس می گذارد و همین امر باعث می شود پیشرفت داشته باشد و فضا به هیچ وجه برای دانش آموز خشک و خسته کننده نخواهد شد.