فیلمسازی برای کودکان اصلا کار ساده و آسانی نیست/اصول تربیتی و روانشناختی لازمه شکل گیری ارتباط کودکان و نوجوانان با فیلم/آثار در دست تولید باید منطبق با فرهنگ خانواده باشد

تحقیقات نشان داده است که کودکان و نوجوانان امروزه بدون مدیریت زمان درگیر استفاده از رسانه های مختلف هستند و این مسئله می تواند وجوه مثبت و منفی بسیاری را در بر داشته باشد .

آیا مدیران و سیاست گذاران رسانه های مختلف جایگاه کودکان و نوجوانان را می شناسند و از تاثیر خود بر این گروه سنی مطلع هستند؟.

احمد مازنی، رئیس کمسیون فرهنگی مجلس دهم  در خصوص اینکه تولیدات تلویزیون چقدر می تواند برای کودکان و نوجوانان مفید باشد به خبرنگار سرویس فرهنگ و هنر برنا گفت: یک بخش مطلب به  اصل تاثیر فیلم  در رفتار، روان، مسائل  اجتماعی، فرهنگی و تربیتی انسان مربوط می شود و این ها اختصاصی به کودک و نوجوان و بزرگسال ندارد به طور کل  فیلم به شدت تاثیر گذار است مخصوصا فیلمی که در سینما مشاهده می شود به این دلیل که تمرکز کاملا روی آن زیاد است، در واقع این تاثیر بستگی به محتوا و جنبه‌های فنی و کاراکترهای حاضر در فیلم دارد. جهان کودک و نوجوان از لحاظ سن تفاوت ها و پیچیدگی های خاصی نسبت به بزرگسالان دارد، کودکان و نوجوانان در سنین 8 تا 11 سال هنگامی که  فیلم سینمایی را مشاهده می کنند نمی توانند فیلم و واقعیت را از هم  تفکیک کنند و کار سینمایی را به یک واقعیت می پندارند، در نتیجه با صاحبان نقش های مختلف فیلم ارتباط برقرار کرده و همه رفتارها را واقعی تصور می کنند بنابر این در اصل ارتباط کودکان و نوجوانان با فیلم حتما باید با رعایت اصول تربیتی و روانشناختی صورت بگیرد و خانواده ها باید مراقب باشند تا فرزندانشان در شبکه های مختلف پای هر فیلمی ننشینند و هر فیلمی را نگاه نکنند.

او افزود: باید بین فیلم های کودکان و بزرگسالان تفاوتی باشد حتی ممکن است در اثر تولید شده شرایط سنی مشخص نشده باشد و بزرگتر ها باید مدیریت و کنترل کافی داشته باشند. کودکان و نوجوانان فیلم را واقعیت می پندارند و این واقعیت پنداری باعث می شود اگر یک  فیلم خشن پخش شود کودک خود را در آن نقش ببیند و حتما فرصتی پیدا می کند  تا آن را ایفا می کند. در طرف دیگر از بسیاری واقعیت های زندگی مانند مسائل جنسی، فرهنگی و اجتماعی آگاه  نیستند و چون با این واقعیت ها آشنایی ندارند دچار اضطراب می شوند و کنترل آن کار بسیار مشکلی است و باعث گرفتاری برای خود و خانواده می شوند. بنابراین چه در تلویزیون چه در سینما  کارشناسان  و صاحب نظران باید در انتخاب محتوا و موضوع و هم در انتخاب ژانر و هنرپیشه ها و بازیگران دقت و مراقبت کنند.

مازنی خاطرنشان کرد: آثاری که در تلویزیون تولید می شود باید منطبق با فرهنگ خانواده و جامعه باشد، در کنار این مسائل باید به  ارتباط بچه ها با اینترنت پرداخت چون یک امر مهم تلقی می شود؛ در واقع هنگامی که کودکان در اینترنت هستند ممکن است با برخی فیلم ها و آثار سینمایی مواجه شوند که کاملا در جهت ابتذال و انحراف روانی، اجتماعی، فرهنگی  و رفتاری قرار بگیرند و باید خانواده ها و صدا وسیما بر این مسئله مدیریت داشته باشند.

احمد مازنی در  پایان  با اشاره به اشکالات این تولیدات و اینکه چه کاری به روند بهبود آن کمک می کند بیان کرد: من فکر میکنم حتما مشاوران و کارشناسانی هستند که کنترل و نظارت کافی دارند اما من زیاد اطلاعی ندارم و تا جایی که میدانم در وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی یک هیئتی وجود دارد برای صدور مجوز تهیه فیلم و باز هم هیئت دیگری وجود دارد برای اکران فیلم. درست نمیدانم آیا کل جنبه های مربوط به سنین مختلف را همین هیئت ها بررسی میکنند یا توسط افراد دیگری بررسی می شود اما من از مسئولان وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی به خصوص معاونت سینمایی میخواهم اگر کنترلی بر این ماجرا ندارند حتماً برای آرامش خانواده ها نظارت کافی بر آثاری که منتشر و پخش می‌شوند، داشته باشند.

او در پایان تأکید کرد: موسساتی که برای کودکان فیلم تهیه می‌کنند نباید تصور کنند که تهیه فیلم برای کودکان آسان است، اتفاقاً کار برای بچه ها به مراتب سخت تر از تولید فیلم برای بزرگ تر ها است و موسسات باید از کارشناسان و مشاوران، روانشناسان، جامعه شناسان، مربیان  دینی وتربیتی استفاده کنند و متولیان دولتی و غیر دولتی هم باید با این نگاه پدرانه و مادرانه به فرزندان جامعه نگاه کنند.