من و مادرم: تئاتر

به گزارش گروه فرهنگ و هنر خبرگزاری برنا، احمد مایل فارغ‌التحصیل کارشناسی بازیگری و کارگردانی از دانشگاه تهران و دانشکده هنرهای زیبا، کارشناسی ارشد کارگردانی دانشگاه تربیت مدرس که پیش‌تر مدیر تِئاتر و مدرس تِئاتر در دانشگاه شهید بهشتی بخش فوق برنامه جهاد دانشگاهی، مدیر تئاتر و مدرس تئاتر در دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی، مدرس تئاتر استان های کشور از طرف اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی بوده در مجموعه‌ داستان‌های «من و مادرم» قصه‌های کوتاهی روایت کرده که در ادامه به قلم او سومین قسمت از این مجموعه داستانی را می‌خوانید.

مقدمه:

سلسله داستان های «من و مادرم» شامل مجموعه روایت هایی است که درون آن اتفاقاتی رخ می‌دهد، هر قسمت قصه‌ای مستقل دارد که البته در کل از نظر روند کلی، روح داستان‌ها مرتبط هستند.

شخصیت ها به مرور معرفی می شوند که در قالب مسائل اجتماعی و هنری، با فرمت طنز روایت می‌شوند.

امیدوارم،  بتوانم لحظه های شیرینی گزارش بدهم ، که انتقاد هایم مورد عنایت مسئولین قرار بگیرد.

اکنون سومین روایت من، از مجموعه «من و مادرم»، «تئاتر» است.

روایت سوم : تئاتر

انسان های اولیه از زمان حیات نخستین امکان زندگی روی زمین ، هنررامی شناختند، آنها درغارها زندگی می کردند وبردیواره غارها ، باسنگ نقاشی می کردند، نقاشی آنها برآیندنیازشان به پیروزی اشان به شکاربود، آنهانقس حیوانات را درحالی که نیزه ای ازچوب وسنگ بود برآنها

دربدن اشان رفته بود، ترسیم می  کردند.

این نقاشی ها به آنها الهام می بخشیدکه بتوانند حیوانات را شکارکنند، .

آتش که کشف شد، انسان های اولیه علاوه براینکه به  نیازهای زندگی اشان را راحت تربه دست می آوردند، برای شکرگزاری  ازخداوندان آیین هایی اطراف آتش انجام می دادند. 

این آیین ها ریشه واساس تئاتر به حساب می آید.

تئاتر در یونان باستان باریشه ادب و شعر همراه با بازی باعث گردید هنرمندانی دانشمند و بازیگروکارگردانان آگاه به جامعه تحویل دهند. 

نویسندگانی همچون سوفوکل ، اورپیدو آیسخلوس که از کتاب شعرارسطو الهام می گرفتند.، نمایشنامه های جاودانه ای  بود

امروزه تئاتربدل به نیازی اصلی شده است و نشان هنری هرملتی است.

در ایران ، هم متاسفانه  چندان بایدوشایدبه دلیل دوگانگی افکارحاکم برجامعه و تفکرپنهانی و معتقدبه تغییرات اساسی درترویج  ایده های بی شمار، رشدو نمو نداشته است.

تئاتربه دلیل عدم حمایت مالی و معنوی ازطرف وزارت فرهنگ و ارشادجمهوری اسلامی ایران و واگزاری آن به بخش خصوصی ، هنری گرانقیمت و دور دست برای لایه های زیرین جامعه شده است.

ولی زمانی باعث تاسف می گرددکه درشهرستان ها هم باوجودارائه تئاترارزان قیمت ، مورداستقبال واقع نمی ش۶

پس ازنظرسنجی ازعموم چند فاکتور علت را بازگومی کند.

۱ - عدم شرکت اهالی هنرتئاتر درکارگاه های آموزشی 

۲. عدم تلاش بازیگران و عوامل تئاتربرای درک تئوری  روزتئاتر

۳ عدم تلاش بازیگران برای دستیابی به تئوری و عملی تئاتر

۳- عدم حمایت مالی و معنوی ازطرف ارگان های پولدارشهرستان ها مانند شهرداری ، شورای شهر، واداره کل آموزش 

چنانچه فکری اساسی برای رشدتئاتردرتهران و شهرستانها نشود، لطمه ای  اساسی به این هنرواردمی شود