به گزارش گروه اجتماعی خبرگزاری برنا؛ روند بهبود این بیماری کند است و در بیشتر بیماران حدود دو سه سال طول میکشد. البته شروع سریعتر درمان طول دوره بیماری را کوتاهتر میکند.این عارضه در همه سنین دیده میشود و زنان چهار برابر بیشتر از مردان به آن دچار میشوند.
شیوع آن نیز بیشتر بین سنین 50 تا 60 سال است. نکته مهم آن است که حدود ۱۰ درصد از مبتلایان به ناتوانی و محدودیت حرکت ماندگار دچار میشوند.با این حال، در برخی از بیماریهای مزمن مانند آرتریت روماتوئید، دیابت، تیروئید و سرطان میزان ابتلا به شانه منجمد بیشتر است. مثلا 2 تا 10 درصد بیماران دیابتی به کپسولیت چسبنده مبتلا میشوند.درمانهای غیرتهاجمی توصیهشده برای این بیماری شامل موارد زیر است:
داروهای ضدالتهابی مانند ایبوپروفن و ناپروکسن. فیزیوتراپی، ورزشهای کششی و حرکتدرمانی برای تقویت عضلات شانه و لیزردرمانی.لیزردرمانی به معنی استفاده از نور لیزر برای درمان است. این روش درمانی بدون عارضه است و در افراد مسن بهخوبی تحمل میشود. لیزرهای کمتوان در درمان بسیاری از اختلالات عضلانی اسکلتی مانند: استئوآرتریت، درد گردن، اختلال تاندون و مفصل به کار میرود.
شانه منجمد با التهاب و درد در مفصل آغاز میشود و در این مرحله لیزردرمانی کمتوان (سرد) موجب برطرف شدن التهاب و کاهش درد شبانه و کاهش درد در حین فعالیت بیماران است و سرعت بهبود را بالا میبرد.در مرحله دوم بیماری که خشکی و سفتی مفصل شروع میشود و موجب محدودیت فعالیت روزانه بیماران است لیزردرمانی با تاثیر بر بهبود عملکرد زیستی موجب برطرف شدن چسبندگی و افزایش دامنه حرکت مفصل است.
شانه منجمد پس از ضربه و آسیب به شانه و در افرادی که بهتازگی عمل جراحی شانه انجام دادهاند به دلیل تغییر کلاژن بافتی و فیبروز نسجی شایع بوده و لیزردرمانی روشی ایمن و غیرتهاجمی است که با افزایش جریان خون در موضع مبتلا موجب اصلاح کلاژن بافتی و ترمیم نسج میشود.