تحریم متقابل، راهکار آزادسازی پول‌های بلوکه شده در کره جنوبی

به گزارش گروه اقتصادی خبرگزاری برنا، چندی پیش حسین تنهایی، رئیس اتاق بازرگانی مشترک ایران و کره جنوبی، اظهار کرد کره جنوبی بین 6/5 تا 9 میلیارد دلار از پول ایران را بلوکه کرده است.

وی همچنین گفته بود طرف کره ای با تهاتر این مقدار از پول با کالاهای مورد نیاز ایران موافقت کرده اما با این حال اقدام خاصی انجام نمی‌دهد.

این حرکت کره جنوبی در حالی رخ داده که تحریم ایران توسط آمریکا، مبادلات بانکی را بین ایران و سایر کشورها با دشواری‌های بسیاری همراه کرده است.

با این وجود مبادلات با کره جنوبی پیش از این به میزان قابل توجهی انجام می‌شد و همان طور که شاهد هستیم، محصولات کره‌جنوبی بخش قابل توجهی از بازار کالایی ایران را تشکیل می‌دهد و پیش از آغاز تحریم‌ها، این کشور مقصد بخش قابل توجهی از میعانات گازی تولید شده در ایران بود.

با این وجود اکنون سئول اقدام به بلوکه کردن پول ایران کرده و مانع دسترسی تهران به سرمایه خود می‌شود.

در این میان مساله‌ای که وجود دارد این است که واردات کالای کره‌ای به ایران همچنان به قوت خود ادامه دارد و تولیدات این کشور همچنان در ایران به وفور یافت می‌شود. محصولاتی که از خودروهای سطح متوسط تا لوکس، تا لوازم خانگی و بخش عمده‌ای از بازار موبایل را در بر می‌گیرد.

این محصولات حتی در شرایط تحریم به صورت گسترده در کشور وارد می‌شوند و به نوعی مردم را به خود معتاد کرده‌اند. در این راستا می‌توان به بسته شدن نمایندگی‌های رسمی شرکت‌های «سامسونگ» و «ال-جی» اشاره کرد که با وجود این امر، همچنان استفاده از این محصولات در کشور به صورت جدی ادامه دارد.

در نتیجه زمانی که کشور کره جنوبی تمایل تجار ایرانی به واردات را می‌بیند، باز هم می‌تواند با تکیه بر بهانه تحریم، پول‌های بیشتری از ایران را بلوکه کند.

در این میان راهکاری که تجار و مردم ایران می‌توانند به کار گیرند، این است که تحریم متقابل انجام دهند و محصولات این کشور را خریداری نکنند چراکه این موضوع خریج جریان نقدینگی را از ایران به سمت کره رفته رفته کند و در نهایت متوقف خواهد کرد.

به این صورت که اگر خرید محصولات تولیدی این کشور در ایران کاهش پیدا کند، تجار نیز کمتر نیاز به واردات از این کشور خواهند داشت و در نهایت می‌توانند، مانع ورود دلار از ایران به کره شوند.

چنین رویکردی می‌تواند قدرت چانه‌زنی تجار ایرانی را افزایش دهد، چرا که بدون شک تولیدکنندگان کره‌ای به هیچ عنوان تمایل ندارند که چنین بازار پر تقاضایی را از دست دهند. اما اگر تقاضای کالاهای کره‌ای همچنان ادامه داشته باشد، طرف کره‌ای نسبت به نیاز ایران اطمینان دارد و هیچ گزینه‌ای را در اختیار تجار ایرانی قرار نمی‌دهد.

از این رو احتمال آن وجود دارد که ادامه واردات گسترده از کره جنوبی به بلوکه کردن بیشتر سرمایه ایران در این کشور منتهی شود. این در حالی است که کاهش واردات و حتی توقف مقطعی آن می‌تواند، اولتیماتومی باشد برای تولیدکنندگان کره‌ای که بازار خود را از دست خواهند داد. نتیجه چنین اولتیماتومی این خواهد بود که خود تولیدکنندگان کره برای بهبود روابط با ایران با دولت سئول وارد مذاکره خواهند شد. این جریان به نوعی می‌تواند راه‌گشای آزادسازی پول‌های بلوکه شده ایران در کره جنوبی باشد. 5