تولید سریال ها توسط افرادی که به هنر و مسائل جامعه نمی اندیشند به ابزاری برای کاسبی تبدیل می شود

یکی از انتقاداتی که به سریال‌های تلویزیون وارد است معمولاً این است که اصطلاحاً به سریال‌ها آب بسته شده و زمان روایت قصه‌شان کمتر از تعداد قسمت‌هایی است که در سریال می‌بینیم و در واقع بخش‌های اضافی بسیاری به سریال‌ها اضافه می‌شود.

جبار آذین، منتقد سینما و تلویزیون، در پاسخ به این پرسش که آیا چنین انتقادی را به سریال‌های تلویزیون وارد می‌داند یا خیر؟ به خبرنگار فرهنگ و هنر خبرگزاری برنا گفت: یکی از مهم‌ترین نقایص ساز و کار در تولید مجموعه‌های تلویزیونی در اختیار قرار دادن تولید این نوع آثار به افرادی است که کمتر به فرهنگ، هنر، سلیقه و نظر مخاطب اهمیت قائلند. آن‌ها به عبارتی با تولید سریال‌های تلویزیونی از این راه کاسبی می‌کنند.

او افزود: یک مجموعه تلویزیونی باید دارای جذابیت ها، کشش ها و تعلیق ها، داستان و مضمون جذاب باشد و منطبق با فرهنگ جامعه و سلیقه مخاطب مفاهیم و پیام های خود را به بینندگان انتقال دهد اما تولید سریال‌ها توسط افرادی که به هنر و به مسائل جامعه نمی اندیشند به ابزاری برای کاسبی تبدیل می‌شود. بدین‌گونه که داستانی که می‌تواند با یک مجموعه 30 قسمتی و حتی یک مینی سریال برای مخاطب بازگو شود با ترفندهای کاسب کارانه و به‌عبارت مشهور آب بستن به حوادث و ماجراهایی که هیچ جایگاه معین و تاثیرگذاری در روند قصه و جذابیت سریال ندارند از آن مجموعه‌ای بسازند که بتوانند بیشتر درآمد داشته باشند.

جبار آذین ادامه داد: به همین دلیل است که در اغلب سریال‌های متوسط و زیر متوسط تلویزیون شاهد آثاری هستیم که این آثار در انتقال پیام‌های خود مسیر بی راه را طی می‌کنند. به گونه‌ای که در یک نمایش برای حضور در خانه و یا آشپزخانه آنقدر از نماهای متعدد استفاده می‌کنند که هیچ ضرورتی در وجود آن‌ها و در بدنه داستان و مجموعه احساس نمی‌شود. 

این منتقد سینما و تلویزیون افزود: وقتی قرار است  در دو یا سه قسمت ماجرایی را به پایان رساند  با اضافه کردن مسائل فردی و حاشیه ای به  آن و همچنین انبوه کردن دیالوگ‌هایی که هیچ گونه ثمره بخشی در پیام رسانی سریال ندارد آن را به صورت درازگویی و طویل سازی درآورده و به روی آنتن می فرستند. متاسفانه بسیاری از سریال های تلویزیونی به این معضل مبتلا هستند و نه فقط دست اندرکاران تولید این آثار که مدیران تلویزیون هم مقصر هستند. اگر در فراز تولید  این گونه از آثار نظارت کارشناسی دقیق و تخصصی صورت بگیرد بدیهی است که در همان مرحله نخست فیلمنامه، برآورد بودجه و همچنین ساخت آن مسائلی را عنوان می کند که می تواند مانع آب بستن به سریال‌ها شود.

جلال آذین در پایان گفت: این آب بستن به سریال‌ها به عبارتی هیچ ربطی به سلیقه مخاطب ندارد و تنها می‌تواند باعث قهرمانی یا نارضایتی مخاطب شده و حوصله میان بینندگان تلویزیون را افزایش دهد. با توجه به اینکه بسیاری از سریال‌ها از نظر نوبت دهی آن طور که باید از خلاقیت برخوردار نیستند و این مزید بر علت می‌شود تا سریال‌ها نتوانند مخاطبان انبوه را با خود همراه کنند. به‌همین دلیل با یک بازنگری کارشناسانه در تولید آثاری که به هیچ عنوان در قصه و در ساختار جایی برای اضافه گویی ندارند می‌توانند مانعی باشد برای تولید سریال‌هایی که بی‌هیچ دلیل هنرمندانه، طویل گویی و دراز گویی را در پیش گرفته‌اند.