احمد گلچین و کلیدی برای بحران اکران در سینمای ایران!

به گزارش برنا؛ رضا اورنگ منتقد سینما، یادداشتی برای خبرگزاری برنا نوشت.

مردان و زنان توانمندی در سرزمین ایران بالیده و صاحب جایگاه بلند شده اند.کسانی که با توانایی خود در عرصه های مختلف توانستند،هم خودشان صدرنشین باشند و هم نام میهن خویش را بر سر زبان ها بیندازند و افتخار آفرینی کنند.

احمد گلچین سینماگر و سینمادار ایرانی که عنوان «پدر صنعت سینمای خاورمیانه» را به او داده‌اند،یکی از این افراد توانمند است.

مردی متکی به خود که با طرح های کارساز توانست به یکی از افراد برتر در حوزه پخش و اکران فیلم‌های سینمایی جهان تبدیل شود.

او عملکرد درخشانی در نمایش فیلم‌های تولیدی کشورهای مختلف جهان و همچنین راه‌اندازی سالن‌های مدرن سینمایی از جمله مالتی‌پلکس‌ها دارد.

شاید احمد گلچین را بسیاری از ایرانی ها،حتی مسوولان سینمایی ،سینماگران و اهالی رسانه نشناسند،این مشکل آنان است، زیرا وی در صنعت سینماداری و راه اندازی سالن ها و پردیس های سینمایی،شهره عالم،به خصوص خاورمیانه است.

گلچین فرد بسیار باهوشی است که می داند می خواهد چکار کند.آن قدر اعتماد به نفس دارد ، مطمئن است در هر کاری که به آن اقدام می کند موفق است.

سا هاست سینمای ایران مشکلات عدیده ای دارد و هرکس که بر مسند سینمای ایران نشسته ،به جای اصلاح امور،کارها را به مشکل و مشکل را به معضل لاینحل تبدیل کرده است.

مشکل سینمای ایران فقط ناکارآمدی مدیران دولتی نیست،بلکه متاسفانه مدیریت بخش خصوصی سینما هم کارایی لازم را ندارد.هیچ طرح و برنامه ای از سوی آنان نیز برای بهبود وضعیت سینمای ایران داده نشده و نخواهد شد.چون بسیاری از این افراد که مدعی سینمایی بودن هستند،نه عشقی به سینما دارند و نه عرقی.برای اکثر آنان، کسب درآمد،آن هم به هر قیمتی در دستور کار و زندگی شان قرار دارد.

هرگاه از سوی دولت از آنان خواسته شده طرحی ارائه کنند برای احیا و ابقای سینمای ایران،تنها یک چیز گفته و می گویند:دولت به ما کمک مالی کند!غیر از این چیزی نگفته و نخواهند گفت،زیرا حرف دیگری ندارند که بزنند.

اگر صاحب تفکر بودند و تحلیل گر و برنامه ریز،پیش از دولت برای خودشان کاری می کردند تا سینمای ایران به منجلاب مشکل ها نمی افتاد و خودشان هم می توانستند بر ثروت کلان شان مدام بیفزایند.

امروز در سینمای ایران کمتر تهیه کننده ای پیدا می شود که بدون استفاده از بودجه های دولتی یا حمایت های بی دریغ ارگان ها،به ثروت کلان رسیده باشد.

آن قدر به استفاده از پول بیت المال معتاد شده اند و زیر دندان شان مزه کرده که حتی حاضر نیستند ریالی از این ثروت بادآورده را دوباره وارد چرخه اقتصاد سینما کنند.

حکایت احمد گلچین چیز دیگری است و خواهد بود.زیرا وی مدیری توانمند،خوش فکر،جسور،برنامه ریز و متکی به نفس است که برای پیشرفت در کار خود،دست تکدی به سوی هیچ دولتی دراز نکرده و نمی کند.اگر وامی می گیرد،مطابق قانون است و تا ریال آخر آن را به بانک ها پس می دهد.

این مرد بزرگ و موفق،به جای کشور خود در خاورمیانه فعالیت می کند و در امر سینماداری و سینما سازی سرآمد روزگار است.پردیس ها و سالن های سینمای او در خاورمیانه و حتی جهان مشهور است.

چنان محیط امن و آرامی در سالن های سینما به وجود آورده و می آورد که تماشاچی در آرامش و آسایش تمام به تماشای فیلم می نشیند.

بعد از درگذشت یا ترک وطن سینماداران اصیل ایرانی،متاسفانه سالن های سینمای ایران یا دست ارگان ها و سازمان های دولتی افتاده یا دست کسانی است که ذاتا سینمادار نبوده و نیستند.آنان به سالن های سینما به عنوان یک ملک نگاه می کنند که هر روز قیمت آن بالا می رود و بر ثروت شان می افزاید.

هر پردیسی که می سازند برای این منظور است،اگر غیر از این بود،با این همه پردیس الان ایران بر قله سینمای جهان قرارداشت.

سینمادار یعنی احمد گلچین که تمام فکر و ذکرش ساخت سینما و پردیس برای ایجاد محیطی امن و راحت برای تماشاچی است.

او فرد ثروتمندی است،اما این مال و منال را مانند اغلب هم سلفی های خود در ایران از طریق بیت المال مردم یا کمک های کلان و بی حساب و کتاب ارگان ها به دست نیاورده است،بلکه حاصل تلاش و نبوغ خودش است.

چرا صاحبان سینما در ایران، سر بر آستان سینمادار اصیل و بزرگی چون احمد دگلچین نمی سایند و زانوی تلمذ در مقابلش بر زمین نمی زنند تا از وی رسم و راه سینماداری را بیاموزند؟

چرا مدیران دولتی سینما،زیر پای احمد گلچین فرش قرمز پهن نمی کنند تا به ایران بیاید و به وضعیت اسفناک سینمای ایران و بحران اکران رسیدگی کرده و چاره ای برای رفع مشکلات و بحران ها بیندیشد؟

مطمئنا احمد گلچین،هم از وضع بسیار اسفناک سینمای ایران اشک به چشمانش می آید و هم از ایجاد دکان هایی مانند شورای عالی اکران و شورای صنفی نمایش لبخند به لبش می آید!در دل خود می گوید:مگر اکران فیلم احتیاج به شورا دارد؟مگر می شود برای سینمادار و پخش کننده و مردم تعیین تکلیف کرد؟!

بی شک یکی از دلایل اصلی بحران اکران در سینماهای ایران و فرار مخاطب،ایجاد این شوراهای کذایی است که برای مردم،سینمادار و پخش کننده تعیین تکلیف می کنند!

کلید حل تمام مشکلات سینمای ایران،به خصوص بحران اکران در دست احمد گلچین است و بس!او پدر مهربان سینمای ایران است،نه کس دیگری.

انتهای پیام//