آسپرین ریسک آلزایمر را کاهش می‌دهد؟

|
۱۳۹۹/۰۲/۲۶
|
۱۹:۴۰:۱۴
| کد خبر: ۱۰۰۲۳۸۵
آسپرین ریسک آلزایمر را کاهش می‌دهد؟
موضوع مصرف منظم آسپرین برای کاهش علائم زوال عقل و آلزایمر همواره در بین دانشمندان مورد بحث بوده است. اما تحقیقات گسترده چندین ساله روی 20 هزار بیمار نشان داده که هیچ مدرکی دال بر مزایای درمانی مصرف این دارو در جلوگیری از پیشرفت آلزایمر یا دیگر اختلال های شناختی وجود ندارد.

به گزارش گروه اجتماعی خبرگزاری برنا؛ آسپرین یک داروی ضد التهاب است که خاصیت تب بر و تسکین دهندگی دارد. اما یکی از اثرات آن رقیق کردن خون است و به همین دلیل برای درمان بیماری های قلبی عروقی و به منظور کاهش ریسک حمله قلبی و سکته مغزی تجویز می شود. با این حال مصرف این دارو مخاطرات خاص خود را نیز به همراه دارد.

آسپرین می تواند التهابات مغز را کاهش دهد و از ایجاد لخته در رگ های مغز جلوگیری کند. در سال 2018 یک پژوهش روی موش ها نشان داد که این دارو می تواند از تحلیل رفتن اعصاب که با بیماری آلزایمر مرتبط است، جلوگیری کند. اما آزمایش های انسانی نشان می دهد که این دارو هیچ مزیتی در ارتباط با آلزایمر ندارد.

این پژوهش مبتنی بر نزدیک به 19 هزار شرکت کننده عمدتاً بالای 70 سال بوده که مشکل قلبی یا زوال عقل نداشتند. نیمی از این افراد به طور روزانه دوز پایینی از آسپرین را مصرف کردند و به نیمی دیگر دارونما داده شد. در طول این مدت و پس از آن آزمایش های حافظه متعددی از شرکت کنندگان گرفته شد. محققان به طور متوسط بیماران را به مدت 4.7 سال تحت نظر گرفتند و دریافتند که 575 نفر از این افراد با زوال عقل مواجه شدند. اما در نهایت مشخص شد که بین افراد مصرف کننده آسپرین و دیگران تفاوتی در این زمینه وجود ندارد.

بر اساس آمارها، تخمین زده می شود که 50 میلیون نفر در سراسر جهان از مشکل زوال عقل رنج می برند. انتظار می رود با افزایش جمعیت، این عدد افزایش یابد و به همین دلیل محققان به دنبال روشی ساده و ارزان قیمت برای کاهش ریسک ابتلا به زوال عقل هستند. اما تحقیق جدید بسیاری از امیدها در زمینه جلوگیری از این اختلال یا کاهش مشکلات شناختی این چنینی را به یأس بدل کرده است.

با این حال باید اشاره کنیم که این پژوهش با اشکالاتی هم همراه بوده؛ به عنوان مثال تنها شامل شرکت کنندگان سالم می شده و احتمال می رود آسپرین روی این افراد اثر کمتری نسبت به دیگر افراد جامعه داشته باشد. همچنین برخی معتقدند که زمان متوسط کمتر از 5 سال برای چنین تحقیق کافی نیست. با این حال محققان از پژوهش های طولانی تر به منظور مطالعه بیشتر در آینده خبر داده اند.

نظر شما