هوای تئاتر را داشته باشیم تا کرونا دمار از خانواده تئاتر درنیاورده است!

بی تردید یکی از خانواده‌های متضرر از داستان کرونا اهالی تئاتر بودند که حتی در روزهایی که خبر از بازگشایی استخرها در شهر به گوش می‌رسد اهالی تئاتر حال عمومی‌شان خوب نیست سالن‌های تئاتر هم به موازات سالن‌های سینما باز شده است اما وضعیت استقبال آن طور که باید نیست و قابل حدس بود که در  شرایط فعلی به خصوص وضعیت اقتصادی تئاتر دیدن کم کم جایش را در سبد فرهنگی روزانه و هفتگی و حتی ماهانه مردم از دست بدهد.

این جای نگرانی دارد که چرا باید یک خانواده مهم از فرهنگ این مرز و بوم نگران امرار معاشش باشد بی تردید تئاتر به عنوان مادر هنرهای نمایشی  نقش بسیاری در وضعیت سینما دارد و امروز اگر شاهد حضور چندین بازیگر درخشان در حد ستاره های موثر در اقتصاد و گیشه سینما و جذب مخاطب در تلویزیون هستیم باید گفت محصول زحمات خانواده تئاتر، اهالی تئاتر و البته بازیگرانی است که خاک صحنه خورده‌اند و امروز در اوج پختگی در قاب دوربین‌ها و روی پرده نقره‌ای می‌درخشند.

خبرهای خوبی از سالن‌های تئاتر به گوش نمی‌رسد. به رغم اینکه خانواده پرانگیزه تئاتر به شدت به دنبال اجرای نمایش‌‌های مختلف هستند و در شرایط فعلی هم علاقه‌مند هستند نمایش‌هایشان را روی صحنه ببرند و چراغ سالن‌های تئاتر را روشن نگه دارند و اجازه ندهند اتفاقی همچون کرونا بر وضعیت تئاتر این مملکت لطمه وارد کند  اما سالن‌ها آن طور که باید پر نمی‌شود و طرفداران تئاتر با هراس از شیوع بیماری و اتفاقاتی که هر روز آمار و ارقام آن به گوش می‌رسد به سالن‌های تئاتر نمی‌روند و این نگرانی نیازمند یک حمایت است و این حمایت باید در گوشه ذهن صاحبان دستور به خصوص برای خانواده همیشه مظلوم تئاتر بیش از پیش دیده شود.

بسیاری از گروه‌های نمایشی در روزهای اخیر تصمیم گرفتند تمریناتشان را شروع کنند، نمایش‌هایی  که آماده بود شرایط اجرا را فراهم کرده‌اند و البته نمایش‌هایی هم حتی با انگیزه فراوان گروه‌های مختلف جوان و باتجربه تئاتری تصمیم گرفتند نمایش‌هایی را برای روی صحنه رفتن آماده کنند اما این انگیزه گویا در روح و روان مردم خیلی به چشم نمی‌خورد.

به رغم اینکه تصور می‌رفت مردمی که اهل تئاتر دیدن هستند هم از این اتفاق خوشحال و خرسند باشند و به یک باره شاهد هجوم مردم در سالن‌های تئاتر باشیم اما این اتفاق شکل نگرفت و متأسفانه باید گفت وضعیت سالن‌های نمایش، حال عمومی خانواده تئاتر را نه تنها خوب نمی‌کند که نگران می‌کند که چگونه قرار است از پس هزینه‌های مختلف اجرای یک نمایش بربیاییم.

اگرچه سالن‌ها با در نظر گرفتن تخفیف‌های ویژه‌ای برای گروه‌های نمایشی شرایط را  راحت‌تر از قبل طراحی کرده‌اند اما فراموش نکنیم اجرای یک نمایش حرفه‌ای با یک تیم حرفه‌ای هزینه‌هایی را مترتب بر خود می‌داند که بایستی به آن جدی‌تر فکر کرد.

از سوی دیگر نمیتوان در شرایط فعلی از مردمی که ترس و لرز  رعایت اصول قرنطینه را در این روزهای زندگی شان دارند و مجددا  در شرایط  فعلی تصمیم دارند کمتر از قبل از منزل خارج شوند خواست تا سالن‌های تئاتر را خالی نکنند اما مگر می‌شود؟! مگر می‌توان نمایشی را روی صحنه برد که تعداد بازیگرانش بیش از تعداد تماشاگرانش باشد؟

خانواده تئاتر معمولا مظلوم بودند و در  طول ادوار مختلف هر گاه شرایط کمی مساعد و مطلوب بود، یک اتفاق ناگوار زندگی هنری آنها را تحت‌الشعاع خود قرار داد. در این شرایط به نظرتان می‌شود بازیگر تئاتر بدون حضور در برخی از آثار سخیف رسانه های دیگر امرار معاش کند؟ بد نیست نگاهی ویژه‌تر به خانواده تئاتر داشته باشیم و زندگی آنها را کمی ویژه‌تر از قبل مورد تحلیل و بررسی قرار دهیم و از منابع ممکن به آنها گوش چشمی داشته باشیم.