گمان می‌کنید روان انسان‌ها جایگاهی کمتر از جسم شما دارد؟!

|
۱۳۹۹/۰۴/۱۱
|
۰۹:۲۳:۴۷
| کد خبر: ۱۰۲۲۹۳۴
گمان می‌کنید روان انسان‌ها جایگاهی کمتر از جسم شما دارد؟!
ساعت سه با مراجعی به نام زهرا قرار ملاقات داشتم زهرا اولین بار بود که به کلینیک ما مراجعه می‌کرد.زهرا وارد شد و با فاصله ی زیادی از من روی صندلی قرار گرفت،درحالی که یک ماسک به صورت،دستکش و یک بطری حاوی الکل در دست داشت.

پاهای بی قرار که مدام جابجا می‌شد و دست هایی که از شدت اضطراب آرام نداشت و به هم مالیده می‌شد.طی صحبت ها زهرا عنوان کرد که از زمان شروع کرونا اصلا حال خوبی ندارد و از طریق فضای مجازی سعی کرده با چندین روانشناس ارتباط برقرار کند تا کمکی شود برای احوال آشفته اش.

در بررسی ها متوجه شدیم که زهرا بخاطر مسایلی که در گذشته زندگی اش درگیر آن ها بوده "اختلال اضطراب بیماری و آسیب پذیری به بیماری و ضرر" در وی وجود داشته و حالا شرایط موجود اضطراب او را تشدید کرده است.در طی تماس و پرداخت هزینه های مکرر از طریق فضای مجازی هنوز نتوانسته ذره ای بر شرایط خود مسلط شود.بیان ماجرای زهرا به این دلیل بود که بسیاری از هموطنان به دلیل عدم آگاهی با شرایط مشابه زیادی روبرو شده اند.

متاسفانه به دلیل شرایط به وجود آمده و ترس از ابتلا به ویروس کرونا و لزوم قرار دادن فاصله گذاری اجتماعی مردم ترجیح دادند که از داخل منزل پیگیر مسایل خود و حل مشکلات روانشناختی خویش گردند و در این همهمه بسیاری از افراد فرصت را غنیمت شمرده و به اسم روانشناس و مشاور در صفحه های مجازی خود شروع به کسب درامد نموده اند.البته از این مهم هم نمیشود غافل شد که بسیاری از همکاران و متخصصان که تحصیلات مربوطه داشته اند هم به نحو احسن اقدام به کمک به هموطنان کرده اند و در کنترل اضطراب و احوال خوب همنوعان نقشی بسزا داشته اند.

قصد داریم برای آگاهی مردم خوبمان کمی درمورد تفاوت روانشناس و روانشناس نماها قلم بزنیم.

روانشناس کسی است که حداقل دو مقطع (کارشناسی و کارشناسی ارشد) یا (کارشناسی ارشد و دکتری) را در دانشگاه به عنوان تحصیلات آکادمیک گذرانده باشد.علاوه بر تحصیلات دانشگاهی دوره های روان درمانی و کارورزی و سوپرویژنی را زیر نظر اساتید مجرب در خارج از دانشگاه سپری کرده باشد و تاکید میکنم از سازمان نظام روانشناسی و مشاوره ج.ا.ا مجوز و پروانه ی کلینیک روانشناختی را دریافت کرده باشد. (پس صرف تحصیلات دانشگاهی در این رشته هم برای درمانگر بودن کفایت نمی کند) در این صورت میتوان با اطمینان خاطر به چنین فردی اعتماد کرد چرا که واحد های مربوط به شناخت بیماری ها و اختلالات روانی را به صورت آکادمیک در دانشگاه گذرانده و سپس دوره های روان درمانی و کنترل بیماری هارا به صورت مجزا دوره دیده و تسلط کافی و کامل برروی تک تک اختلالات و درمان های مربوطه ی آن هارا دارد.

بسیاری از روانشنا س نماها که هیچ رزومه و بیوگرافی خاصی در صفحه مجازی آن ها دیده نمی شود و صرفا با نوشتن کلماتی مثل روانشناس،مشاور،انگیزشی،موفقیت،حال خوب و... جذب مشتری میکنند، از دید ما روانشناس محسوب نشده و صرفا صفحه ای برای درامد زایی و حل مشکلات خود و نه حل مشکلات روانشناختی مردم فراهم آورده اند.

اینکه بسیاری از روانشناس نماها شومن های خوبی هستند،زیبا صحبت میکنند و با کلامشان مخاطبان بسیاری را میتوانند جذب کنند دلیل بر اعتماد کردن به این افراد نمی باشد.

آیا مگر اینگونه نیست که وقتی دچار بیماری جسمی میشویم و نیاز به بستری و جراحی  پیدا میکنیم، تمام تلاشمان را میکنیم که متناسب با بودجه ای که داریم بهترین پزشک و بهترین بیمارستان را انتخاب کنیم تا مشکل خودرا به عالی ترین شکل ممکن برطرف کنیم تا برایمان بهترین نتیجه را داشته باشد؟!...

چه بسا بسیاری از مشکلات ومسایل روانشناختی حل نشده ماست که برروی جسم ما اثر میگذارد و تنمان را بیمار میکند. به یاد داشته باشید بسیاری از بیماری های میگرنی، خونریزی های معده،دردهای مفاصلی و... ریشه ی روانی دارند، مسائلی که به درستی حل نشده و حالا به صورت عارضه ی جسمانی خود را نشان داده که ما از این بیماری ها با عنوان بیماری های "سایکوسوماتیک" یا بیماری های "روان تنی" یاد میکنیم. پس قدم اول  اولویت دادن به روان و پرداختن به مشکلات روانشناختی و ذهنیمان است و سپس صرف زمان برای جستجوی روانشناسی که بتواند مارا در این مسیر راهنمایی و حمایت کند.

سوال زهرا این بود چرا علیرغم صرف زمان و هزینه و راهکارهایی که به ایشان داده اند و او هم اجرا کرده در احوالش اثر گذار نبوده؟ راهکارهایی مثل اینکه تو از فکر کردن به کرونا اجتناب کن،هرزمان که افکار کرونایی به سراغت آمد حواس خودت را پرت کن، موسیقی بگذار، برقص با دوستانت تماس تصویری برقرار کن، بخند، فیلم تماشا کن، کتاب بخوان، ورزش کن و... از نظر یک متخصص هیچ کدام از این راهکار ها راهکار درمانی نیست. شاید در کوتاه مدت اثر گذار باشد اما چون فرد راه فرار از مشکل را برگزیده هرگز مشکل و اضطرابش برطرف نخواهد شد و در بلند مدت با آسیب بیشتری بازگشت خواهد کرد.

ارائه یک پروتکل درمانی و سازنده متناسب با مشکل مراجعین تنها راه درمانی و جلوگیری از عود بیماری است.

در طی این مسیر حواسمان باشد درگیر روانشناس نماها نشویم و اجازه ندهیم زخم مشکلات روحیمان عمیق و عمیق تر شود که هرچه دیرتر برایش اقدام کنیم کار دشوارتر خواهد بود.

*عاطفه زراست وند/ روان شناس و روان درمانگر

عاطفه زراست وند

نظر شما