می خواهند از روحانی، احمدی نژاد بسازند اما نمی توانند!

دو سال آخر دولت محمود احمدی نژاد را نه تاریخ فراموش می کند و نه حافظه تاریخی افکار عمومی، دو سالی که پر بود از تنش، درگیری و اختلافات میان قوا. این اختلافات اگرچه بین احمدی نژاد و سران قوای آن دوره باقی ماند و تا امروز هم ادامه دارد، اما میان روحانی و سه مجلسی که اکثریت آن با اصولگرایان بود هرگز تکرار نشد.

حافظه تاریخی حتما فراموش نمی کند یکشنبه سیاه مجلس را، یکشنبه ای که پس از یک جر و بحث شدید، رییس جمهور وقت از مجلس اخراج شد. بسیاری این روزها تلاش می کنند برای حسن روحانی هم آن شرایط را رقم بزنند و استارت آن را نیز با شایعه درگیری لفظی رییس جمهور روحانی با رییس مجلس قالیباف زده اند. این شایعه البته خیلی زود تکذیب شد و آتش آن فروکش کرد ولی آنهایی که یک روز از سفره احمدی نژاد نان می خوردند، این روزها برای ایجاد حاشیه برای حسن روحانی و دولتش قطعا از پای نخواهند نشست.

رئیس جمهور این روزها قطعا بیش از همه تحت فشار است، او باید اقتصادی را اداره کند که تحریم های سخت و غیر انسانی، کمرش را  و کرونای بی رحم پاهایش را شکسته است. در آمد ارزی کشور برای سال ۹۹ در بهترین حالت ۹ میلیارد دلار است ( اگر می خواهید مقایسه کنید کافیست بدانید در سال ۹۰ در آمد ارزی کشور ۱۱۹  و سال ۹۱، ۶۵ میلیارد دلار بوده)، به دلیل تاثیرات کرونا و تعطیلی و رخوت بازار و خدمات، درآمدهای مالیاتی کاهش چشمگیری یافته و در کنار اینها یک هزینه سنگین درمانی هم روی دوش دولت افتاده است. حتما اداره کردن کشور با این وضعیت کاری سخت و طاقت فرساست آنهم در شرایطی که همه آحاد کشور از دولت توقع بهبود وضعیت دارند.

کار سختی نیست روحانی برای مظلوم نمایی، فرار از مسوولیت یا انحراف افکار عمومی از موضوعات کشور، مثل احمدی نژاد به حاشیه سازی و تنش آفرینی روی بیاورد ولی چنین کاری نمی کند، او حتی روزی که به وزیرخارجه اش در مجلس توهین می کنند، از وزرایش می خواهد در عین صبوری به همکاری با مجلس ادامه دهند. وقتی برخی تندروها در مجلس روحانی را تهدید به طرح سوال و استیضاح می کنند، رییس جمهور بدون توجه به این تنش آفرینی ها، کارش را می کند. او در روزهایی که کشور به حضور هر روزه اش نیاز دارد، هر روز با مردم حرف می زند، در شرایطی که بانک مرکزی برای تامین ارز بازار با محدودیت هایی مواجه است، تلاش می کند بخش خصوصی به انجام وظیفه اش در قبال وارد کردن ارز ناشی از صادرات مجاب شود. وقتی کشورهای دور و نزدیک از پرداخت بدهی خود سرباز می زنند یا برخی از کشورهای منطقه روابط اقتصادی استراتژیک خود را با ایران قطع می کنند، تلاش می کند با دیپلماسی و گفتگو راه ورود ارز  از مسیرهای دیگر را باز کند. در روزهایی که محدویت های مالی نفس دولت را گرفته دستور می دهد با تامین منابع مورد نیاز حقوق فرهنگیان و بازنشستگان را اصلاح کنند تا در این شرایط اقتصادی سخت، نفس آنها باز شود.

سخت است روحانی بودن و جای روحانی نشستن، او هم باید از تنش های سیاسی جلوگیری کند، هم مانع تنش های امنیتی شود، هم تنش های سلامت را کنترل کند، هم در بی پول ترین دولت تاریخ، به مهار تنش های اقتصادی و معیشتی بپردازد، هم بورس را رونق دهد، هم به تولید جهش ببخشد، هم مانع کمبود در بازار شود، هم برای کرونا و تبعاتش چاره ای بیاندیشد و هم باقوای دیگر تعامل کند.

همین شرایط هم است که باعث می شود حسن روحانی تا می تواند از تنش جلوگیری کند، او احمدی نژاد نمی شود، چون می داند تنش های درونی چقدر برای کشور سم است، علیرغم رفتارهای هفته های اول برخی نمایندگان مجلس، او به تقابل روی نمی آورد و تلاش می کند تعامل کند. روحانی، رییس جمهور امید است و تلاش می کند به هر شکل ممکن و علیرغم سختی هایی که این روزها دارد و روزهایی که هر لحظه سختتر می شوند، حتی شده با افتتاح طرح های عمرانی، با تولید دارویی که به کار بیماران کرونایی می آید، با تذکرات روزانه، پی در پی و علنی به وزرایش، با حضور همه روزه در رسانه ها و مسوولیت پذیری بیش از پیش، این امید را زنده نگهدارد. حتما روزگار برای رییس جمهور امید خیلی سخت می گذرد ولی این سختی ها باعث نمی شود او احمدی نژاد شود و برای فرار از مسوولیت وارد دعواهایی شود که روزگار را برای او آسان ولی برای مردم طاقت فرسا می کند.