تعهد خداوند از انبیاء و مؤمنان در قبال ولایت امیرالمؤمنین (ع) در ابتدای خلقت!

به گزارش خبرگزاری برنا؛ ماجرای غدیر و انتساب رسمیِ امیرالمؤمنین علیه‌السلام به امامت عالم و آدم از سوی رسول گرامی اسلام صلی الله علیه و آله و سلم، از مهم‌ترین رویدادهای تاریخ اسلام و از نورانی‌ترین ایام سال به جهت میمنت این روز عظیم است. این رویداد پر برکت در تاریخ هجدهم ذی‌الحجه سال دهم هجری.ق در ماجرایی منسوب به حجةالوداع یعنی آخرین سفر حج رسول گرامی اسلام رخ داد.

سوای از مفاد خطبه غدیر، پیام‌ها و معارفی که در ماهیت رویداد غدیر وجود دارد، حائز اهمیت است. این ماهیت با کنار هم قرار دادن برخی عناصرِ قرآنی و روایی قابل شناسایی است. به عنوان نمونه یک منظر نسبت به ماجرای غدیر، خورشید در منظومه شمسی است. در این مثال، خورشید همان جریان غدیر و کل بستر تاریخ گذشتگان به ویژه انبیای سلف و نیز آیندگان به مثابه منظومه شمسی هستند که به دور خورشید غدیر می‌چرخند. اما خاصیت بارز خورشید در منظومه شمسی چیست؟

1ـ به همه سیارات نور می‌دهد

2ـ همه سیارات در مداری مشخص به دور آن می چرخند

بنابراین سیارات به شدت متأثر از خورشید هستند و اگر نباشد، نظم جهان از بین می‌رود.

با این نگاه، غدیر در بستر تاریخ جایگاه خورشید نسبت به سایر عناصر تاریخ را دارد و همه چیز دور خورشید غدیر می‌چرخد و حتی گذشتگان از نور آن بهره بردند و آموزه‌های آن همواره در تمام زمانها جایگاه داشت؛ حداقل زمانی که بر اساس آیات و روایات تفسیری درباره غدیر مطرح است، در عالم ذر یا عالم میثاق است، آنجا که خداوند از انبیاء و سایر خلایق نسبت به ولایت امیرالمؤمنین عهد گرفت  و آنها نیز متعهد شدند معارف عترت را در دوران زندگانی خویش ابلاغ کنند؛ نشان به اینکه در کتب مقدس ادیان از اهل‌بیت به ویژه پنج تن آل‌عبا و امام عصر (عج) بسیار یاد شده است و در قرآن نیز استناداتی بر این ماجرا به وضوح دیده می‌شود؛ آنجا که در آیه6 سوره صف، عیسی(ع) به قوم خود از آمدن رسولی به نام احمد خبر می‌دهد یا در مقابل، در کتب مقدس از امیرالمؤمنین با نام «ایلیا» یاد می‌شود.

در این باره دو روایت از امام صادق علیه السلام نقل می‌کنیم:

امام فرمود: مَا بَعَثَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ نَبِیّاً إِلَّا وَ تَعَیَّدَ فِی هَذَا الْیَوْمِ وَ عَرَفَ حُرْمَتَهُ وَ اسْمُهُ فِی السَّمَاءِ یَوْمُ الْعَهْدِ الْمَعْهُودِ وَ فِی الْأَرْضِ یَوْمُ الْمِیثَاقِ الْمَأْخُوذِ وَ الْجَمْعِ الْمَشْهُود؛  روز غدیر بزرگ‌ترین عید الهی است و خداوند هیچ پیامبری را مبعوث نکرد مگر این که در این روز عید گرفت و حُرمَت آن را شناخت و اسم روز غدیر در آسمان «روز عهد بسته شده» و در زمین «روز میثاق گرفته شده» است.»

یا در دیگر روایت داریم راوی گفت نزد امام صادق (ع) آمدم و دیدم روزه گرفتند. به من فرمود: این روز، روزی است که خداوند حرمت آن را بر مؤمنان، بزرگ داشته؛ زیرا در این روز دین را برای ایشان کامل و نعمت را بر آنها تمام کرده است و آن عهد و میثاقی که در ابتدای خلقت از آنها گرفته بود را برای ایشان تجدید کرد؛ دَخَلْتُ عَلَى أَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع فِی یَوْمِ الثَّامِنَ عَشَرَ مِنْ ذِی الْحِجَّةِ فَوَجَدْتُهُ صَائِماً فَقَالَ لِی هَذَا یَوْمٌ عَظِیمٌ عَظَّمَ اللَّهُ حُرْمَتَهُ عَلَى الْمُؤْمِنِینَ وَ أَکْمَلَ لَهُمْ فِیهِ الدِّینَ وَ تَمَّمَ عَلَیْهِمُ النِّعْمَةَ وَ جَدَّدَ لَهُمْ مَا أَخَذَ عَلَیْهِمْ مِنَ الْعَهْدِ وَ الْمِیثَاقِ.» (مصباح المتهجد و سلاح المتعبد، ج‌2، ص737)

طبق این دو روایت در می‌یابیم خداوند در ابتدای خلقت یعنی حداقل در روز «ألست» از  انبیاء و مؤمنان نسبت به پاسداشت و رفتار در قبال ولایت امیرالمؤمنین (ع) میثاق عهد و میثاق گرفت؛ عمده این روایات را می‌توان ذیل آیه172 سوره اعراف ¹ مشاهده کرد.

-------------------

1ـ وَ إِذْ أَخَذَ رَبُّکَ مِنْ بَنی‌ آدَمَ مِنْ ظُهُورِهِمْ ذُرِّیَّتَهُمْ وَ أَشْهَدَهُمْ عَلى‌ أَنْفُسِهِمْ أَلَسْتُ بِرَبِّکُمْ‌ قالُوا بَلى‌ شَهِدْنا أَنْ تَقُولُوا یَوْمَ الْقِیامَةِ إِنَّا کُنَّا عَنْ هذا غافِلینَ /172 سوره اعراف

^{و هنگامى را که پروردگارت از پشت فرزندان آدم، ذریّه آنان را برگرفت و ایشان را بر خودشان گواه ساخت که آیا پروردگار شما نیستم؟ گفتند: «چرا، گواهى دادیم» تا مبادا روز قیامت بگویید ما از این [امر] غافل بودیم.}