صعود باشکوه

به گزارش برنا از اراک ، کم کم داشت به رویایی دست نیافتنی بدل میشد؛ ۱۸ سال انتظار کم نیست.

پایان هر فصل فوتبالی، سهم پایتخت صنعت ایران، از پر طرفدار ترین ورزش دنیا، حسرت و اشک بود.

زنگ همدلی

پایانی پر از استرس گاهی حتی برای ماندن در لیگ دسته اول؛ اما فصل ۹۹-۹۸ رقابت های لیگ دسته اول فوتبال کشور از هر منظر برای اراکی ها متفاوت بود. گویا از همان ابتدا زنگ همدلی در شهر برای پایان دادن به حسرتی ۱۸ ساله نواخته شده بود.

چراغ اول؛ پارلمان شهری

چراغ اول در پارلمان شهری روشن شد؛ جایی که اعضا شورای شهر با تشکیل کار گروهی متشکل از پیشکسوتان فوتبال، مدیران ادوار باشگاه، اصحاب رسانه و … به دنبال آسیب شناسی برای علت ناکامی فوتبال اراک بودند. همه آمدند و درد دل کردند اما یک صحبت در آن نشست مشترک بود: جای خالی همدلی !

عزم راسخ نماینده عالی دولت

اما این فقط منتخبان مردم اراک در ساختمان شیشه ای شورای شهر نبودند که برای ایجاد وفاق پای کار آمده بودند؛ چند خیابان آن طرف تر در ساختمان استانداری، نماینده عالی دولت نیز از ایجاد عزمی راسخ برای موفقیت فوتبال اراک سخن می گفت.

مدیران ورزش استان نیز هم صدا با سایر دستگاه ها با تمام قوا همدل شدند تا نواقص ورزشگاه امام خمینی (ره) بر طرف شود. برای آنها هم فصلی متفاوت بود چرا که چند کلیومتر آن طرف تر از اراک در ساوه نیز طلایی پوشان ساوجی تازه واردان لیگ دسته اول هستند که مجموعه ورزش و جوانان باید مقدمات و زیر ساختهای این شهر را نیز برای میزبانی مهیا کند.

به میدان آمدن شرکت ایرالکو

اما در قلب تپنده باشگاه آلومینیوم اراک، یعنی شرکت ایرالکو نیز برخلاف فصل های گذشته مدیر عامل و اعضای هیئت مدیره با دیدی باز به میدان آمدند تا مجموعه باشگاه همه دغدغه شان موفقیت تیم باشد و انرژی خود را صرف تحقق بودجه و تامین منابع مالی نکند.

رقابت های لیگ یک رسما آغاز شد … آلومینیوم سازان که کار را با محمود فکری آغاز کرده بودند، در پایان نیم فصل نتوانستند رضایت هیئت مدیره را جلب کنند و بر سر ایجاد شوک به تیم با تغییر کادر فنی به توافق رسیدند.

طبق معمول اسامی زیادی به گوش می رسید از علی لطیفی تا عبداله ویسی اما قرعه به نام موفق ترین سرمربی نیم فصل لیگ برتر در ماشین سازی تبریز افتاد.

مربی گری رسول خطیبی

آری؛ رسول خطیبی سکان هدایت آلومینیوم سازان را برعهده گرفت و از همان ابتدا تیم و نتایج آن در حد یک تیم مدعی لیگ برتر شد به طوری که خیلی زود شاگردان خطیبی جایگاه هفتم خود در جدول را با جایگاه چهارم و بعد سوم و نهایتا دوم تعویض کرد.

حال تقریبا مدعیان صف خود را از دیگر تیم ها جدا کرده بودند.

رقابت بین دو استان کرمان و مرکزی

رقابت بین دو استان کرمان و مرکزی شکل گرفت؛ مس رفسنجان با کسب امتیازات خوب، کارش آسانتر بود و صعودش تقریبا قطعی اما اسفندماه شد؛ اتفاقی غیر منتظره کشور را درگیر خود کرد: کرونا؛ که تقریبا همه کشور را تحت تاثیر قرارداده بود برای فوتبال نیز استثنا قائل نشده و زنگ تعطیلی آن به صدا در آمد.

جدول رده بندی و جایگاه نمایندگان کرمان در رقابت های لیگ دسته اول، لابی مسی ها، برای ترغیب مسئولان فدراسیون و سازمان لیگ برای تعطیلی رقابت ها و اعلام صعود این دو تیم، بسیار مشهود بود.

ادامه لیگ یا پایان رقابت ها بدون معرفی قهرمان و … از دیگر مواردی بود که زمزمه آن به گوش اهالی فوتبال می رسید. در این میان نقل قول رسمی مسئولان ورزش یک کلام بود؛ تکلیف را ستاد فرماندهی مبارزه با کرونا مشخص می کند.

بعد از رعایت فاصله گذاری های اجتماعی، کرونا کمی کوتاه آمده و آمار مرگ و میر پایین آمد و سوت آغاز مجدد رقابت ها به صدا در آمد. شاگردان خطیبی در اولین دیدار پسا کرونایی خود شروعی طوفانی داشتند و با ۷ گل علم و ادب تبریز را بدرقه کردند‌. با این پیروزی آلومینیوم سازان یک بار دیگر در اراک باید به مصاف قشقایی شیراز می رفتند.

شیرازی ها نیز نتیجه ای جز شکست در اراک کسب نکرده و اراکی ها جایگاه دوم را از آن خود کردند.

هوادارا دیگر تیمی است که قرار است در تهران از آلومینیوم میزبانی کند. بازی که اغلب سه امتیاز آن را برای آلومینیوم سازان پیش بینی می کردند اما آن روی سکه فوتبال به سراغ اراک آمد و شاگردان خطیبی در پایتخت ۳ امتیاز جا گذاشته و بازگشتند.

شاگردان خطیبی از آرمان گهر، دیگر تیم خطه کویر میزبانی نموده و در کمال ناباوری تیمی که تا دو هفته پیش صعودش رو به قطعی شدن بود، جایگاه دومی خود را به مس کرمان داد.

گرد هم آیی رسانه های استان

رسانه های استان در اقدامی هوشمندانه گرد هم آمدند و با تشکیل کمیته رسانه و برگزاری جلسات متعدد تلاس کردند تا حواشی را از تیم دور کنند.

بابل مقصد بعدی اراکی ها بود و شرایط جدول به شکلی بود که کوچک ترین غفلت، آرزوهای یک شهر را نقش بر آب می کرد؛ سه امتیاز سوغات آلومینیوم از بابل بود.

قوهای سپید انزلی برای پیکار با آلومینیوم به اراک سفر می کنند؛ بازی حساس برای هر دو تیم.

در یک سو انزلی چی ها می جنگند تا از منطقه سقوط فاصله بگیرند و در سوی دیگر میزبان برای پس گرفتن جایگاه خود از کرمانی ها. اما در پایان این پیکار، ملوان نیز بازی را واگذار کرد تا امید های شاگردان رسول کمی پررنگتر می شود.

فینال زودرس

فینال زودرس لیگ یک فرا رسید؛ در قلب کویر جدال تمام فلزی بین دو مدعی لیگ برتر که روی کاغذ شانس مس بیشتر است؛ یک مساوی، صعود را برای میزبان مسجل می کند. برای همین است که مقدمات جشن صعود در ورزشگاه امام خمینی اراک (ره) فراهم می شود.

شاگردان خطیبی که دست به کار بزرگی زده اند با روحیه عالی تمرینات خود را در اراک دنبال می کنند و یک اولینِ دیگر در تمرین آنها رقم می خورد.گروهی از مسئولان شهری به همراه مدیر عامل ایرالکو سر تمرین شاگردان خطیبی حاضر می شوند.

همه آمده اند از استاندار تا شهردار، فرماندار و اعضای شورای شهر؛ روزی مثال زدنی در ورزش استان شکل گرفته که به زعم اغلب رسانه های استان، تا اینجای کار یک اتفاق مبارک رخ داده که شیرینی آن کمتر از صعود نیست.

مرداد همدلی

مرداد همدلی این بهترین واژه ای است که به ذهن می رسد.

هفته پایانی فرا رسیده، این یکشنبه متفاوت است با همه یکشنبه های مردم اراک به ویژه برای فوتبال دوستان.

روی کاغذ، اراکی ها سه گل جلو هستند اما فوتبال است و حوادث غیر قابل پیش بینی آن، اوج هیجان در ورزشگاه امام خمینی (ره) اراک و ورزشگاه اختصاصی شهرداری تبریز مشهود است.

و در نهایت ۱۰۰ دقیقه تماشای فوتبال از شبکه سراسری ورزش با نگاه عجیب و طرفدارانه مجری شبکه به نفع مس، به پایان می رسد و در کنار این اقدام غیر حرفه ای مجری شبکه ورزش، روز فوتبال پاک هم رقم خورد؛ فوتبالی جوانمردانه از “علم ادب تبریز” و “داماش گیلان” و نهایتا سوت پایان بازی به صدا در می آید.

جواز حضور در لیگ برتر در دستان اراکی ها

باورش سخت است جواز حضور در لیگ برتر در دستان اراکی ها است، همه شهر را شادی فرا گرفته مثل همیشه مقصد، خیابان خرم؛ حتی آنهایی که نمی دانند تعداد بازیکنان فوتبال چند نفر است؛ همه آمده اند…

گویا مردم شهر منتظر یک اتفاق شاد هستند تا از لاک غمی که کرونا، تورم، گرانی و… دور آن ها تنیده خارج شوند و این است نتیجه پایبندی به رسالت اجتماعی صنایع که همواره مطالبه فعالین اجتماعی و رسانه ای بوده است. اتفاقی که ایرالکو، از کارگران زحمت کش آن در کارگاه ها تا مدیرعامل و هیئت مدیره این ابر واحد صنعتی رقم زدند.

باشد تا این رفتار تحسین برانگیز الگویی باشد برای دیگر صنایع استان به ویژه صنایع نفتی استان که همواره از مسئولیت اجتماعی خود شانه خالی کرده و با بهانه هایی چون مشکلات اقتصادی که ایرالکو نیز با این مشکلات دست پنج نرم می کند از تیم داری حرفه ای و به اهتزار در آوردن پرچم استان مان امتناع ورزیده اند.

یادداشت: امین بیرامی