علی مطهری در مجلس نهم کتک خورد اما در مجلس دهم نایب رئیس شد/ لاریجانی با لیست امید آمد اما حسابش را از فراکسیون امید جدا کرد

او ادامه داد: ارزیابی عملکرد فراکسیون امید نیاز به زمان دارد. اگر بنابر مقایسه باشد عملکردها و ارزیابی‌ها باید براساس عملکردهای مجالس مختلف مورد بررسی قرار گیرد. نقدهایی که به فراکسیون امید وارد می‌شود بعضی منصفانه است و برخی منصفانه نیست و براساس ملاحظات سیاسی، منافع و امیال است. باید خاستگاه فراکسیون امید را بشناسیم؛ خاستگاه فراکسیون امید لیست امید است.

مازنی مطرح کرد: ابتدا لیستی تهیه شد به نام لیست امید و از درون لیست امید فراکسیون امید ایجاد شد. لیست امید در سال 1392 و بعد 94 برای عبور از آن فضای تند سال 88، که من از آن به یک بازی باخت- باخت برای عبور از بسیاری از چهره‌های شاخص جریان اصلاحات تعبیر می‌کنم، شکل گرفت. بسیاری از چهره‌های شاخص عاقل جریان اصولگرایان از صحنه خارج شده بودند و جامعه احساس یک بن بست سیاسی در فضای عمومی کشور می‌کرد، در چنین شرایطی مجموعه عقلای جامعه و انسان‌های معتدل و انسان‌هایی که با افراطی‌گری موافق نبودند، چه در روابط داخلی و چه در روابط بین‌الملل، با هم ائتلاف کردند و حاصل ائتلاف آنها دولت تدبیر و امید و لیست امید شد. دولت تدبیر و امید دارای ترکیب مشترکی از نیروهای اصولگرا و اصلاح‌طلب است که بیشترشان هم اصولگرا هستند. در این دولت گفته می‌شد مجلس نهم با دولت همکاری نمی‌کند و عناصر تندرویی بودند که دولت را تخریب می‌کردند، باید تلاش می‌کردیم فضایی فراهم شود تا دولت احساس تنهایی نکند و بتواند برنامه‌های خود را پیش ببرد.

عضو فراکسیون امید بیان کرد: در چنین شرایطی برای عبور از بحران بازی باخت- باخت سال 88 و هم برای شکست بن‌بست افراطی‌گری که در کشور شکل گرفته بود عقلای قوم لیست امید را تهیه کردند و اکثریت نمایندگان مجلس از لیست امید بودند. لیستی که آقای علی لاریجانی یک طرف آن بود و سوی دیگر آقای محمدرضا عارف و این بین از آقای علی مطهری تا آقای محمود صادقی، آقای میرزایی نیکو و بنده و افرادی مثل کاظم جلالی و بهروز نعمتی و افراد مختلفی بودند که در این لیست قرار داشتند.

او گفت: با ورود به مجلس آقای لاریجانی و دوستان ایشان و بسیاری از کسانی که با لیست امید وارد مجلس شدند حساب‌شان را از فراکسیون امید جدا کردند و فراکسیون مستقلین را درست کردند. کسانی که از فراکسیون امید توقع دارند براساس این ذهنیت است که اعضای فراکسیون امید اکثریت مجلس بودند اما اینگونه نبود. اگر اکثریت اصلاح‌طلب در مجلس بودند آقای عارف باید رئیس مجلس می‌شد اما اینطور نشد.

نماینده  سابق مجلس شورای اسلامی اظهار داشت: برخی از کسانی که با لیست امید به مجلس آمدند فراکسیون مستقلین را تشکیل دادند و با هم ائتلاف کردند و هیات رئیسه مجلس و کمیسیون‌های مجلس را در اختیار گرفتند. شما چند کمیسیون در مجلس سراغ دارید که رئیسش عضو فراکسیون امید باشد؟ وقتی تعداد اعضای کمیسیون فرهنگی 9 اصولگرا بودند و 8 اصلاح‌طلب، مگر تقلب می‌خواهید بکنید که کمیسیون فرهنگی را بگیرید یا کمیسیون آموزش یا کمیسیون اقتصادی یا کمیسیون‌های مختلف؟ چندبار آقای کواکبیان گفتند تا پشت در پارلمان آقایان با ما بودند و بعد معلوم شد زنبیل‌شان را جای دیگر گذاشته بودند و وارد پارلمان که شدند با دیگران همراهی و همکاری کردند. پس فراکسیون امید اکثریت مجلس و کمیسیون‌ها را نداشت. این نداشتن اکثریت یک واقعیت است. نقل است به یکی گفتند: شما چرا تیراندازی نکردی؟ پاسخ داد: به هزار و یک دلیل. گفتند: یکی را بگو. گفت: فشنگ نداشتم! گفتند: کافی است، هزار تای بقیه را نگو. حکایت لیست امید هم همین است. در تحقیق و تفحص از عملکرد 10 ساله مربوط به اموال و مستقلات شهرداری چندبار با آقای کواکبیان و دوستان تلاش کردیم این را در دستور بیاوریم که هم در کمیسیون نگذاشتند در دستور قرار بگیرد و هم اجازه ندادند به صحن بیاید. کی اجازه نداد؟ بروند بپرسند! آیا فراکسیون امید تلاش نکرد؟ هم در داخل مجلس و هم خارج مجلس کسانی بودند که نمی‌گذاشتند این اتفاق بیفتد.

مازنی مطرح کرد: کسانی که فراکسیون امید را نقد می‌کنند باید توجه کنند فراکسیون امید اکثریت مجلس نبود بلکه در اقلیت قرار داشت. لایحه هوای پاک، طرح مربوط به اصلاح مبارزه با مواد مخدر از سری اقدامات این فراکسیون است. حدود 5000 نفر از اعدام نجات پیدا کردند و این برای کشوری که بعد از چین رتبه دوم تعداد اعدامی‌ها را در دنیا دارد و متاسفانه به صورت مستمر مورد مواخذه از ناحیه نهادهای حقوق بشری هستیم، آیا دستاورد کمی است؟ من خودم شخصا طرح اداره صدا و سیما و مسئولان صدا و سیما به اضافه مجمع تشخیص مصلحت نظام یعنی بخش هیات عالی نظارت‌شان به اضافه نمایندگانی که وضع فعلی صدا و سیما را بهتر می پسندند را پیشنهاد دادم و همه دست به دست هم دادند و همت کردند و نگذاشتند تا پایان دوره دهم به نتیجه برسد. خب ما باید چکار می‌کردیم؟ طرح تجمعات و راهپیمایی‌ها که در کمیسیون شوراها  تصویب و نهایی شد اما اقای لاریجانی اینقدر تعلل کرد تا بالاخره مجلس دهم تمام شد. گفتگوی ملی صدایی بود که ما در مجلس دهم بلند کردیم و توانستیم یک مجمع در مجلس دهم شکل بدهیم، مجمع گفتگوی ملی و یک شورا در خارج از مجلس که این شورا هنوز ادامه دارد اما همکاری نکردند.