عباس غزالی جزو بهترین بازیگرانی است که تاکنون مقابلشان بازی کرده‌ام

به گزارش گروه فرهنگ و هنر خبرگزاری برنا، ابراهیمی تاکید می‌کند که شخصیت رعنا را دوست داشته و با آن ارتباط خوبی برقرار کرده است. او از بازی در سریال مینو به عنوان تجربه‌ای فوق‌‌العاده‌ یاد می‌کند و موفقیت این مجموعه نمایشی را در مرتبه اول به حضور کارگردان کاربلدی چون امیرمهدی پوروزیری مرتبط می‌داند.

 ابراهیمی معتقد است که رعنا هم لهجه جنوبی دارد؛ اما غلظت آن به شدت رضا نیست. این بازیگر تصریح می‌کند این مشکل را در سریال‌ها داریم که بعضی از بازیگران لهجه می‌‌گیرند و برخی دیگر نه. باید پیش از شروع تصویربرداری به یک اجماع جمعی رسید و مشخص کرد که یا همه اعضای خانواده لهجه داشته باشند یا هیچ‌کدام نداشته باشند.

سریال مینو در شب‌های منتهی به هفته دفاع مقدس از شبکه آی‌فیلم پخش شد و خاطرات هشت سال جنگ تحمیلی را برای مخاطبان تلویزیون زنده کرد. در این سریال بازیگران دیگری از جمله پروانه معصومی، عباس غزالی، سیاوش طهمورث، محمود پاک نیت، مهدیه نساج، سلمان فرخنده، ملیکا عبداللهی و فرزین محدث جلوی دوربین امیرمهدی پوروزیری رفته‌اند.

او هم اکنون سریال «زمین گرم» را در حال پخش از شبکه سه سیما دارد و به تازگی بازی‌اش در سریال «خانه امن» به کارگردانی احمد معظمی را به پایان رسانده. فعلا هم در حال بازی در سریال «بیگانه ای با من است» به کارگردانی احمد امینی است.

به‌بهانه پخش سریال مینو از این شبکه که مورد توجه بینندگان تلو.یزیون قرار گرفت، شبکه آی فیلم گفت‌وگویی داشته است با شیوا ابراهیمی، بازیگر نقش رعنا در این مجموعه نمایشی جذاب و دیدنی. که پیش روی شماست:

شیوا ابراهیمی درباره شخصیت «رعنا»ی سریال مینو و اینکه اغلب به او صفت «مظلوم» داده می شود، می‌گوید: لطفاً صفت مظلوم را از روی این کاراکتر بردارید. مظلوم صفت خوبی نیست و به نظرم رعنا اصلا مظلومیتی ندارد. رعنا در برابر ظلم هایی که شوهرش در حق او روا می‌دارد، ساکت نمی نشیند و واکنش ‌هایی نشان می‌دهد. رعنا برای من نقش خیلی خوبی بود. خودم کلیت فیلمنامه را دوست داشتم. ضمنا  با این که اولین همکاری ام با آقای پوروزیری بود اما به نظرم کارگردان خیلی همراه و کاربلدی هستند. بازی در سریال مینو تجربه فوق‌ العاده‌ای بود. از ابتدا که فیلمنامه را خواندم رعنا را خیلی دوست داشتم. با کارگردانان و نویسندگان خیلی در مورد این کاراکتر صحبت کردم و از آنچه در نهایت از کاراکتر رعنا دیده شد خیلی خوشحال و راضی هستم.

او اعتقاد دارد رعنا با وجود مشکلاتی که در زندگی شخصی و به خصوص با شوهرش مواجه است، در عین حال غمخوار مشکلات دیگران و به خصوص رضا نیز هست؛ به عبارت بهتر، رعنا سنگ صبور خانواده و اطرافیانش است.

ابراهیمی می افزاید: به هر حال یک عده آدم دور هم جمع شده و خانواده ای را تشکیل داده اند، طبیعی است که اوضاع در هر خانواده ‌ای همیشه بر وفق مراد نباشد. انسانیت ایجاب می ‌کند که افراد یک خانواده در زمان سختی‌ها به کمک هم بیایند. این خانواده هم در یک برهه خاص زمانی یعنی شروع جنگ تحمیلی به مشکلاتی برمی‌خورند و طبیعی است که رعنا به عنوان دختر و خواهر  اعضای این خانواده به کمک آنها بیاید. هر کسی جای رعنا بود همین همراهی ها را با خانواده‌اش داشت. نه فقط رعنا که بقیه اعضای خانواده از جمله پدر و مادرش هم همین کار را می‌‌کنند.

وقتی از بازیگر نقش «رعنا» می‌پرسیم به نظرتان عجیب نیست که رعنا و همسرش با وجود مشکلات متعددی که با هم دارند،  فرزنددار می شوند؟ او پاسخ می‌دهد: نه، چرا عجیب باشد؟! ما در مملکتی زندگی می کنیم که یک زن و شوهر با کلی مشکلات در زندگی صاحب چندین فرزند هستند (می‌خندد). به هر حال مجموعه ای از عقاید و تفکرات، یک کاراکتر را می ‌سازند که ممکن است خیلی از آنها به نظر ما منطقی و درست نباشد. هنوز هم هستند زنانی که باور دارند باید با لباس سفید به خانه بخت رفت و با کفن بیرون آمد. رعنا هم در چنین فضای سنتی بزرگ شده است و تحت تأثیر فرهنگ و نوع تربیت این فضا قرار دارد. البته در سکانس هایی می بینیم که شوهر رعنا واقعاً دوستش دارد اما خود او هم نادان است و در یک بستر مسموم اجتماعی بزرگ شده و چنین چیزهایی را آموخته است.

برای مخاطب شاید این سوال مطرح باشد که چرا رضا لهجه جنوبی داشت اما رعنا نه؟ شیوا ابراهیمی در این باره توضیح می دهد: رعنا هم لهجه دارد اما غلظت آن در رضا شدیدتر است. متاسفانه ما این مشکل را در سریال ها داریم که بعضی از بازیگران لهجه می‌‌گیرند و برخی دیگر نه. نظر شخصی من این است که باید پیش از شروع تصویربرداری به یک اجماع جمعی رسید. باید مشخص کرد که یا همه اعضای خانواده لهجه داشته باشند یا هیچ کدام نداشته باشند. این مشکلات را باید حل کرد. من برای رعنا به عنوان دختر خانواده یک لحن گذاشتم اما لهجه غلیظ جنوبی را کار نکردم. ضمن اینکه، در آن سال ‌ها اکثر پسربچه ها از صبح تا شب در کوچه و خیابان بودند و طبیعی است که رضا از لهجه دوستانش تأثیر گرفته باشد. آقای پاک نیت یک جاهایی لهجه شیرازی در سریال داشتند.

درباره  بازخوردی که این بازیگر از سوی مخاطبان خود در زمان پخش اولیه سریال گرفته نیز، «رعنا»ی مینو اظهار می کند: جزئیات را به خوبی یاد ندارم اما خاطرم هست که خیلی ‌ها سریال را دوست داشتند. در مورد پایان بندی همه سریال ها معمولاً اختلاف نظر وجود دارد و بعضی‌ها گلایه می‌ کنند که چرا سریال این گونه به پایان رسید. در مورد سریال مینو هم قرار بود فصل دومی ساخته شود که البته به من دیگر خیلی مربوط نمی ‌شود، چرا که کاراکتر رعنا در میانه سریال شهید می ‌شود. شاید پایان این شکلی سریال مینو هم به دلیل این ملاحظه بود که قرار است سری دوم هم در ادامه آن ساخته شود.

او نقاط قوت و ضعف این سریال را هم اینگونه بیان می کند: عوامل زیادی باید دست به دست هم بدهند تا یک سریال جذاب و مخاطب پسند شود. من حضور آقای پوروزیری به عنوان کارگردان را از جمله عوامل موفقیت سریال می‌دانم. دو سال از پخش اولیه سریال می ‌گذرد. به طور قطع، سریال مینو هم نقاط ضعفی دارد. شاید برخی از سکانس‌ها به لحاظ حسی و حتی اجرایی با نقاط اوجش فاصله داشته باشد. البته سکانس پایانی حضور خودم در سریال مینو خیلی خوب بود و به لحاظ احساسی خیلی تاثیرگذار به نظر می‌‌رسید و اثرات خوبی بر روی مخاطب داشت. خیلی از سکانس‌های دیگر هم چنین ویژگی‌هایی را داشت.

او ادامه می‌دهد: حدود شش ماه درگیر بازی در سریال «مینو» بودم. از ابتدا قرار بود نقش رعنا را بازی کنم و همه تمرکزم هم بر روی همین نقش بود. بیشترین زمان بازی من در قالب کاراکتر رعنا با شخصیت رضا به عنوان برادر رعنا بود که آقای غزالی نقشش را بازی می‌کردند و یکی از بهترین بازیگرانی بودند که تا به امروز در برابرشان بازی کرده‌‌ام. حس رضا و رعنا واقعاً خواهر و برادرانه درآمده بود. برای مثال در سکانسی آنها با هم لباس‌های شسته‌شده را می ‌چلانند و بعد به هم آب می‌پاشند. این سکانس‌ها خیلی طبیعی از آب درآمد.