استعداد دختران ملی‌پوشان بی‌نظیر است/ نمی‌خواهم آخرین باشم

به گزارش گروه ورزشی خبرگزاری برنا، او که متولد اوکلاهامای ایالت متحده است، از سال 2005 برای فوتبال بازی راهی ایران شد و نامزد عنوان بهترین مربی سال کنفدراسیون فوتبال آسیا شد.

بسیاری کتایون خسرویار را از عوامل مهم رشد فوتبال زنان در ایران می دانند، در سال 2014 موفق شد به عنوان اولین بانوی ایرانی مدرک رسمی مربیگری فیفا را دریافت کند و الهام بخش بسیاری از زنان برای ورود به عرصه مربیگری فوتبال شد.

در سال 2019 کنفدراسیون فوتبال آسیا (AFC) خسرویار، سرمربی پیشین تیم ملی زنان زیر ۱۹ سال ایران را به‌عنوان نامزد بهترین مربی سال قاره کهن معرفی کرد.

وی در خصوص این انتخاب گفت: حال فوق العاده‌ای داشتم زیرا تیمی که ساختیم، برنامه‌ ریزی که انجام دادیم و کارهایی که کردیم خیلی خوب بود. در مدت زمان یک سال و دو ماه هر چه که در توان داشتیم انجام دادیم. روی تیم های پایه کار کردیم و سپس به دور دوم مسابقات مقدماتی آسیا راه یافتیم چون راهمان درست بود و درست عمل کردیم.

سایر اظهارات خسرویار در ادامه می آید:

تیم های قدرتمند مانند مانع مقابلمان بودند

موانع مختلفی در رسیدن به اهدافمان داشتیم، موانعی مانند بازی کردن مقابل تیم‌های قدرتمند ویتنام و کره جنوبی. این‌ها موانع بزرگی برای تیم ما بودند. با برنامه ریزی به منظور رشد و توسعه فوتبال بانوان سعی کردیم که مقابل این تیم ها قد علم کنیم و از سد آنها بگذریم. برای رشد و موفقیت باید تلاش می کردیم. تلاشهای شبانه روزی کادر فنی تیم و شاگردانم ستودنی بود چرا که به هدفمان رسیدیم و توانستیم بعد از مدتها دیگر مقابل تیم های قوی، کیسه گل نباشیم.

خوشحالم اولین هستم اما نمیخواهم آخرین باشم

برای اینکه مسیر موفقیت را بهتر از قبل طی کنیم باید دست به دست هم دهیم. درست است که من اولین بودم، این برای من باعث خوشحالی و افتخار است. اما نمی خواهم آخرین باشم. برای رسیدن به موفقیت باید مسیر را هموار کرد و با برنامه ریزی در بهترین وضعیت ممکن ایستاد. باید همه برای توسعه تلاش کنند. راه من را برای مسیری که ساختم، ادامه دهند. من سعی کردم تیم پایه ای را درست کنم و به همه نشان دهم که دختران ملی پوش ایرانی با استعدادهای بی نظیر، می توانند موفق باشند. من تلاش کردم برای ایران کار کنم و نشان بدهم که فوتبالیست ایرانی بخاطر استعدادش می تواند موفق باشد.

باید از فرصت ها بهترین استفاده را برد

زمانی که برای یک تیم امکاناتی فراهم می شود تا بتوان به موفقیت فکر کرد و در نهایت به این موضوع رسید، استفاده بهینه از فرصت ها است. فرصت هایی مانند اردو، مربی خوبی که تاکتیک و تکنیک از لحاظ مدیریت دارد، حمایت فدراسیون و 80 میلیون مردم عزیز ، بهترین شرایطی است که هر تیم می تواند از آن بهره ببرد. در دوره ای که سرمربی تیم جوانان بانوان ایران بودم به این حمایت و فرصت رسیدم. معتقدم باید ادامه دار باشد تا دختران و دیگر سرمربیان ملی هم به هدفشان که پیروزی و موفقیت است، برسند. در واقع هدفها و برنامه هایی که ترسیم کردیم، توانستیم مقابل تیم های کره جنوبی، ویتنام، روسیه، میانمار و بلاروس نتایج مطلوبی بگیریم که در این راه مدیریت تیم، کادر فنی، مسئولین کمیته و فدراسیون فوتبال با حمایتی کردند باعث شدند با برنامه ریزی به آرزوی فوتبال بانوان که موفقیت بود برسیم.

برای بهتر شدن باید تجربه کسب می کردم

تصمیمم برای بازگشت به امریکا این بود که تجربه کسب کنم. باید برنامه ریزی و آنالیز بیشتری بر روی تیم های مختلف انجام می دادم. اینکه چرا اول هستند، از لحاظ پایه چه کاری کردند، در سنین پایه چه فعالیت هایی داشتند و امکانات و شرایط سخت افزاری آنها چیست باعث شد از تهران دور شوم و برای ادامه مسیری درست، تجربه کسب کنم. در یک سال تجربه خوبی کسب کرده و میخواهم به ایران برگردم و تجربیاتم را در اختیار دختران ایران قرار دهم.

راه برای مربیان زن ایرانی باز شد

نامزدی در بخش برترین مربی زن آسیا به من و ایران نشان داد که توانایی قرار گرفتن در بین سه نامزد برتر آسیا را دارد. امیدوارم مربیان دیگر این مسیر را ادامه دهند و به آینده فکر کنند. فوتبال ژاپن همه چیز دارد، تیم های پایه و بازیکنان خوبی در اختیار دارد که مسابقات لیگ به خوبی برگزار می شود. شرایط در ژاپن با ایران متفاوت است. دختران فوتبالیست به جای آغاز فعالیت فوتبالی از سن ۶- ۵ سالگی از ۱۳-۱۴ سالگی فوتبال را شروع می کنند و این در حالی است که در ژاپن، دختران از سنین 6 سالگی آموزش می بینند. ما باید فعالیت های پایه را از سنین پایه آغاز کنیم. ما تا حدودی به برنامه های خود رسیدیم اما این کافی نیست و باید تلاش بیشتری کنیم تا به اهداف خود برسیم. برنامه ریزی کشورها برای سنین پایه بسیار دقیق است. در هفته یک بازی دارند، تورنمنت های مختلف و حتی برخی اوقات در تورنمنت ها در یک روز دو بازی دارند. تیم های خارجی از ایران موفق تر هستند چرا که در رده های پایه لیگ های مختلفی را راه اندازی کرده و مرتبا بازیکنان در شرایط مسابقه قرار دارند. در ژاپن مربیان مختلفی در سنین های مختلف بازیکنان را مدیریت می‌کنند.