به گزارش برنا؛ علی الهیارترکمن،معاون برنامهریزی و توسعه منابع وزارت آموزشوپرورش به بودجه مصوب آموزشوپرورش در سال ۹۹ و لایحه تنظیمی بودجه برای سال ۱۴۰۰ اشاره کرد و درباره میزان مبتنی بودن آن بر سند تحول و کاهش تمرکز در آموزشوپرورش اظهار کرد: از نظر همه متخصصان توسعه و برنامهریزان فرهنگی و اجتماعی، آموزش و پرورش نقش مهمی در اعتلای جامعه دارد. اما سؤال اساسی این است که چه طور باید این اهمیت را به آموزشوپرورش بدهیم؟
او با طرح این سؤال که چه عواملی باعث میشود نتوانیم این اهمیت را در رده خود برای آموزشوپرورش اعمال کنیم افزود: بودجه را باید در یک تاریخچهای تحلیل کرد؛ سابقه آموزش رسمی در کشور به ۲۰۰سال و تأسیس دارالفنون بازمیگردد، در آن زمان محل تأمین بودجه دارالفنون محکم و پایدار بود.
الهیارترکمن بابیان اینکه۱۰۰سال قبل با تأسیس دارالمعلم، تمام منابع در دولت دیده شد،گفت: از همان زمان به اینسو بستر تأمین بودجه آموزشوپرورش کاملاً دولتی شد و نتوانستیم قابلیت بودجهای پایدار برایآن ایجاد کنیم بلکه فقط پول تزریق کردیم لذا باید آموزشوپرورش به یک منبع تأمین منابع پایدار مانند جی دی پی متصل شود. اگر حرکتی در راستای تأمین منابع پایدار و مقررات زدایی انجام ندهیم، اجرای اسناد در حد کاغذ باقی میماند.
معاون برنامهریزی و توسعه منابع وزارت آموزشوپرورش ادامه داد: یکی از معضلات نداشتن تفکر سیستمی در است و در بسیاری موارد روی معلولها متمرکز میشویم تا روی علتها. اکنون آموزشوپرورش از این پدیده رنج میبرد.
الهیارترکمن همچنین درباره خصوصی سازی گفت: باید تعریف دقیقی داشته باشیم که منظور از خصوصی سازی چیست. ما نمیتوانیم طبق قانون به این سمت برویم. موضوع خرید خدمات آموزشی است و شرایطی هم برای آن وجود دارد. حدود ۱۳هزار و ۲۰۰معلم خرید خدمت داریم که ۳۴۰هزار دانشآموز را در سطح کشور تحت پوشش دارند. ما به دلیل اجرای نظام 3_3_6 دچار کمبود معلم شدیم و از این شیوه استفاده کردیم.