اساسا هیچ حزب اصلاح‌طلبی وجود ندارد!/ احزاب نقش رفاقتی دارند/ میزان مشارکت حتی از میزان مشارکت در یازدهمین دوره انتخابات کمتر خواهد بود

«اکبر اعلمی»، چهره سیاسی اصلاح طلب، در پاسخ به این سوال که به طور کلی وضعیت اصلاح‌طلبان و احزاب اصلاح‌طلب را چگونه ارزیابی می کنید؟ به خبرنگار سیاسی برنا گفت: اگر بخواهیم «احزاب سیاسی» را گروهی سازمان یافته تعریف کنیم که با یک برنامه، مانیفست و ایدئولوژی مشخصی تشکیل شده‌ و برای عملی ساختن مانیفست خود، با برگزاری میتینگ، اجتماعات، اعتراضات، راهپیمایی‌های مسالمت آمیز و مشارکت در کارزارهای انتخاباتی در پی کسب قدرت هستند؛ هدف این جریان ها از به کار بردن برند «اصلاحات» و «اصلاح‌طلبی» توسط چنین گروه‌هایی همراه با مبارزه مستمر و غیرخشونت‌آمیز آنان با هرگونه روابط و مناسبات ‌غیردموکراتیک و تلاش برای جایگزین کردن مناسبات دموکراتیک و هدایت جامعه از وضع نامطلوب به وضع مطلوب است.

او افزود: با این تعریف شخصا معتقدم که درحال حاضر در ایران، اساسا هیچ حزب اصلاح‌طلبی وجود ندارد تا بتوان وضعیت و عملکرد آن را مورد ارزیابی قرار دارد و گروه هایی که به این عنوان فعالیت می کنند، چند گروه سیاسی غیرفعال بدون هدف و مانیفست هستند که برپایه رفاقت و به امید سهیم شدن در قدرت تشکیل و بصورت فصلی در ایام انتخابات، فعالیت می‌کنند. 

اعلمی در پاسخ به این سوال که ارزیابی شما از رفتارهای سیاسی و جناحی احزاب اصولگرا و اصلاح طلب چیست، آیا می توانند کاری کنند که مردم به آنها اعتماد کنند؟ ادامه داد: همانطور که اشاره شد احزاب موجود اعم از اصلاح‌‌طلب و اصولگرا و نظایر آن، فاقد هرگونه هدف و مانیفست و برنامه عملیاتی شفاف و مشخصی هستند و لاجرم کارهای خود را بصورت مقطعی و به تناسب جو حاکم، از طریق آزمون و خطا و مبتنی بر فعالیت‌های فریبکارانه، پوپولیستی و یا مچ‌گیری، تخریب و فرافکنی علیه قبایل رقیب پیش می‌برند و به همین سبب نیز تاکنون کارنامه‌ای از عملکرد خود ارائه نداده‌اند. 

نماینده پیشین مجلس اضافه کرد: بنابراین با قاطعیت می توان گفت که هریک از احزاب و گروه های قبیله‌ای موجود و اشخاص منسوب به آنها که خود نیز نمی‌دانند بدنبال تحقق چه هدفی هستند، به تناسب سهمی که در قدرت داشته اند؛ در ایجاد وضع نامطلوب موجود و فسادهای گسترده سیاسی، اقتصادی، فرهنگی و اجتماعی سهیم هستند.

این فعال سیاسی اصلاح طلب بیان کرد: همین امر در کنار وعده‌های عملی نشده آنها و شکست‌های پی در پی شان در طول سالیان گذشته، سبب شده تا در نزد مردم حکم دروغگو را پیدا کنند که بدنبال قدرت هستند و واکنش های ضعیف گاه و بیگاه آنان بخاطر کسب قدرت است و به محض اشباع شدن از این حیث، همه دردها و گرفتاری‌های مردم و اصول و اصلاحات وعده داده شده را به فراموشی می‌سپارند. 

این نماینده پیشین مجلس عنوان کرد: مردم به هیچ یک از جناح‌های سیاسی بی برنامه و با کارنامه موجود، اعتمادی ندارند و می دانند که درد آنها نه درد دین و معیشت مردم و فسادستیزی است و نه درد آزادی و حقوق اساسی مردم.

او در پاسخ به این سوال که ویژگی های یک انتخابات سالم و مطلوب چیست و انتخابات آینده باید چگونه باشد تا مردم به آن اعتماد کنند، اظهار کرد:  با استناد به قانون اساسی می توان گفت که با کنار هم قراردادن  بند "6" اصل دوم و بندهای 8-6 اصل سوم و اصول 6، 9، 20، 56، 62 و 114 قانون اساسی، می توان نتیجه گرفت که «انتخابات سالم و مطلوب» به مفهوم عام آن، سازوکار و بستری برای ظهور و بروز خواست و اراده واقعی و آزاد مردم جهت مشارکت در اداره امور کشور و اعمال حق حاکمیت بر سرنوشت خود است. 

او ادامه داد: بنابراین اکثریت مردم و بویژه طیف خاموش و غیرمقلّد جامعه زمانی به تحقق یک انتخابات سالم و مطلوب ایمان آورده و با انگیزه لازم در آن شرکت می‌کنند که افراد واجد شرایط ملت ایران با ذائقه‌های مختلف سیاسی، فرهنگی، مذهبی و قومی قادر باشند تا از «حق انتخاب کردن» و «انتخاب شدن» در انتخاباتی آزاد و مستقیم و تحت نظارت اشخاص و نهادهای معتبر و مورد وثوق غیرحکومتی برخوردار و نامزدهای دلخواه خویش را انتخاب و یقین پیدا کنند که حق حاکمیت حداکثری بر سرنوشت‌شان اعمال و از صندوق‌ها همان بیرون خواهد آمد که رای دهندگان اراده کرده‌اند.

این چهره سیاسی در پاسخ به این سوال که ارزیابی شما از انتخابات ریاست‌جمهوری آینده چیست؟ بسیاری بر این باورند که با مشارکت بالا، اصلاح طلبان و با مشارکت پائین اصولگرایان پیروز می‌شوند، گفت: اگر روند جاری و بی‌اعتمادی و بی‌انگیزگی موجود همچنان ادامه یابد که شواهد حاکی از تداوم آن است، میزان مشارکت حتی از میزان مشارکت در یازدهمین دوره انتخابات مجلس هم به مراتب کمتر خواهد بود. مهمترین دلیل اینکه در اثر مشارکت پائین مردم نامزد دلخواه طیف موسوم به اصولگرا در انتخابات‌های مختلف پیروز می‌شود، این است که رای دهندگان به این طیف عموما بصورت سنتی و از باب تقلید و تکلیف شرعی رای می‌دهند و با توجه به ریزش‌های این طیف در چند سال اخیر، تعداد این افراد در سراسر کشور از 8-6 میلیون نفر تجاوز نمی‌کند. 

اکبر اعلمی تصریح کرد: بنابراین پیروزی نامزدهای نزدیک به اردوگاه اصلاح‌‌طلبان در اثر مشارکت حداکثری مردم نه از باب اینکهمطلوب اکثریت مردم هستند بلکه بخاطر ترس از رای آوری نامزدهای تندروی دلخواه اقتدارگرایان است، همچنان که بخشی از رای های اصولگرایان هم همین رنگ و بو را دارد.

این چهره سیاسی اضافه کرد: از آنجا که مردم هر دو جناح را آزموده و به این نتیجه رسیده اند که میان حرف و عمل هردو طیف فاصله بسیار است، لذا از این پس حنای اصلاح طلبان نیز دیگر رنگ چندانی نخواهد داشت.

اعلمی بیان کرد: از این رو  رسیدن به یک مشارکت حداکثری در انتخابات در گرو برگزاری یک انتخابات واقعا آزاد و اصلاح ساختار سیاسی کشور است تا جایی که مردم باور کنند، رئیس‌جمهور واقعا مجری و پاسدار قانون اساسی است و می‌تواند، متناسب با خواست و اراده مردم تغییرات و اصلاحات اساسی را در کشور انجام دهد.

او در پاسخ به این سوال که چرا بسیاری از شخصیت های تاثیرگذار و دلسوز کشور به حاشیه رفته اند؟ نقش آنها را در آگاهی بخشی به مردم چگونه می دانید؟ گفت: وقتی سقف یک خانه را کوتاه ‌کنید، افراد قد بلند نمی‌توانند وارد آن شوند مگر اینکه خم شوند که در این صورت هم، بلندی قد آنها دیگر کارائی نخواهد داشت. مصیبت آنجاست که سقف خانه را عمدا کوتاه کنید تا مانع از ورود افراد قد بلند به آن شوید. 

او افزود: پر واضح است که نقش فرزانگان و شخصیت‌های تاثیرگذار جامعه که بخاطر توانمندی‌هایشان تاثیرگذار محسوب می‌شوند بخاطر پروپاگاندای رسانه‌ای، می‌توانند نقش فراوانی در روشنگری و آگاهی بخشی جامعه ایفا کنند و چه بسا به همین سبب نیز حذف و تلاش می‌شود در انزوا، بمانند.

این نماینده پیشین مجلس در پایان اظهار کرد: برای حسن ختام این گفتگو آنرا با گفتاری از امام علی به پایان می برم آنجا که فرمود؛ «یستدل علی ادبار الدول باربع، تضییع الاصول ، والتمسک بالفروع و تقدیم الاراذل و تاخیر الافاضل»؛ هرگاه چهار چیز در ساختار یک حکومت راه یابد آن حکومت سقوط خواهد کرد؛ رها و ضایع کردن اصول و چسبیدن به فروع، مقدم داشتن فرومایگان و مؤخر قرار دادن افاضل و فرزانگان. با این توضیح که «ضایع کردن اصول و چسبیدن به فروع» به «مقدم داشتن فرومایگان و مؤخر قرار دادن و فرزانگان» می‌انجامد و «مقدم داشتن فرومایگان و مؤخر قرار دادن فرزانگان» به «ضایع کردن اصول و چسبیدن به فروع» منتهی می شود. 4