جهت حفظ کیفیت کارهایم، مطابق با استانداردهای بین المللی عمل می کنم/خود را به یک سبک یا سلیقه محدود نکرده‌ام!

به گزارش خبرنگار برنا، عادل آروند تاکنون فعالیت‌هایی همچون سرپرستی گروه کاما ، نوازندگی پیانو و کیبرد در بند پیانو فورته و تنظیم ارکستر در کنسرت ترانه‌های قدیمی و سرای هنر،اجراهای پژوهشی و همچنین نوازندگی هارمونیکا، درامزوگیتاربیس را در کارنامه هنری خود به ثبت رسانده است و کوله‌باری از تجربه در این زمینه دارد.

متولد 1371 است و موسیقی را با کیبورد آغاز و با پیانو ادامه داده است. دغدغه‌اش خوانندگی است و به موازات آن آهنگسازی را در دستور کار خود دارد.

تیگران مزروپیان و محمدرضا ظریف استادانی هستند که وی نزد آنها آموزش دیده است و بعدتر نزد حمزه یگانه و محمدشریفیان به یادگیری ادامه داد. جز، پاپ، آراندبی و ... سبک‌هایی است که آروند تجربه کرده است.

گفت‌وگو با این خواننده-آهنگساز را بخوانید:

*پیش نیاز فعالیت در موسیقی چیست؟

الان اصولا دو مسیر موسیقی برای خواننده وجود دارد. یا در حد چند صد میلیون تومان یا میلیارد دارید و به تهیه کننده‌ها، گروه‌ها و برندهای تولید موسیقی، حوزه‌های تبلیغات و... می پردازید و شانس خود را محک می زنید، یا باید روی پای خودتان بایستید تا  زمان قرارداد با تهیه کننده  مناسب و عمده کارها را از صفر تا نود (نمی گویم 100) خودتان انجام بدهید و این یعنی یک عالمه پیش نیاز مثل نوازندگی چند ساز، آهنگسازی، ستاپ یک حداقل استودیوی خانگی، تنظیم، ترانه‌سرایی، آهنگسازی، ارکستراسیون و میکس و .... تا طراحی، عکاسی، تدوین، مارکتینگ، کارهای شبکه اجتماعی و برندینگ. به خدا پوستمان کنده شده است، شما به اینها پوشیدن کفش آهنین و ماه‌ها دنبال انواع مجوزها رفتن را هم اضافه کنید. البته دوستان خیلی خوبی دارم که در قسمتی از کارها مثل ترانه، نشر، نوازندگی و میکس کمکم می کنند.

به عنوان خواننده و آهنگساز سعی کرده اید استقلال هویتی داشته باشید؟ یا همواره دنباله رو بوده اید؟

قطعا به دنبال هویت مستقل هستم، فکر می کنم تنها راه نفوذ در دل شنوندگان تولید اثرهای مبتکرانه، دلنشین و تمیز است. در حال حاضر می توانم بگویم متوسط روزی 24 آهنگ و در موارد قلیل آلبوم فارسی چه قانونی و چه زیرزمینی منتشر می شوند که قریب به اتفاق دنباله روی کارهای دیگران چه از نظر سبک و چه از نظر کلام و لحن هستند و همان طور هم که شاهدیم توفیق چندانی هم نیافته اند. این موجب می‌شود مخاطب هنرموسیقی از این هنر دور شود و همین‌طور هنر از موسیقی دور شود.

*هنر بدون مخاطب ارزش ندارد . شما برای جذب مخاطب امروزی اعم از آگاه و ناآگاه چه تمهیداتی دارید؟

شنیدن موسیقی خوب حق مخاطب است، البته نیاز به ممیزی بیرونی ندارد. مخاطب خود به مرور زمان  دست به انتخاب می‌زند و به نوعی سلیقه درونی خود را لحاظ کرده و انتخاب خود را انجام می‌دهد.

من معتقدم که گوش مخاطب ایرانی بسیار پیشرفت کرده است ودیگر با کارهای ضعیف، بدون ایده و صدادهی خوب راضی نمی شود. شاید بتوان گفت امروزه  هر نفر یک منتقد است. با توجه به این مهم، من در تلاشم که اولا با ایجاد ملودی های دلنشین یا اصطلاحا کچی که به خوبی با کلام حرکت می کند جای خود را  توی دل مخاطب باز کنم. همچنین جهت حفظ کیفیت کارهایم، مطابق با استانداردهای بین المللی عمل می کنم.

اگر قسمت مسترینگ و مهندسی نهایی اغلب کارهایم را ببینید به دوستان مهندس صدایم در ایتالیا، آمریکا و آلمان سپرده ام که در کار خود از بهترین‌ها هستند.

3.موزیسین امروز سردرگم است و بین سلیقه های مختلف مردد است. ملاک انتخاب سلیقه شما برای تولید و این همکاری‌های بدون مرز چه بوده است؟

من خودم را به یک سبک یا سلیقه محدود نکرده‌ام .هر آهنگی برای خودش نقل داستان و مخاطب خاص خود را دارد، فقط درسبک ها و سلیقه های مختلف امضای صدا و لحن خود را به عنوان خواننده و آهنگساز (شاید در مواردی اصلا به صورت ناخودآگاه) قرار داده‌ام. هر فضایی که در لحظه تولید یا همگام با کلمات در ذهنم است را می پرورانم و به صورت آهنگ می‌نویسم و تکمیل می‌کنم. البته بعدا دموی کار را  برای افراد مخنلف می فرستم تا مطمئن شوم صرفا یک فضای موسیقایی کاملا شخصی درست نکرده باشم. اگر فیدبک ها منفی بود آن کار را حذف و فراموش می کنم و به دنبال اثر بعدی می روم.

*پس سلیقه خود هنرمند چه می شود وقتی قرار باشد تمام سلیقه ها و حتی بعضی سلیقه ها را درنظربگیرد و برای آنها بسازد؟

به نظرم سلیقه مثل آرایش است و هسته و محور که شامل یک سری نوا و کلمه‌اند، برای عموم پذیرش دارد و نیاز به دنبال کردن سلیقه خود یا دیگران نیست. اولش یه مقدار واگرایی وجود دارد تا هنرمند نظر سلیقه های مختلف را به خودش جلب کند، همان طور که خودم در چند فضای مختلف آهنگ های ابتدایی ‌ام را تولید کردم. اما هنرمند به مرور زمان در سلیقه مخاطبانش حل می شود و اساسا دیگر نیاز به دنبال کردن سلیقه ها نیست.

8 علم موسیقی چقدر درفرآیند تولید این هنر موثراست؟

می توانم بگویم علم موسیقی به سادگی تفاوت بین یک کار حرفه ای و آماتور است، این را مخاطب هم حس می کند. شاید نتواند توضیح بدهد که چه چیزی کم است، ولی می‌داند در این میان ضعفی وجود دارد. همه می توانند کلمه بگویند اما نوشتن رمان نیاز به علم و تجربه دارد. من هم از حس، الهام و حتی صداهای محیط و طبیعت برای ایده های اولیه یا ساخت یک ملودی دلنشین استفاده می کنم ولی با اتکا به علم موسیقی و تجربه، کار را می خوانم و آهنگسازی یا میکس می کنم.

*در راستای موسیقی بین الملل گام برداشته اید؟ چرا؟

بله، در حقیقت یکی از اهداف اصلی‌ام، حضور در مارکت موسیقی بین المللی است و در حال پیش تولید قطعاتی به زبان و سبک‌های خارجی‌ام. زیرا اول این که بسیاری از سبک‌هایی که خاستگاه های غربی، عربی و ترکی دارند را می‌پسندم و با ساختار موسیقیایی‌اشان با توجه به آموزش هایی که دیدم از نزدیک آشنایی دارم. همچنین می‌توانم بگویم آرزوی هر موزیسینی است که در سالن‌های بزرگ‌تر و برای تعداد مخاطب بیشتر ومتنوع تر اجرا کند و به طبع بعد موقعیت بیشتری هم داشته باشد.

*انتخاب عوامل تحت چه شرایطی رقم می خورد؟

عمده عواملی که من با آن‌ها کار می کنم برمی گردد به همکاری‌هایی که در زمان قدیم به عنوان تنظیم‌کننده در استودیوها و نوازنده در کنسرت‌ها، همچنین به عنوان مدرس در آموزشگاه‌های موسیقی. با افراد جدید هم که برای تولیدات جدید به تیم اضافه می‌شوند با معرفی همین دوستان یا به واسطه نشست ها و تجمع‌های هنری آشنا می شوم.

*فکر می کنید حرفی برای گفتن در جامعه جهانی داشته باشید؟

بله، البته واقعا دشوار است، سطح رقابت بسیار بالاست. جامعه آماری بسیار بزرگ است و استانداردهای کیفی و محتوایی حداقل نیازمندی‌ها هستند و خیلی موارد دیگر مثل همکاری با لیبل‌های صاحب نام، مشخصات ظاهری، ترانه‌های گیرا، صدا و سبک خاص و صد البته تیم مارکتینگ و PR متبحر با تجربه جهانی لازم دارد و بنده هم به این موارد واقف هستم و انشالله اگر در بازار داخلی توفیق مناسب کسب شد، به دنبال تجربه‌ها و محک زدن خود در بازار جهانی خواهم رفت. البته رگه‌های شرقی درخون ما هست و در تلفیق با موسیقی غربی قرار خواهند گرفت و نمود خواهند داشت. ‌نمونه‌های موفق مثل آرش و عمرو دیاب خواننده عرب زبان هم وجود دارند.

*جایتان در موسیقی ایران کجاست؟

من الان در مرحله معرفی و در ابتدای جاده رشد قرار گرفته‌ام، می توانم بگویم خودم از تعداد بازدید و بازخوردهایی که از تک آهنگ اولم «راهی» گرفتم، شگفت‌زده شدم. مردم ایران ما مهربان‌‌‌اند و دل بزرگی دارند. این  مقوله، من را مجاب کرد که به تولید اثرات جدید بپردازم و حداقل دین خودم را به جامعه‌ام با هنرم بپردازم.